? آسیب شناسی قتل جعفر !

✍ جعفر بخشی بی نیاز
نویسنده و روزنامه نگار

?جعفر شریعتی یا همان خواننده ی معروف لس آنجلسی که به #مهرداد_نیویورک معروف بود به شکلی وحشتناک در تهران به قتل رسید.‌ روزگار معیشتی او در آمریکا نسبت به سایر هنرمندان دیگر بد نبود. ثروت هنگفتی داشت که مهم ترین عامل قتلش همان ثروتش بود‌. قتلی فجیع و در عین حال کینه توزانه. بر همین مبنا انگیزه قتل جعفر را به حسادت و حرص و طمع قاتلان نسبت داده اند.‌ عمق این حسد و کینه توزی چنان بود که جسد او را سوزاندند. اگر آن چه روایت کرده اند را حقیقت و واقعیت داستان قلمداد کنیم و آن را بپذیریم باید انگیزه و ریشه های این قتل را فراتر از دلایل فردی و حتی اخلاقی در نظر بگیریم و در یک تحلیل جامع تر آن را در موقعیت و شرائط حاد جامعه جستجو کنیم. افزایش شکاف طبقاتی و ناعدالتی زندگی و نامتوازن بودن معیشت ؛ و مشکلات حاد اقتصادی که تقریبا گریبان بسیاری از مردم را گرفته و روز به روز آستانه ی تحمل شان را پایین و پایین تر می آورد ؛ تنها به بسط فقر و تبعیض و فساد منجر نمی شود. بساط اخلاقی و انسانی زیستن را هم بر می چیند. چنان که امروز به وضوح شاهدیم که کینه توزی و تنفر طبقاتی واداشته تا فرودستان با نگاهِ خشم آلودی فرادستان را ببینند و مدام با آنها در ستیز و نبرد باشند‌. جنگ رعیت ها با ثروتمندان. جنگ داراها با ندارها.

? وقتی زیست آدمها در این جهانِ نابرابر پایه های توازن و عدالت را سست می کند و عده ای را تا قعر فقر و بدبختی و خودکشی می برد ؛ همزیستی آدمها در کنار هم بی معنا می شود. دیگر نه مهربانی پاسخ می دهد و نه معرفت خودآرایی می کند. فقیر گمان دارد که ثروتمند حقش را خورده و نسبا به او کینه به دل می گیرد که در این جامعه ی هزار توی فقیر ؛ قربانی همواره قربانی می گیرد. به ویژه نسبت به نوکیسگان و تازه به دوران رسیده ها که به میانبرهای رانت خواری و اختلاس و ارتباط های پشت پرده یک شبه پولدار شده اند و حقیر بودن شان را با تحقیر فرودستان تطهیر می کنند. سازو کار فرودست سازی در جامعه ی فقیر ما فربه شدن عده ای را به نمایش گذاشته که عده ای دیگر در کنار آنها روز به روز تحلیل می روند و به فروپاشی می رسند. عده ای از پرخوری نمی خوابند و عده ای از گرسنگی خواب را به چشم نمی بینند. که نابرابری و بی عدالتی بنیان های اخلاقی زیستن را سست کرده و آدمی را نسبت به هر چه که نامش اخلاق و مرام و معرفت است دلزده می کند.

? #مهرداد_نیویورک یا جعفر شریعتی یکی از هزاران نشانه های نا برابری عدالتی در این جامعه است‌‌ که یکی چهار هزار میلیارد ثروت و دارایی دارد و یکی نان شب برای خوردن ندارد‌‌‌. سرمایه داری که به سمبل نابرابری تبدیل شده که تمام زندگی اش در نگاه آحاد جامعه ناعادلانه است‌‌. این که چگونه یک هنرمند ایرانی توانسته چنین ثروت بی شماری داشته باشد خود نیاز به کالبد شکافی کارشناسانه دارد. اما این فاصله طبقاتی تا به این اندازه درشت و قابل دید محال است از نگاه تیز بین آدمها دور بماند و تصاحب چنین مالی را بر یک فرد خاص مشروعیت ببخشد. وقتی این فاصله از حد بگذرد و مسیری طولانی بین فقر و تنگدستی و رفاه و ثروت ایجاد شود ؛ عاطفه انسانی گسست بر می دارد و ناخودآگاه فاجعه از راه می رسد. احساس نابرابری گزنده تر از احساس فقر است‌. و آن که احساس فقر می کند غمگین است. اما او که احساس نابرابری می کند خشمگین است. عصبانی ست. و عصبیت زمانه ی ما و مردمان ما حاصل احساس نابرابری و محصول بی عدالتی ست. در جامعه ای که مردم حس کنند ( که البته حس می کنند و به یقین رسیده اند ) که دیگران حق شان را خورده اند ؛ آنگاه نگاهشان به آنها نه نگاه همسایه و همشهری و هم وطن که نگاه دشمن به دشمن است. دشمنی که قسم خورده به موعد و وقت مقرر انتقام خود را از این نابرابری و ناعدالتی بگیرد.

