اگر تپیدن دل ترجمان نمی‌گردید
که می‌شناخت در این تیره خاکدان غم را؟
-صائب

امشب حقیقت مثل آیینه روبروم قرار گرفت، شبیه آدم رؤیاهای خودم نیستم.

Welcome to the final show!

همین که انتظار داشتین سریال هری پاتر چیز خوبی از آب در بیاد یعنی غلط!
تو سال ۲۰۲۴ مشخصه نقش پرفسور اسنیپ رو می‌دن یه سیاه‌پوست بازی کنه و معلوم می‌شه به جای لیلی عاشق جیمز بوده.

رفتم دفتر نهاد ازدواج و خانواده برای ثبت‌نام ازدواج دانش‌جویی و بعدشم سفر مشهد، همه چی خیلی بوجی‌موجی بود. ?
علاوه بر اون متوجه شدم طلبیده شدن واقعی از طرف امام رضا(ع) یعنی چی!

به‌خدا ایده‌آل همه‌تون رابطه‌های کوتاه‌مدت ادایی شده، بعد غر هم می‌زنید که چرا هیچ‌کس ما رو برای رابطه بلندمدت نمی‌خواد.
این چرندیات کوه تستسترون، پارتنری که هیچ‌وقت نذاره با اسنپ، مترو.. جایی برید، هر کجای شهر بود وسط هر کاری داشت رها کنه بیاد پرنسس خانم رو برسونه ۶ ماه جواب می‌ده، پسری که هر بار دسته‌گل گرون قیمت بگیره که نهایتاً ۳ ماه، کم‌عقل‌های رواعصاب! با این توقعات اینستامحور فانتزی!

کلمات و احساساتی که دارم تجربه می‌کنم رو باید بنویسم، برای اینکه بتونم اون‌طور که مطلوب خودمه بنویسم باید کتاب بخونم، باید با متن ادبی فارسی آمیخته بشم، ولی کاهلی می‌کنم، همه‌ش بهانه می‌آرم که کار دارم و سرم شلوغه که درواقع این‌طور نیست، بیش از اندازه به گوشی متکی شدم، برای خودم غیرقابل‌قبوله، کتاب رو نسخه پی‌دی‌اف می‌خونم، حتی چند شب پیش پیشنهاد خرید یک کتاب‌خوان رو قبول کردم، (کی باورش می‌شه!) کتاب‌های انگلیسی می‌خونم و توجیه‌م اینه که برای تقویت زبانه اما می‌دونم که این‌طور نیست، زبان انگلیسی راحت‌تره، موقع خوندن متن احساسات عمیقم تحریک نمی‌شه، گاهی وقت‌ها برای پیدا کردن معنی کلمه حواسم از متن پرت می‌شه، و اگر بخوام ناسیونالیستی بگم هیچ متن ادبی به‌قدر زبان فارسی اون تأثیر رو نداره. برای بروز دادن این مقدار عظیمی از تجربیات و احساسات و اتفاقات باید کتاب بخونم که خب واضحه دارم این‌کار رو یک‌سره پشت گوش می‌اندازم حتی همین الان.

چطور بگم این کتاب‌های جلد سخت لبه‌رنگی که هدیه و نشان‌گر همراه‌شون دارن، واقعاً چرتن. خصوصاً ترجمه‌هاشون، اصولا این‌طوریه که کتاب رو یه خانم از رده سنی ۲۰تا۳۵ سال نوشته و یه خانم دیگه تو رده سنی ۱۸تا۲۵ ترجمه‌ش کرده، طرح کلی داستان تکراریه، شخصیت‌ها هیچ هویت…