«چیزی که دارم حرفش را می‌زنم، خیلی انفرادی است. چیزی در درونت دارد می‌پوسد و تو دائم داری احساسش می‌کنی. می‌توانی بفهمی چه جوری است؟»

«شکار گوسفند وحشی»
«هاروکی موراکامی»

«فرضیه ای در باب پیدایش نمود استمراری در فارسی»

Davari, Shadi & Mehrdad Naghzguy-Kohan.«The grammaticalization of progressive aspect in Persian»
"نمود استمراری" در فارسی امروز، ساختی دستوری‌شده است که برای رمزگذاری یک موقعیت پویای در حال رخداد به خدمت گرفته می‌شود.

این ساخت که از رهگذر فعل معین "داشتن" پا به عرصۀ وجود گذارده‌است، ساختی نادر در میان زبان‌های دنیاست، چرا که غالب زبان‌های دنیا، مفهوم استمرار را با فعل "بودن" رمزگذاری می‌کنند.

در این روند، فعل "داشتن" با مفهوم "مالکیت موقت" temporary possession  یک هستار و شیء ملموس، اینک، مالکیت و همراه بودن با یک فعل یا کنش را به نمایش می‌گذارد.

"مالکیت موقت" به لحاظ رده شناسی، همان است که استسن (۶۳:۲۰۰۹) در خصوص موقعیت‌هایی به کار می‌برد که در آنها ارتباط میان مالک و مملوک بطور موقتی برقرار شده و تنها در مدت محدود و مشخصی تحقق می‌یابد:

۱) مراقب باش! او اسلحه دارد (مالکیت موقت یک شی ء)
۲) ساکت باش! دارم درس می‌خونم (مالکیت موقت کنش).

با وجود این، منطقی به نظر نمی‌رسد که مفهوم دستوری شدۀ استمرار برای فعل "داشتن" در خلاء متولد شده باشد.

بر اساس برخی شواهد متنی، شاید بتوان استنباط نمود که در بافت‌هایی که "داشتن" با منبع معنایی مالکیت موقت، بلافاصله پیش از یک فعل دیگر با فاعل مشترک ظاهر می‌شود، اسباب باز تحلیل آن به عنوان نشانۀ نموداستمراری فراهم می‌شود.

در ادامه، شواهدی از گفتار و نوشتار فارسی ارائه می‌شود که در تمام آنها، فعل "داشتن" در بافت، تنها به منظور بیان معنای مالکیت هستارها به خدمت گرفته شده‌است ولی شاید ابهامی را نیز مبنی بر استمرار عمل، تحقق بخشد:

۳)  باید آن چیزهایی را که داشتم دسته بندی می‌کردم.
۴) شما هم که شورش را درآورده‌اید، هرچه دم دستتان دارید می‌کشید.
۵) در جعبه‌ای را که داشت باز می‌کرد.
۶) پرده ای را که داشتند باز می‌کردند (علویه خانم، صادق هدایت).
۷) تجربیاتی که داشتند انتقال می‌دادند.
۸)اشو زردشت در گاهان، تنها راه رسیدن به بارگاه خدایی را راه اشه می‌داند. در یسن ۴۴ بند ۱۱ می‌گوید:
«تا توش و توان دارم می‌کوشم مردم را به سوی اشه رهنمون باشم».

با دیدن چنین بافت‌هایی که در آنها، حضور فعل "داشتن"، به دلیل مجاورتش با فعلی دیگر، می‌تواند ابهام آفرین باشد، و به هر دو  معنای مالکیت یک چیز یا معنای مالکیت موقت فعل در لحظه و استمرار آن دلالت کند، این پرسش در ذهن برمی‌انگیزد که:
آیا نقطۀ شروع تغییر معنایی و دستوری‌شدگی فعل  "داشتن" از مالکیت به نموداستمراری، وجود چنین بافت‌هایی در زبان فارسی بوده‌است؟

شاید به دلیل حضور دیرینۀ همین بافت‌های منبع است که ساخت نمود استمراری در زبان فارسی، بر خلاف تمام زبان‌های دنیا، صورت منفی ندارد.

چرا که بسیار بعید به نظر می‌رسد گویشوری در زبان فارسی از انجام کنشی در لحظه، سخن بگوید که مالکیتی بر آن ندارد.