#دولت_ایرانی

?? @dolat_irani

? تاملی بر فاصله بین کیانوش تا سنوار

✍ علیرضا مکرمی

?فقدان دموکراسی در ساختارهای حکومتی همواره به سیل زندانیان مظلوم سیاسی می انجامد و گناهی بزرگ به حاکمان مترتب میکند و ریشه ی فقر و فلاکت اجتماع است، نبود دموکراسی یعنی عدم گردش نخبگان، یعنی سپردن امور مملکت به حلقه ی استبداد و قتل عقلانیت، یعنی تکرار تلخکامی های تاریخ، در دنیای پیچیده فعلی ستیز با دموکراسی به مرگ دسته جمعی می انجامد.

این یکی دو روز هر چه در اسناد شرعیه غور میکنم میبینم خودکشی اگر به معمول دلایلی که تا الان دیده ایم رخ دهد مجموعا ذنب لایغفر توصیف شده اما انگار شرعیات در برابر خودکشی سیاسی _آنچه که #کیانوش_سنجری بدان دست زد_ سکوت اختیار کرده است، البته در اینباره نیاز به تحقیق بیشتری احساس میشود.

کیانوش خطاب به مقامات عالی کشور در توییتی نوشت:
«اگر فاطمه سپهری، نسرین شاکرمی، توماج صالحی و آرشام رضایی را تا غروب امروز آزاد نکنید خودم را خواهم کشت» آزادشان نکردند و واکنش کیانوش خیلی کوتاه بود؛ «الوعده وفا» ، خودش را کشت تا با مرگش همدردی کرده باشد با خیل زندانیان سیاسی و مادران و پدران داغ دیده این مرز و بوم، سنجری قبلا محبوس سیاسی بود و با منش حکومت آشنا، طبعا میدانست که با این مدل تهدیدات، زندانیان مد نظرش هرگز آزاد نمیشوند و او در غم دوستان محبوسش زجرکش خواهد شد، پس تنش را از ارتقاع بلند پاساژ چهارسو پایین پرت کرد تا صدای آزادی خواهان به چهارسوی جهان پر بکشد. او برخلاف ادعای برخی، نه زمینه روانی داشت و نه شخصا مشکل شدید مالی و اجتماعی، او سلامت زیسته بود و با عزت، اتفاقا تحمل سالها مرارت زندان و زندگی در نروژ و ایالات متحده پخته و عاقلترش نیز کرده بود.

علی رغم اینکه با کار جسورانه اش ثابت کرد که از تصادم با اعدام و مرگ هراسی نداشت هرگز نگفت اگر آزادشان نکنید کمین میکنم و میکشمتان یا برای زن و بچه تان طرح و نقشه میریزم، چه آنکه اگر اینگونه میگفت یحتمل فورا دستگیر میشد و حسنش این بود که هنوز در دنیای زندگان می زیست ولو در کنج سلول، در واقع او نگفت چیزی را که به اجرایش رضا نداشت، طرح حمله عریان بر دشمن و اقدام به آتشبازی و خرابکاری در وطن از قاموس فکری کیانوش دموکرات دور بود، او فقط گفت خودم را میکشم، عقل در رصد خاستگاه این مدل از انسانیت سیاسی کم می آورد، از جان گذشته ی بی باکی که فقط با خون خودش کار کرد.

این روزها حامیان حلقه استبداد با خرجکرد از بیت المال یحیی #سنوار را عزیز می نمایانند اما سنوار کسی بود که به هدف تحکیم رژیم های استبدادی منطقه برای جان مردم ستمدیده غزه تصمیم هولناکی گرفت، او با پرچم دادخواهی فلسطینیان جنگی از پیش شکست خورده را آغازید و یکسال با خون مردمش کار کرد تا تندیس قهرمانی اش ساخته شود! در نگاه تیزبین پنهان نیست که ثبت آخرین لحظات زندگی سنوار نیز مدیون تکنولوژی غربی است و تکنولوژی برتر زاده دموکراسی است.

آخرین تصمیم در زندگی کیانوش اگر غلط هم از آب در آید اصل مردانگی اش همچنان تردید ناپذیر باقی می ماند، او همچون گروهک های خرابکاری عمل نکرد و بر خلاف سنوار فقط به جای خودش و با ابزار جان خودش و در مسیر ضدیت با استبداد قامت برافراشت.

