به مناسبت ۸ بهمن سالروز جهانی شدن روستای قاسم آباد با محوریت چادرشب ( لابند ) بافی در واحد صنایع دستی سازمان جهانی یونسکو در سال ۱۳۹۸
شعر و اجرا :
#عباس_گلعلیپور

✅انجمن فرهنگی آبوشکه
https://t.me/aboshke

امروز با سعدی: هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه؟

می‌ بَر زند ز مشرق شمع فلک زبانه
ای ساقی صبوحی درده می شبانه

عقلم بدزد لختی چند اختیار دانش
هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه

گر سنگ فتنه بارد فرق منش سپر کن
ور تیر طعنه آید جان منش نشانه

گر می به جان دهندت بستان که پیش دانا
ز آب حیات بهتر خاک شرابخانه

آن کوزه بر کفم نه کآب حیات دارد
هم طعم نار دارد هم رنگ ناردانه

صوفی چگونه گردد گرد شراب صافی
گنجشک را نگنجد عنقا در آشیانه

دیوانگان نترسند از صولت قیامت
بشکیبد اسب چوبین از سیف و تازیانه

صوفی و کنج خلوت سعدی و طرف صحرا
صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه
asriran.com/004Kct

@MyAsriran

✅انجمن فرهنگی آبوشکه
https://t.me/aboshke

دوشنبه

۲۴ شریرما (کاسه شورما)  ۱۵۹۸ گالشی

۹ میرما ۱۵۳۶ تبری

۸ بهمن ماه هجری شمسی

۲۷ ژانویه۲۰۲۵ میلادی

۲۶ رجب ۱۴۴۶ هجری قمری

روز ۲۴ ماه بنام دین

به معنای بینش درونی

۳۸ پیلاچله

دوم چارچار

روز ۱۷۴  سال۱۵۹۸ گالشی

✅انجمن فرهنگی آبوشکه
https://t.me/aboshke

تیرما سینزه (۴)

*آداب و سنن تیرماسینزه(۱)

_فالگوش ( کلید گذاشتن یا کلید درگِنتِن،گوش یاری،گوشاری،گوش کشی،گوش داری):

رسم فالگوش در پایان مراسم امیری خوانی مرسوم بود،البته در چهارشنبه سوری (کُل کُل چارشمبه) هم این رسم اجرا می شد.
فردی که برای فالگوش ایستادن می رفت،
جسمی آهنی مانند انبر(ماشه)،چاقو یا سیخ را همراه خود می برد.
خانه های قدیمی برخلاف امروز دارای حصار و دیوار نبودند و با چپر های چوبی یا سیم خاردار از هم جدا می شدند و به راحتی می شد از حیاطی به حیاط دیگر رفت.
زمانی که فرد فالگوش پشت در اتاق نشیمن خانه می رسید ، بعد خواندن حمد و سوره، نیت کرده ،جسم آهنی را زیر پای راست خود می گذاشت و با کف دو دست گوش هایش را گرفته و نیت می کرد،آن گاه دست هایش را برداشته و هرچه از درون اتاق می شنید بعنوان جواب نیت
خود به حساب می آورد.

این رسم نوع دیگری هم داشت ، هنگام غروب دختران دم بخت بر سر گذر و کوچه ها ایستاده و حرف های عابرین را به اصطلاح فالگوش می کردند،نیت کرده و اولین کلمه که از عابرین می شنیدند بعنوان نتیجه فال خود در نظر می گرفتند.

_آب پاشیدن:

رسمی بود بدین صورت که بر همدیگر آب می پاشیدند ،بخاطر فرشته تیشتر که همان فرشته باران است‌

_فال سوزن (درزِن):

دو سوزن که انتهایش را  چوب پنبه زده اند  در ظرف آب انداخته برای فال گیری دو جوان دم بخت.
اگر سوزن ها به هم نزدیک می شدند
می گفتند شگون دارد و اگر از هم دور می شدند آن را بد می دانستند.

_فال سنجاق

در بابل در شب تیرماسینزه سنجاق یا سوزنی را در دامن یا شلوار فرد نیت کننده فرو می کردند و افراد چند شعر محلی می خواندند و حاضرین با توجه به  اشعار خوانده شده داوری می کردند که جواب نیت کننده نیک است یا بد.

