این اشرف مخلوقات رفته بوده رو مخ خدا وگرنه که سیب و موز بهانست

چاقو رو برداشتم تو قلبم فروکردم ، محتوایی که شامل احساسات و عشق بود ازش سرازیر شد، اونهارو داخل کیسه زباله گذاشتم،رفتم به دور ترین نقطه شهر و گذاشتمش روی چوبها روش بنزین ریختم وفندک و گرفتم زیرش، سیگارم رو روشن کردم نشستم روبه روی آتیش و به سوختنشون نگاه میکردم ،باخودم فکرمیکردم چند سال طول میکشه تمام احساساتم تبدیل به خاکستر بشه

تو مرا با کلمات به دار آویختی؛ زنده ماندم.

اونقدر از بقیه فاصله گرفتم که بالاخره حرف های خودم رو میتونم بشنوم

اجازه دادم زخمیم کنی
فقط برای اینکه ببینی خون میاد

من و از کشتی با یک قایق کوچک زهوار در رفته بیرون کردین اون هم زمانی که طوفان بود.پیرو دینِ من گناهکار نیستم‌ و فقط تقصیر دیگرانِ هستید .دلم میخواد بدونم این همه حقارتتون چه زمانی تموم میشه و تاکی دیگران و به قربانگاه می برید

شماها فقط به یک نفر احتیاج دارید که اون رو بیرون جمع خودتون بزارید و تمام نِفرت تلنبار شده از ادمای دیگه رو از وجودتون بِکَنید و به من پیوند بزنید و با خودخواهی هر دو طرف رو زخمی و غرق خون کنید

یک پروژه شکست خورده ام به چشم اون ،برای همین دیگه بهم نگاه نمی کنه و من رو مخاطب حرفاش قرار نمیده .می خواستم بلندبگم شما ها یک نفر و می خواید زمانی که از جای دیگه تو زندگی کم اوردین تمام ناراحتی و مشکلاتتون رو گردنش بندازید تا بتونید درد روزگار خودتون و تحمل کنید .

الف _اگر دنیای دیگه ای نباشه بعد من تورو کجا ببینم دوباره ؟