دریای فاصله بین دو ساحت کیانوش و سنوار نشان تفوق عقلانیت بر شاکله نسل های جدید تر دارد، نسلی که هزینه تصمیمات غلط یا درستش را بر دوش دیگری نمی نهد، نسلی که استبداد را شناخته و همچون سنوار تهوع آور عمل نمیکند و قوز بالای قوز نمی گذارد.

?? @dolat_irani

? حاشیه ای بر چگونگی فروپاشی ساسانی

✍ دکتر یدالله کریمی پور

?بلاذری و طبری در باره سقوط اصفهان طی هجوم‌ اعراب همداستانند. بلاذری در این باره و در جریان داستان پاذوسبان این شهر نوشته است(نقل به مفهوم):

پاذوسبان اصفهان شجاع و کارآزموده بود که ۳۰ مرد تیر افکن وفادار داشت. آنان را از بقیه جدا کرد تا به کرمان روند. عبدالله بن بدیل فرمانده سپاه عرب که مامور فتح اصفهان شده بود، در مسیر یورش به اصفهان‌، آنان را دید. به پاذوسبان پیشنهاد داد که به جای جنگ عمومی سربازان،  تن به تن مصاف دهند. مرد پارسی چنان کرد و هنوز لحظه ای از دوئل نگذشته بود که پارسی چنان ضربتی بر کوهه زین عبدالله زد که از هم‌ بگسلید و پیش بند زین پاره و بریده شد. عبدالله که تردستی و دلیری ورا دید، از نبرد باز ایستاد و به او پیشنهاد داد چنان‌ چه صلح‌ و سازش در پیش گیرد، آزادش گذاشته و حکمرانی شهر را به او سپارد. پاذوسبان پذیرفت و در پاسخ مردم‌ اصفهان که پرسیدند چرا چنین‌ کرد، پاسخ داد: ای مردم، شما را فرومایه دیدم، آن چه کردم شایسته شما بود(بلاذری، ترجمه آذرنوش، ص ۱۳۸).

در جریان جنگ نهاوند که به جنگ‌ سلاسل مشهور است، فرمانده و سرداران لشگر، سربازان و جنگاوران ایرانی را در برابر سپاه عرب با زنجیره‌ای سنگین به هم‌ بستند. چون می دانستند از جنگ و جبهه گریزانند.

همین افتضاح و دل ندادن به ایستادگی در برابر سپاه عرب در سیستان و دهها جای دیگر ایران زمین نیز نیز رخ داد. چرا مردم و لشگریان کارآزموده دل به جنگ‌ نمی دادند؟!

واقعیت آن بود که مردم‌ به شاهان و فرمانروایان پشت کرده و از آنان دل کنده بودند. ناهمراهی با دولت ساسانی ناشی از فرومایگی مردم‌ نبود، بلکه انعکاس ناخشنودی مردم بود که در قالب گونه ای وادادگی بروز کرده بود.

راستش این است که هر زمان فرمانروایان این بوم‌ و بر خط قرمزی از عناصر خودی به گرداگرد خویش کشیده اند، ایرانیان نیز حساب خود را از آنان‌ جدا کرده اند. چنین رویکردی چندین بار در تاریخ ایران تکرار شده است.‌ یعنی مردم با خالی کردن پشت حاکمان و به حال خود رهاکردن‌ آنان در بزنگاه های حیاتی و سرنوشت ساز، فرمانروایان را تنبیه کرده اند. برعکس هرگاه مردم‌ و حاکمان یکدل و یکزبان بوده اند، شکست دشمن و دستیابی به پیروزی قطعی بوده است.

?? @dolat_irani

? من هم لامذهبم!

✍ #علیرضا_مکرمی

?از همینجا صریحا به حضرات میگویم؛ در مرکز اسناد واجا بنویسید من هم لامذهبم؛ تا لازم نباشد که روزگارانی بعد عده ای برخیزند و مذبوحانه از برادر آن دنیایی من هم خرج اثبات لا مذهبی من کنند!

اگر لامذهبی به این است که مسکن مهر بسازی و میلیونها هموطن را خانه دار کنی، من هم لامذهبم!

اگر لامذهبی به این است که هر ماه یارانه 45دلاری به مردمت بدهی،من هم لامذهبم!

اگر لامذهبی به این است که در دوران صدارتت کاری بکنی که هر جا رفتی مردم دورت حلقه بزنند،من هم لامذهبم!

اگر لامذهبی به این است که به ابوموسی بروی و اخطار صادر کنی و باز هم اُمرای عرب برایت شوفری کنند،من هم لامذهبم!

اگر لامذهبی به این است که فرای ادیان و مذاهب،به مقام شامخ همه مردمان زمین تعظیم کنی و از انسان جهانی و جهان انسانی سخن برانی، من هم لامذهبم!

