شبی یه دونه نارنگی میخورم. انگار این پیام رو به خودم می‌رسونم که یه‌ذره مراقبتم من عزیز.
امشب که از یخچال نارنگی برداشتم یادم افتاد من سه تا بچه دارم که اونها هم نارنگی دوست دارن. نشستم و نفری یه نارنگی که شبیه خودشون باشه رو انتخاب کردم و رفتم دادم بهشون. چشمم به هم اتاقیشون افتاد، برگشتم و یه دونه نارنگی هم براش شستم که حس غریبی نکنه.
تا اومدم اتاق و نارنگی خودم رو کف دستم دیدم یاد عادت گذشته‌ام افتادم که برای ساختن خوشحالی‌های کوچیک برای دوستام میوه می‌خریدم. :)
قبلا آدم به فکر تری بودم نسبت به الان‌.
حالا هم اینجا می‌نویسم که یادم بمونه چه عادت‌های خوبی داشتم.
شب‌تون نارنجی

حالا که عزیزانم پیشم نیستن، این سه‌تا جوجه‌ دارن من رو از این زندگی نکبتی نجات می‌دن‌.
یکیشون سبزه
یکیشون صورتی
یکیشون آبی
دنیای بچگونه‌شون و شیطنتاشون جلا می‌بخشه به روح و روانم.

جریان_دستبندی که همیشه دستمه_ دوست جدید پیدا کرده. یادمه هشتم شهریور دوسال پیش جریان رو گرفتم تا با زندگی جریان داشته باشم، گاهی جریان من رو هل می‌داد به سمت زندگی، گاهی هم بازیچه‌ی فکرهام می‌شد.
حالا دوست جدیدش لبخندآوره، دلنشینه، ساکته. جریان فعلا خسته‌است. مسئولیتش رو سپرده به دوست جدیدش که اسمی نداره هنوز. خلاصه که دوست جریان برعکس رنگش روشنی بخش دلمه.

از خوابگاه همین رو بگم که از گرسنگی داریم می‌میریم و آنچه گذشت می‌خوریم و نصف‌کارامون مونده ولی خانم محسن لرستانی گذاشته با متن می‌خونه که سر در بیاره چی میگه.

از خوابگاه همین رو بگم که از گرسنگی داریم می‌میریم و آنچه گذشت می‌خوریم و نصف‌کارامون مونده ولی خانم محسن لرستانی گذاشته با متن می‌خونه که سر در بیاره چی میگه.

یادآوری:
اون توقع پرفکتی که تو ذهنته رو نشکنی، تو رو می‌شکونه.

باید از دنیای خودم بیام بیرون. زندگی واقعی جور دیگه و جای دیگه‌ای جریان داره.

🤍