_دامداران:

دامداران روز تیرماسینزه را برای دادن نمک به احشام خود انتخاب می کردند،چون معتقد بودند باعث افزونی خیر و برکت برای دام هایشان می شود.

_فال گردو:

یک نفر نیت کرده و نفر دیگر چند گردو در میان دست هایش گذاشته و بعد از چند بار  چرخاندن آن ها را بر روی زمین می ریخت،نفر نیت کننده یکی از گردوها را انتخاب می کرد و می شکست ،اگر مغزش سالم و خوب بود جواب فال را خیر دانسته و اگر مغز گردو خراب بود
می گفتند شگون ندارد.

ادامه دارد .......

تهیه و تنظیم:محمدرضا قاسمی جیردهی

✅انجمن فرهنگی آبوشکه
https://t.me/aboshke

روز گاری با خوشی ها هر دلی پیوند بود
بر لب هر بنده ای  نقشِ گلِ لبخند بود

آسمان نورانی وخورشید در قلبش نگین
عاری از هر دود و دم، گاهی فقط اسفند بود

روی خوشحالی سفید وبالهایش در هوا
غم که بیچاره پرش زخمی وپا در بند بود

اشکِ شادی گاه گاهی می چکید از صورتم
طعم آن شوری که نه انگار طعمش قند بود

از صدای کودکان در کودکی گم می شدیم
خنده های کودکان در گوشِ روحم پند بود

ناگهان حال زمین از دست ما بد حال شد
چون که کار مردمش عاری ز قیدوبند بود

مردمان اخمو وخسته بی توجه رد شدند
این بهای جهلشان دانی که سیری چند بود؟!

کاش!  برگردیم ودر روی زمین شادی کنیم
کاش خاکِ زیر پا از دستمان خرسند بود

#سودابه_احمدی

✅انجمن فرهنگی آبوشکه
https://t.me/aboshke

زیان های خرافه پرستی -- ۱۸

مردمانی که زحمت اندیشیدن به خود نمی دهند به معجزات بسیار علاقمند می شوند . هرچیزی را مردم عادت کنند ، خیلی دیر می توانند از آن دست بردارند . همواره انسان ها به دنبال معجزات می گردند .
چون مردم نمی خواهند به خود زحمت دهند به دنبال علم باشند ، به همین دلیل شبه علم را باور می کنند و آن را به جای علم می پذیرند . برای همین است که افسانه ها و مطالب غیر علمی جایگاه خود را پیدا می کند . انسان دوست دارد زودتر به نتیجه برسد به همین دلیل اسیر خرافات می شود .
مثلاً جوانی عاشق دختری می شود و دختر به او علاقه ندارد ، پیش دعا نویس می رود تا دعای محبت برایش بنویسد ، تا دختر به او علاقمند شود .
کسانی که بیمارند یا گرفتارند و یا قرض دارند از هروسیله ای بهره می گیرند .طبابت های غیر علمی و بسیاری نذر و نیاز ها در سراسر جهان به خاطر این است که زود نتیجه بگیرند .
روشن بینان جامعه وظیفه دارند مردم را به فکر کردن تشویق نمایند و از تسلیم شدن به خرافات باز دارند و در حد امکان به مردم آگاهی دهند .

ادامه دارد ... .
✍دکتر رمضان زین العابدینی

✅انجمن فرهنگی آبوشکه
https://t.me/aboshke

✳️ گیلکی وأجأن ۱۰۲

گویش دهستان اوشیان بخش چابکسر

*?کشأشؤن* /kashashon/: نزدیکی به کسی جهت کسب خبری یا سر و گوش آب دادن ، سر شاخ شدن در کُشتی