اگر لامذهبی به این است که تا توان داری با حصر کسی مخالفت کنی که همو تهمت تقلب به تو زده و آبرویت را در جهان به ناحق برده،من هم لا مذهبم!

اگر لامذهبی به این است که حتی خودی های خائن را هم به اجنبی نفروشی،من هم لا مذهبم!

اگر لامذهبی به این است که بنزین را بدون وجود تجربه ای از سهمیه بندی در تاریخ معاصر،نه مثل #آبان_خونین98 بلکه طوری سهمیه بندی کنی که خونی از دماغ یک نفر هم فرو نریزد،من هم لامذهبم!

اگر لامذهبی به این است که ۲۰سال قبل و در همان روزهای اول دولتت قاطعانه با #گشت_ارشاد مخالفت کنی و به مخالفتت آنقدر ادامه دهی که سر و کارت با مجلسیان در بیفتد،مواخذه و تهدید به استیضاحت کنند و تو همانجا هم با گشت ارشاد مخالفت کنی، من هم لا مذهبم!

اگر لامذهبی به این است که وارث غلط کاری هسته ای کسان قبل از خودت باشی، وارث همانهایی باشی که جاهلانه سانتریفیوژ آلوده به اورانیوم60درصدی وارد کردند تا سر بزنگاه ماموران آژانس اتمی سر برسند و آبروی ایران و ایرانی برود که هیچ، بشود دلیل تمام تحریم های دوره صدارتت، اما تو مردانه و به احترام ایران، ۸سال آزگار استخوان در گلو بمانی و دم بر نیاوری و شب و روز کار کنی و همه جا از حق هسته ای مردم بگویی، من هم لا مذهبم!

اگر لا مذهبی به این است که به احترام آن ۱۳میلیونی که به رقیبت رای داده اند، غرورت را بشکنی و معاون اولت را به درب خانه رقیب بفرستی و او را با اصرار به گفتگویی دوستانه و مشارکت در اداره مملکت دعوت کنی، من هم لا مذهبم!

اگر لامذهبی به این است که به حرمت جان یک انسان در بند، جلسه شورای عالی امنیت ملی را به لجن بکشی، من هم لامذهبم!

اگر لامذهبی به این است که دست باند لاریجانی ها و ژنرال های سحرخیز را رو کنی، همانانی که بعدا و علی رغم مخالفت صریح تو به سوریه لشگر کشیدند و شد آنچه نباید میشد، من هم لا مذهبم!

اگر لامذهبی به این است با همان قامت کوچکت در آن جلسه منحوس برخیزی و در برابر مشتی حزب اللهی درشت هیکل، شجاعانه با تسخیر سفارت آمریکا مخالفت کنی و از بیهودگی آن کار سخن برانی و نصیحتشان کنی، من هم لا مذهبم!

اگر لامذهبی به این است که خر حزب اللهی نباشی و در مقام ریاست جمهوری تابو شکنی کنی و خواننده محبوب لس آنجلسی را به ایران دعوت نمایی و پشتیبانش باشی، من هم لا مذهبم!

اگر لا مذهبی به این است که در آزادترین انتخاباتی که تاکنون در تاریخ ایران برگزار شده و در برابر باندهای زر و زور و تزویر قاطعانه پیروز شوی و دولتی قوی بسازی، من هم لا مذهبم!

اگر لا مذهبی به این است که به مردمت دائما عشق بورزی، من هم لا مذهبم!

اگر لامذهبی به این است که چنان انگشت در چشم استبداد فرو کنی که از غیظ تو هر بار رد صلاحیتت کنند و بیشتر از قبل رسوا شوند، من هم لا مذهبم!

و اما اگر بخواهم همینجور بنشینم و نگذارم که در این مرقومه، هیچکدام از «اگرها» از قلم بیفتند، فرصت انتشار آن از کف میرود! فقط همینقدر بگویم که؛
دم #پالیزدار گرم! او بخاطر سالها حبسی که به ناحق کشیده و شلاقی که به دست ساختار استبدادی خورده تنی زخمی و دلی رنجور دارد، خب خودش هم شفاف اقرار کرده که ناراحت است از اینکه چرا احمدی نژاد از او حمایت نکرد، او نفهمیده آنچه را که #آن_مرد به او گفت؛ «اگر من حمایتت کنم اینها تو را میکشند»

پالیزدار هر چه بد ما را بگوید باز هم برای من یکی محترم است،او مغرضانه و طبق دستور چیزی را از دهانش پراند و ناخواسته به همه فهماند؛ چه عشق و حالی دارد ورژن جدید لامذهبی! چه فتح باب قشنگی کرد او! این روزها این مدل لامذهبی خودش مذهبی جدید و خوبی به نظر می آید! لابد این آیین لامصبی پیامبر خیلی باحالی دارد که اینقدر دلچسب است!

