یعنی هیچکسی هنوز اینو نفهمیده؟

فلش‌بک به دقیقاً دو سال پیش.

It's past 730 now.

با شنیدن این یک‌چیزهایی و یک‌روزی برای من یادآوری می‌شه که میل به خودکشیم رو بشدت تشدید می‌کنه.
اما خب،مازوخیسم دارم.
راستشو بخواید هیچوقت چنین‌چیزهایی با تیست من همخونی ندارن...ولی خب:)
این‌یکی صرفاً خاطرات رو یادآوری می‌کنه.
کاش می‌تونستم برگردم به اون‌روزها و لحظاتی که همه‌چیز رو باور داشتم و می‌خواستم غم‌هاشو سر بکشم...اما الآن کرخت‌ترینم.

هوا هوای نوشیدن انواع مسکرات و انجام انواع منکراته واقعاً.

ته داستان من مشخصه.
یجوری گیر عشق افتادم(البته که آرزوی احمقانه‌ی خودم بود.)که دیگه نمی‌تونم رها بشم ازش...و این باعث میشه که هیچ رابطه‌ی عاطفی‌ای هم نتونم برقرار کنم حتی برای ساده‌ترین دوست داشتن‌ها.
و این واقعاً گاها آزار دهنده میشه.