به بیان دیگر، در اکنونِ زبان فارسی، احتمالاً نمی‌توان متصور شد، گویشور فارسی زبان چنین جمله‌ای را تولید کند:

کتابی را که ندارم می‌خوانم.

https://t.me/HistoricalLinguistics

با کمال افتخار، شما را به مراسم نکوداشت استاد گرانقدرمان، جناب آقای دکتر سید‌محمد ضیاءحسینی، دعوت می‌کنیم.
این رویداد فرصتی است تا از زحمات و تلاش‌های ایشان در عرصه علم و دانش تقدیر کنیم، از جشن‌نامه اهدایی به ایشان که به کوشش دکتر بهروز محمودی‌بختیاری و دکتر ضیاء تاج‌الدین تدوین شده رونمایی کنیم. نمایشگاهی از آثار منتشر شده در حوزه آزفا و زبانشناسی برگزار کنیم و لحظاتی به یادماندنی را در کنار یکدیگر سپری کنیم.

📅 تاریخ: پنجشنبه ۲ اسفند
🕒 زمان: ۹ تا ۱۱:۳۰
📍 مکان: خیابان ولی‌عصر، موسسه لغت‌نامه دهخدا

🌐 چنانچه امکان شرکت در همایش را ندارید، امکان حضور مجازی در این نشست فراهم‌ است و لینک ورود به جلسه صبح روز مراسم در کانال‌های اطلاع‌رسانی انجمن قرار خواهد گرفت.
🆔 @iapld 👈

https://b2n.ir/u65796
#معرفی_کتاب
تازه‌های کتابخانه تخصصی ادبیات، با پی‌دی‌اف برخی صفحات:
زبان شناسی چامسکیایی و رقیبان آن
پیوس تن‌هاکن
مترجم: پارسا بامشادی
تهران: سمت
سال ۱۴۰۰

@eliteraturebook

*? پرسشنامه‌ای برای شناخت دقيق‌تر تعارف*
اگر شما هم تجربه‌هاي تلخ و شيريني از تعارفات کلامی دارید و دوست دارید نظرتون رو به اشتراک بذارید، لطفاً این پرسشنامه رو تکمیل کنید.
هدف ما دست يافتن به جنبه‌های مختلف تعارفات کلامی است.

? نظر شما برای ما مهمه! و به انجام پژوهش ما کمک می‌کنه.?

[لینک پرسشنامه]?

https://farsimonde.com/questionnaire101/

??

دوبیتی به کُردی گَهواره‌ای*

سرودهٔ پارسا بامشادی
?

تا شه‌وه‌کی هه‌ساره‌کان هانه په‌ژاره‌ئ چاو تو
کوچه وه کوچه گه‌ردییه‌ن وه شوون نه‌خش ناو تو

من و هه‌ساره‌ی ئاسمانگ شیت و هه‌ژار و عاشقی
گیس ره‌ش و شور شه‌ویم، وه یاد زلف خاو تو

tɑ ʃæwæki hæsɑrækɑn hɑnæ pæʒɑræ-e ʧɑw-e tö
küʧæ wæ küʧæ gærdjæn læ ʃun-e næxʃ-e nɑw-e tö

men u hæsɑræ-e ʔɑsmɑŋ ʃēt u hæʒɑr u ʔɑʃeq-e
gis-e ræʃ u ʃur-e ʃæwim, wæ jɑd-e zelf-e xɑw-e tö

ʃæwæki: صبح
hæsɑræ: ستاره
pæʒɑræ: فکر و خیال
ʧɑw: چشم
küʧæ: کوچه
næxʃ: نقش، نشان
nɑw: نام، اسم
ʃēt: دیوانه
hæʒɑr: بی‌قرار، پریشان
gis: گیسو
ræʃ: سیاه
ʃur: بلند، دراز
zelf: زلف
xɑw: مجعد،  پُر پیچ و تاب

برگردان فارسی:

تا صبح ستاره‌ها در اندیشه و خیال چشم تو هستند
کوچه به کوچه به دنبال نقش نام تو می‌گردند

من و ستارهٔ آسمان دیوانه و پریشان و عاشقِ
گیسوی سیاه و بلند شب هستیم، به یاد زلف پُر پیچ و تاب تو

?

• «کردی گهواره‌ای» گونه‌ای از زبان کردی است که مرکز آن شهر و بخش گهواره در شهرستان دالاهو در استان کرمانشاه است، و گویشوران اصلی آن از قبیلۀ گوران هستند.
  ?

@zabanhaye_darkhatare_IRAN