بعضی روزام هیچ اتفاقی نیوفتاده، ولی دلت میخواد غمگین باشی، دلت میخواد کمتر حرف بزنی، بیشتر خیره بشی، کمتر بیرون بری، بیشتر تنهایی وقت بگذرونی، تا خود صبح رو یه موسیقی غمگین قفلی بزنی و به رفتن کسی که شاید هیچوقت تو زندگیت نبوده فکر کنی و ریز ریز اشک بریزی، بعضی روزا انگار آدم وظیفه خودش میدونه تموم غم دنیا رو به دوش بکشه موجود عجیبیه این آدمیزاد.

‏آخرین پناهگاه ریسمانی بافته شده از خیال است، میگیری و غرق میشوی.

گذاشتی بالامو بچینن .

به خودم اومدم دیدم تو هم دیگه برام مهم نیستی، مهمیا، ولی دیگه نه اونجوری که خیلی اذیت شم.

پاک میکنی یروز عکسی که میترسیدی پاک شه.

من آدمِ ایده‌ام کسی که هر وقت واستون مسئله‌ای پیش بیاد می‌تونه چند تا پیشنهاد واستون داشته باشه یا شخصی رو بهتون معرفی کنه تا بتونید بهش مراجعه کنیدیا اگر همین هم ازش برنیاد، کنارتون می‌ایسته تا حداقل بتونید برای مدت طولانی‌تری به تلاش ادامه بدین همین.

‌چه اصراری به گفتن حرف‌ها هست؟ اونم وقتی روابط به یه نخ پوسیده وصله. من قراره نگاه کنم که چطور همه ازم دور می‌شن. بیشتر از این نه ازم برمیاد نه علاقه دارم که ازم بربیاد.