و شما جناب واجا؛ برای اثبات لامذهبی امثال من یه لاقبا حاجتی به بازی پالیزدار و داوری و مجتبی خان نیست، خودم اقرار میکنم که سالهاست به این ورژن خاص لامذهبی گرویده ام، این را بنویس و خودت را خلاص کن، برو سر پرونده نفر بعدی و معطل ما نشو!
?? @dolat_irani

? کلینیک ترک بی حجابی !

✍ جعفر بخشی بی نیاز
نویسنده و روزنامه نگار

? اعتیاد که گریبان آدم های کم ظرفیت و بی جنبه را گرفت مراکز ترک اعتیاد راه اندازی شد تا چاشنی غیرت را به سلول های بسته ی معتادان تزریق کند و آنان را کمی به زندگی برگرداند‌‌. خیلی از این مراکز نتوانستند بر اساس منشوری که تعریف کرده بودند معتادان نگون بخت را احیاء کنند. مراکز به صورت دوره ای معتادان را با سلام و صلوات رد می کردند بیرون تا پس از بهبودی نسبی مثلا به خانه و خانواده برگردند اما نرفته دوباره قارچ گونه ظاهر می شدند و آش همان آش و کاسه همان کاسه می شد که قبلا بود. بعدتر معلوم شد نقش مراکز ترک اعتیاد برای برگشت جماعت معتاد به زندگی نقش اثر گذاری نبوده. وقتی نه جامعه پذیرای معناد است و نه معتاد این جامعه را قبول دارد معلوم است که مرکز ترک اعتیاد یعنی ... !!! وقتی اعتیاد به ریشه رسیده باشد ترک آن بسیار دشوار است و هیچ مرکزی نه بلد است و نه توان آن را دارد که بگوید به معتادان زندگی دوباره بخشیده. هر چند که ته مانده های همان زندگی کوفتی هم در برخی مراکز ترک اعتیاد هرز می رود و از جسم و روح جسدی می ماند متعفن که به درد خاک هم نمی خورد.

?حالا مراکز ترک اعتیاد شاهد مراکز ترک بی حجابی ست‌. کلنیکی به همین نام برای زنان و دخترانی که روسری را بر نمی تابند و به حجاب تن نمی دهند. افتتاح کلنیک ترک بی حجابی امتداد تکراری و خسته کننده ی همان گفتمانی ست که گمان می کند هر که مثل آنها نیست و همانند آنها نمی اندیشد حتما که روان پریش است و هر که با آنها اختلاف اعتقادی دارد ؛ پس یقینا اختلال روانی هم دارد. گرچه این موضوع اصلا عجیب نیست. آنها که از غنای استدلال خالی اند ؛ با برچسب اختلال زدن ؛ تخلیه می شوند. یا دیگران را به بی بند و باری محکوم می کنند یا به روان درمانی حکم می دهند. نمونه های آن هم کم نبود‌. آزاده صمدی که به شخصیت ضد اجتماعی تبدیل شد و به دفتر روانشناس رفت تا فلسفه ی حجاب را بیاموزد‌. و یا آهو دریایی که نهایتا روی یکی از تخت های بیمارستان روانی ها بستری شد‌‌. متحجر همه را یا جاهل می داند یا مجنون. مگر این که بر مدار باور او بچرخد‌‌. این جماعت یاد گرفته اند هر که را که با ارزش هایشان سازگار نیست نابهنجار بخوانند و آنان را منحرف و ضد ارزش های اخلاقی معرفی کنند و به دارالتادیب بفرستند یا آنها را مجنون بدانند و درهای دارالمجانین را برایشان باز کنند‌.

?مغزهای کوچک زده انگار باید که در این عصر مه آلودِ یخ زده به آدمها انگ بزند یا سنگ. به گمانم راه اندازی این کلنیک خصوصا در پایتخت از یک فکر و اندیشه ی دگم ریشه گرفته که اختلاف عقیده را بر نتافته و آن را به اختلال روانی تشبیه کرده‌‌ تا عقده گشایی اش را با توجیه علمی جبران کند و از بستر دین و معنویت و مذهب برای خود دکان بسازد تا آزادی انتخاب را یا ارتکاب جرم معنا کند یا ابتلا به جنون. ورنه تا به آن جا که ما و قدیمی ها خصوصا متعصبان به دین و حجاب به یاد دارند بر سر در خانقاه ها دُرشت نوشته بودند : هر که در این سرا درآید نانش دهید و از ایمانش مپرسید چه آن کس که به درگاه باریتعالی به جان ارزد البته بر خوانِ با منت شما به نان ارزد. اینجا و اما در کلنیک های ترک حجاب هم نان از سفره ی مردم می برند و هم ایمان را زائل می کنند و آزادی و آزادگی را گروگان می گیرند‌‌. این راه ها و روش ها و بگیر و ببندها نه ترک بی حجابی ست که عینا لج بازی با مردمی ست که اگر هم بخواهند نصف و نیمه حجاب داشته باشند جری کرده و آن نیم را هم نمی پذیرند. خلاصه که این راه و ره به ترکستان است. نه مقصد !

