کاش میشد فهمید تهش چی میشه.

یه جایی هست رضا ملک زاده میگه: چقدر اشکم درومد تا نبینم اشکتو... خواستم بگم منم همینطور جناب منم‌ همینطور‌.

اگر گِرد کسی بسیار گردی
اگرچه بس عزیزی ، خوار گردی.

-عطار

فقط اینجا که خدا در نهایت دلبری میگه: «لَا تَخَافَا ۖ إِنَّنِي مَعَكُمَا»
یعنی:
"اصلا نترس! چون من باهاتم"
واقعا قشنگ تر از این؟

صبحتون بخیر 🩵✨

ازش متنفرم.

فکر میکنی خیلی براش اهمیت داری و بعد میفهمی که
هاهاهاهاهاهاهاهاها؛زارت.

همیشه واسم سواله که یعنی تو دلت واسم تنگ نمیشه؟
یعنی صبح ها وقتی از خواب بیدار میشی و
گوشیتو چک میکنی منتظر دیدن پیامم نیستی؟
یا وقتایی که داری میری بیرون منتظر شنیدن
"مراقب خودت باش" از طرف من نیستی؟
شبا دلت نمیخواد فقط دراز شی یه گوشه و
گوشی بگیری دستت و با من حرف بزنی و از روزت بگی؟
یا وقتایی که گوشیت زنگ میخوره یا واست پیام میاد
قلبت نمیریزه پایین که ممکنه من باشم؟
وقتایی که غذا میخوری، آهنگ گوش میدی یا
تنهایی اصلا یاد من نمیوفتی؟
تورو نمیدونم ولی من همیشه دلت برات تنگه.

خیلی ارتباط هامون اینجوری بود که هوشنگ ابتهاج میگه:
"آدم ها تا حد مردن از خود خسته ات می کنند،
ترکت نمی کنند،
اما مجبورت می کنند ترکشان کنی.
آن گاه تو می شوی بنده ی سر تا پا خطا کار."

به نظرم همه آدما یه بار باید تا تهش برن؛
تا ته اون چیزی که خیلی بهش اصرار دارن برن
و تا جون دارن براش بجنگن؛
اونقدر که خسته و زخمی برگردن
مهم نیست که تهش برنده شن یا بازنده
مهم اینه که تهشو دیدن!
کسی که تهشو دیده دیگه از هیچی نمیترسه
مدیون دلش نیست که شاید میشد...!

گفت حواست به آدمای اطرافت که مثل کاکتوس زندگی میکنن باشه؛ گفتم مثل کاکتوس؟ منظورت چیه؟
گفت آدمایی که مثل کاکتوس هستن، نیازی نمیبینی دائم حواست بهشون باشه ، نیازی نمیبینی هرروز خاکشونو چک کنی تا مبادا خشک نشده باشه ، ترس پلاسیده شدنشون رو نداری و به خیالت خیلی مقاومن و هیچیشون نمیشه! اما یه روز که مثل روزای دیگه مشغول رسیدن به بقيه‌ی گُلای رنگارنگت هستی ، یهو چشمت به کاکتوس میفته که زرد و پلاسیده شده و ریشه‌هاش خاکستر! و تو تازه متوجه میشی که کاکتوسام میمیرن ، ولی  تدریجی!