غربت آن است که با جمعی و جانانت نیست

- مولانا | شـــعر

الان اونجایی از قصه‌ست که فروغ میگه:

نمی‌دانم چه بنویسم.
شاید اگر تو اینجا بودی اشک‌هایی را که حالا توی چشم‌هایم با زحمت نگه می‌دارم را روی دست‌هایت می‌ریختم

**ما هم الان از زمان انقلاب و زمان قبل از آن چیزی نمی‌دانیم، تمام اسناد و مدارک و پرونده‌ها یا از میان رفته و یا جعل‌ شده است، تمام کتاب‌ها دوباره‌نویسی شده، تمام مجسمه‌ها، خیابان‌ها و ساختمان‌ها از نو نام‌گذاری شده و هر تاریخی تغییر یافته است و این وضع، همچنان هر روز به دنبال‏ روز قبل و هر دقیقه به دنبال دقیقه قبل خود ادامه می‌یابد. تاریخ متوقف شده است و هیچ چیز جز زمان حالِ پایان‌ناپذیری که در آن همیشه حق با حزب است وجود ندارد.

کتاب 1984
جورج اورول**