?? @dolat_irani

? ترامپ سابق، ترامپ عاقل؟
‌
✍ دکتر #غلامرضا_نظربلند
ستون نویس روزنامه شرق

?‌روز گذشته #دونالد_ترامپ با گذاشتن پیامی در شبکه اجتماعی خود، ضمن تشکر از مایک پمپئو و نیکی هیلی، به ترتیب وزیر خارجه و سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد در زمان ریاست‌جمهوری او، اعلام کرد هیچ‌یک از آن دو را در کابینه جدید خود به کار نمی‌گیرد. این در حالی است که در چند روز اخیر شایع شده بود‌ پمپئو در دولت جدید ترامپ متصدی پست کلیدی وزارت دفاع خواهد شد. درخصوص پیام رئیس‌جمهور منتخب آمریکا مبنی بر مشارکت‌ندادن پمپئو و هیلی، تحلیل‌هایی ارائه شده که شاید برجسته‌ترین آن، این باشد که آن دو مقام برجسته کابینه نخست ترامپ از مهره‌های کلیدی دولت پنهان بوده‌اند که قصد داشتند گفتمان ترامپ مبنی بر «اول آمریکا» و نیز راه‌نینداختن جنگی جدید را به بیراهه ببرند و موجب شکست نهایی آن شوند.

?فارغ از هر تحلیلی مبنی بر چیستی و چرایی تصمیم جدید ترامپ‌ که البته جا دارد به‌طور مستقل به آن پرداخته شود، آنچه موضوع این یادداشت است، فرصت‌انگاری تصمیم مزبور و ضروری‌شمردن اغتنام آن است. در مقدمه باید یادآور شویم که پمپئو وقتی به وزارت خارجه ترامپ منصوب شد که قبل از آن ریاست سازمان جاسوسی آمریکا (سیا) را بر عهده داشت. او که درسش را در دانشگاه خوب خوانده بود، از همان دوران جوانی علاقه به کارهای امنیتی، اطلاعاتی و نظامی داشت و آنچه کم داشت آشنایی عمیق به ظرایف و پیچیدگی‌های روابط بین‌الملل و دیپلماسی بود. این بود که در مقام جدید که الزامات خاص خود را طلب می‌کرد، نتوانست حداقل نقش پلیس خوب را بازی کند. مصداق بارز این ناتوانی قائل‌شدن 12 پیش‌شرط برای مذاکره با ایران بود؛ پیش‌‌شرط‌هایی که تکلیف بما‌لایطاق می‌نمود و طرح آن اگر از سوی کسی غیر از شاگرد اول (پمپئو) نمی‌بود، ناشی از جهل مرکب طرح‌کننده آن ‌بود. این پیش‌شرط‌ها به قدری شاذ و نشدنی (حداقل قبل از انجام هر گفت‌وگویی) بودند که از سوء‌نیت پمپئو هم حکایت می‌کرد. اما آن زمان اگر چنین گفته می‌شد و در تحلیلی عمیق، الهام‌گرفته از منویات دولت پنهان قلمداد می‌شد، تحلیلگر در عداد دایی‌جان‌ ناپلئون‌باوران قرار داده می‌شد.و اما پمپئو تنها کارگزاری نبود که از بی‌تجربگی سیاسی ترامپ نهایت سوءاستفاده را کرد و رئیس خود را در اتخاذ مواضع صحیح در سیاست خارجی به‌ویژه در رابطه با ایران گمراه کرد، بلکه صاحب بالاترین منصب دپپلماتیک، خانم نیکی هیلی نیز با او‌ دست‌کم در این مورد، همدست بود. 

?در بیان ضدیت نام‌برده با ایران، همین‌قدر کفایت می‌کند که او با نام‌بردن از ایران کهیر می‌زد و در همین دور هم که نامزد ریاست‌جمهوری از حزب جمهوری‌خواه شده بود، روی ضدیت با ایران به‌عنوان عامل رأی‌آوری حساب خاصی باز کرده بود. تصمیم ترامپ بر عدم به‌کارگیری دو عنصر افراطی و ضدایرانی به هر دلیل و انگیزه‌ای که باشد فی‌نفسه خبر خوشایندی است.