*?کَشه* /kashə/: بغل

*?کَش*/kash/: کِش شلوار ، گوشه و کنار

*?کله*/kalə/:
۱-پسوند مکان : کۊنۊش کله
۲-واحد کرت بندی زمین : هندوانه کله
۳-اجاق

*?کئليز*/keliz/: ملاقه

*?کُم زأن* /Kom zan/: لنگیدن

*?کَند* /kand/: قسمت بالایی زمین نا هم سطح

*?کۊلأچئن*/kolachen/: جمع کردن پا در هنگام نشستن

✍ رچأگیته ٚکس: احمد قنبرزاده

✅انجمن فرهنگی آبوشکه
https://t.me/aboshke

? خلاصه ی کتاب
   《 تربیت چه چیز نیست 》

قسمت ۶
"فصل دوم
تربیت، اجتماعی کردن نیست!
در غالب کشورها، هدف از تربیت کودکان و نوجوانان، «اجتماعی کردن» آنان و در نهایت فراهم ساختن شرایطی است که نسل جدید با توجه به هنجارها و ارزش های پذیرفته شده، خود را سازگار کند. به عبارت دیگر ، هویت هر فرد در هویت اجتماعی آن جامعه ممزوج می گردد؛ به طوری که تمایز یافتگی و خصوصیت منحصر به فرد بودن افراد درحاکمیت و اقتدار هنجارها و قواعد جامعه رنگ می بازد.
آیا هدف از تربیت فقط محدود کردن، همرنگ ساختن و همنوا کردن افراد جامعه با مصلحت ها و هنجارهایی است که از قبل برای آنها تعیین شده است؟ هدف تربیت، پرورش افرادی با قدرت عمل و تفکر مستقل که در عین حال، خدمت به جامعه را والاترین مسئله زندگی خود بدانند. زیرا تعلیم و تربیت، مسئولیت پرورش خصوصیات متمایز هر فرد را بر عهده دارد. تمایز فرد  شکل نهایی خود را در فعالیت های کاملا شخصی، فاعلی و درونی که خارج از فشارها و همرنگی ها و همنوایی های اجتماعی است ظاهر می سازد.
اگر نگاهی به نظام های آموزش و پرورش در گذشته و حال داشته باشیم مشاهده خواهیم کرد که هدف اصلی و نهایی غالب دستگاههای تعلیم و تربیت، این بوده است که کودکان و نوجوانان را به طور یک جانبه در فرایند اجتماعی کردن،جامعه پذیر و فرهنگ پذیر سازند و هنجارهای پذیرفته شده (غلط یا درست) در جامعه را به آنها تحمیل کنند بدون اینکه آنها در کشف، بازیابی و بازآفرینی این هنجارها نقشی داشته باشند.
اجتماعی کردن افراد، تفرد را از بین می برد. چرا که تربیت اگر محدود به اهداف جامعه باشد،بیشتر به پرورش هوش یا به مصنوعی کردن حرکات رفتار که جنبه های ظاهری شخصیت هستند می پردازد تا به درن مایه های فطری فرد. از این روست که تربیت خادم اجتماع و همساز با مصلحت های اجتماعی، دربند سعادت فرد نیست،بلکه به سودمندی جامعه می اندیشد و به ارزش های معنوی و نیازهای فردی وقعی نمی گذارد.یعنی فرد را در خدمت منافع خود هویت می بخشد و بر اساس نیازهای اعلام شده تربیت می کند."

ادامه دارد ......
خلاصه و تنظیم- حسین علیزاده چابکی

✅انجمن فرهنگی آبوشکه
https://t.me/aboshke

*⃣ گیلکی مثلأن ۳۲

⬅️ مَردِه غیرت بؤکۊشته ....
قأطره مئن بار ...

? زیر دین و منت کسی نبودن

زهر است عطای خلق هر چند دوا باشد
حاجت  زکه  می خواهی جایی که خدا باشد

✍ احمد قنبرزاده

✅انجمن فرهنگی آبوشکه
https://t.me/aboshke

اطلاعیه دورهمی:
سلام و درود خدمت اعضای عزیز آبوشکه

دوستان گرانقدر ،در راستای اعتلای فعالیت فرهنگی آبوشکه ،تصمیم گرفتیم
شنبه ها راس  ساعت ۴ ،
در مکان کانون بازنشستگان
در خدمت شما باشیم.فعالیتهای ما در موارد زیر است:
۱_ خوانش آثار خودمان
۲_معرفی کتاب و تفسیر آن
۳_ارایه یک قطعه ادبی از یکی از بزرگان ادب و تفسیر آن
در هریک  از مقوله های  ذکر شده علاقمند باشید ،در خدمت شما خواهیم بود.
اولین جلسه شنبه ،۵ آبان ساعت ۴ عصر میباشد.
آدرس: چابکسر - جنب آموزش و پرورش - کانون بازنشستگان
✅انجمن فرهنگی آبوشکه
https://t.me/aboshke