شاید تمام این‌ها تقصیر من بود؛ احتمالا نه، قطعا! وگرنه دیگران این‌قدر راحت کارشان را جلو نمی‌بردند.
آری! حتی اگر من بگویم 120 درصد مشکل از اوست، کاری از پیش نمی‌رود. این من هستم و دریایی از مشکل! مشکلاتی که عمق‌شان نفس‌هایم را می‌برد و من را به تقلا می‌اندازد؛ گاهی هم مرا از تلاش برای حیات باز می‌دارد.
چرا این‌گونه است؟ چرا تکلیفم با خودم مشخص نیست؟ چرا در عین خواستن، نخواستن را می‌طلبم و در عین نخواستن، برای بدست آوردن، تلاش می‌کنم؟ او چه؟ او چه‌طور است؟ می‌خواهد؟ نمی‌خواهد؟ مرا دوست دارد؟ ندارد؟ نمی‌دانم!

لحظه‌ای غفلت به مستی کرده‌ایم؛
حضرت ساغر چرا اخمو شده؟!🫀

گویند طبیبان که: بگو درد خود، اما
دردی که گذشته‌ست ز درمان، به که گویم؟

من شرمنده‌ی خودم شدم؛ وقتی متوجه شدم، دنیا مهمانی نقاب‌دار هاست و من با چهره‌ی واقعی شرکت کردم. :)

زبان را مگردان به عیب کسان
که خود عیب داری و مردم زبان

ماه بر روی زمین آیــیــنـــه پیدا کرده‌است
در تو هرشب می‌شود محو تماشای خودش

مگر دشمن کند این‌ها که من با جان خود کردم :)❤️‍?

این تنها آزادی‌ست که می‌توانیم به آن امیدوار باشيم؛ آزادی اینکه زندان‌هایمان را خودمان انتخاب کنیم!?*
?***ೃ ⃟༉_ قصرآبی

دنیا با درد قاطی‌ست تا به آن دل نبندیم⛓*
✍***ೃ ⃟༉_ع.ص

باز هم باغچه از غنچه‌ی پژمرده پر است
شهر، از مردم دلتنگ و دل‌آزرده پر است