?پیشنهاد نگارنده که عمرش را در حرفه دیپلماسی صرف کرده، این است که مقامات ذی‌صلاح، از‌جمله سخنگوی وزارت خارجه‌ یا در صورت مصلحت سخنگوی دولت، با زبانی دیپلماتیک و از موضع عزت نسبت به تصمیم مزبور اقبال نشان دهند و آن را علامتی دال بر نمایان‌شدن اراده ناظر بر عقلانیت در مدیریت آتی کاخ سفید بدانند که می‌تواند بعضی موانع انسانی را از سر راه گفت‌وگوهای سازنده ایران و آمریکا بردارد و راه را برای برداشتن قدم‌های بعدی هموار کند.

#دولت_ایرانی

?? @dolat_irani

? تصدانه؛ باد گلویی بر سر سفره‌ی مردم!

✍ محمدحسین روان بخش

? حالش را ما خیلی خوب می‌فهمیم: صاحب‌خانه‌ی محجوبی که مهمانی ناخوانده‌ی سر سفره‌اش حاضر شده و از خوان کرم او، تا جایی که می‌تواند می‌خورد... صاحب‌خانه به رسم ادب یا به اجبار، تحملش می‌کند و به مرور کار به جایی می‌رسد که برای این‌که حرص نخورد، نادیده‌اش می‌گیرد! اما درد زمانی بیش‌تر می‌شود که مهمان طفیلی، سعی می‌کند که از صاحب‌خانه تشکر کند و دهان که باز می‌کند، باد‌گلویی رها می‌کند...

? ما همان صاحب‌خانه‌ای هستیم که دلش می‌خواهد فریاد بزند که « هرچی می‌خواهی بخور ولی جان هرکس دوست داری، چیزی پس نده! »؛ وقتی می‌شنویم که فرهنگستان زبان و ادب فارسی با بودجه‌ی هنگفتش زحمت کشیده و به جای «پیکسل» واژه‌ی «تصدانه» را به ما عرضه کرده است! چند دهه است که واژه‌ی پیکسل آمده و جا باز کرده و فرهنگستان تازه یادش افتاده که واژه‌ی جایگزین بیابد؛ آن هم این واژه‌ی تمسخرآمیز را، که ظاهرا ترکیبی از «تصویر» عربی و «دانه» فارسی است؟! کمرتان تا نشود زیر این همه کار سنگین!

? نمی‌دانم این اصراری است که فرهنگستان دارد؛ این‌که بابت آنچه از سفره‌ی ناچیز مردم برمی‌دارد، باید حتما بروندادی داشته باشد! این همه موسسه و مراکز رنگارنگ و متعدد و بی‌فایده هست که بودجه را می‌گیرد و کاری نمی‌کند، از هر لحاظ حساب کنید کار آن‌ها درست‌تر است! مهمان ناخوانده‌ای که ساکت گوشه‌ای نشسته و بی‌صدا می‌خورد، خیلی بهتر است از آن‌که گهگاهی بادگلویی رها می‌کند. 

?? @dolat_irani

? آقایان روحانی، خاتمی و احمدی نژاد حواسشان هست؟

✍ #علیرضا_مکرمی

?پیشنهاد ضرب العجلی آقای #مهدی_نصیری برای گذار کشور از شرایط خطرناک فعلی میتواند بسیار راهگشا باشد، او با انتشار متنی در کانال تلگرامی خود با عنوان «ایران در آستانه جنگی ویرانگر» اشاره به دلایل و قرائنی میکند که کشور را در آستانه ی جنگ منطقه ای قرار داده است و ضمن منع حاکمیت از ادامه رفتارهای تنش زا، تلویحا از آقایان #خاتمی، #روحانی و #احمدی_نژاد میخواهد نسبت به تصمیمات خطرناک حاکمیت بی تفاوت ننشینند و فورا نصایح و هشدارهای لازم را صادر نمایند.

بدیهی است در برهه خطرناک فعلی حداقل انتظار عموم مردم از رجال سیاسی یادشده گذر ولو موقت از اختلافات موجود و اتحاد برای نجات ملت است. وقت آن است که هر سه بزرگوار تابو شکنی کرده و دیداری با همدیگر داشته باشند و ضمن تقریب نظرات خود درباره موضوعات منطقه ای و بررسی اتفاقات یکساله اخیر نسبت به صدور بیانیه ای واحد اقدام نمایند، اگر موافقت های لازم از سوی دفاتر روسای جمهور سابق اعلام شود آقای نصیری شخصا میتواند امور هماهنگی و مدیریت نشست تاریخی مزبور را به بهترین وجه ممکن به اجرا گذارده و به غایتی مطلوب مردم منتج گرداند.

ترک فعل واجب حائز قباحت عقلی و نقلی است و در کلمات اولیای الهی در این باره آمده؛ ترک فعل واجب به مثابه کفر است، در شرایطی که سایه منحوس جنگ بیشتر از هر زمان دیگری در کمین ملت رنجور ایران نشسته و تمامیت ارضی ایران به دلایل گوناگون به مخاطره کشیده شده است مبادا حضراتی حواس آقایان را به جاهای دیگری کشانده باشند، ضروری می نماید مسئولان دفاتر ارتباط مردمی آقایان احمدی نژاد، روحانی و خاتمی نسبت به انتقال این پیشنهاد به عزیزان نامبرده اقدام و نسبت به رفع موانع موجود تدابیر عاجلی را مبذول فرمایند.

t.me/iranazadvaabad/16871
?? @dolat_irani

‍ ‍ ? آش موشک هر روز شورتر میشود.

✍ #علیرضا_مکرمی

?فیلم پیوست مربوط به لحظه تخریب کامل مسجدی مستحکم و بتن آرمه در جنوب لبنان توسط یک موشک جنگنده اسرائیلی است، هر چند رویت این صحنه ها در غزه و جنوب لبنان به امری عادی بدل شده اما این فیلم میتواند نشان دهد موشک های هوا به سطح اسرائیلی دقیقا چه بلایی بر سر برخی سایت های نظامی ایران آورده اند، قبلا نیز نوشته بودم که ضعف در عرصه هوا به معنی شکست قطعی در زمین است و موشک و تونل هیچگاه نمیتواند حریف جنگنده رادار گریز شوند.

در باره پاسخ ایران به حمله رسمی اسرائیل، شعام به عنوان متولی رسمی اعلامات صلح و جنگ کماکان در سکوت به سر می برد اما فرمانده کل سپاه و جانشین او و نیز کمال خرازی و رییس دفتر رهبری و تعدادی دیگر از نظامیان و نمایندگان مجلس و مجریان تلویزیون پاسخ نظامی ایران به اسرائیل را قطعی اعلام میکنند، این روزها در حالی از قطعیت حمله ی ایران سخن میشود که بازار مذاکرات پایان جنگ بین اسرائیل و حزب الله گرمتر شده و خبرهای امیدوار کننده ای از مرزها به گوش میرسد.

هدف اصلی از تهدید نظامی اسرائیل توسط مقامات ایرانی پر کردن دست خالی حزب الله در مذاکرات و فشار به اسرائیل برای پذیرش شروط حزب الله است، حزب الله میگوید قطعنامه 1701 را پذیرفته فقط نمیخواهد به بندی از قطعنامه که به خلع سلاح کامل حزب الله تاکید دارد تن بدهد، لذا با جمیع جهات دیگر میتوان چنین ادعا کرد که اگر عقلانیتی در کار باشد احتمال حمله سوم ایران به اسرائیل کمتر از آنی است که برخی رسانه ها و مقامات سعی در القای قطعیت آن دارند. البته که حمله دوباره ایران صد در صد منتفی نیست چرا که در تاریخ انقلاب مصادیق تصمیمات غلط و ارتکاب هر سطح خرابکاری در موقعیت های حساس به وفور یافت میشود.

در ضعف سامانه های پدافندی ایران تردیدی نمانده است لذا در صورت وقوع جنگ، دریچه های شهرهای موشکی در همان ساعات نخست از حیز انتفاع خارج میشوند و مهمترین ابزار قدرت ایران از کف میرود. سرنوشت غم انگیز تونل های حماس و حزب الله به خوبی ثابت میکند که در نبود سامانه های پدافندی قوی، از راهبرد نظامی زیر زمینی، آفندی درخور زاده نمیشود.

بگذریم که سه روز قبل از حمله رسمی اسرائیل به برخی تاسیسات نظامی ایران فرمانده کل سپاه بدون توجه به موانع مستحکم موجود، اسرائیل را در صورت حمله اش به خاک کشورمان تهدید به حمله زمینی و فتح سرزمینی اسرائیل کرده بود.

این روزها آش موشک در ایران غیر دموکراتیک هر روز شور تر از قبل میشود، جایگاه دموکراسی در جهان سیاست به مثابه ی آب و اکسیژن است و در فقدان آن؛ از خاک هر کشوری نه میوه اقتصاد می روید و نه سبزینه فرهنگ و در نبود این دو مولفه ی اخیر آنچه که بیشتر شبیه هارت و پورت می نماید ادعای قدرت نظامی و عمق راهبردی است.

?? @dolat_irani