اول انذار و موعظه و اتمام حجت بعد عذاب ...

در آیات قرآن بسیار زیاد به این مسئله اشاره شده که سیره انبیاء بدین شکل بوده که ابتدا قوم خویش را دعوت می کردند و ادله و براهین می آوردند و انذار و هشدار می دادند؛ سپس بعد از اتمام حجت، عذاب الهی نازل میشد.

امام حسین صلوات الله علیه نیز در روز عاشورا در کربلا ، جنگ طلب نبود، بلکه پس از کلی موعظه و پند و اتمام حجت، مجبور به جهاد شد ، یا به قولی جنگ بر ایشان تحمیل شد.

#قیام_یا_عدم_بیعت
●فَجاهَدْتَهُمْ بَعْدَ الْإيعاظِ لَهُمْ، وَتَأْكيدِ الْحُجَّةِ عَلَيْهِمْ، فَنَكَثُوا ذِمامَكَ وَبَيْعَتَكَ، وَأَسْخَطُوا رَبَّكَ وَجَدَّكَ، وَبَدَؤُوكَ بِالْحَرْبِ

●پس از آن‏كه آن‏ ها را پند داده و از كار خود بازداشتى، و اتمام حجّت نمودى، با آنان جهاد كردى؛ پس آنان پيمان و بيعت تو را شكستند، و پروردگار تو و جدّت را خشمگين كردند، و با تو شروع به جنگ نمودند

زیارت ناحیه مقدسه

امام حسین علیه السلام قیام نکرد؛ بلکه اجبارا وارد جنگ تحمیلی شد #قیام_یا_عدم_بیعت أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ ﴿سورة الحج ٣٩﴾ به كسانى كه جنگ بر آنان تحميل شده، رخصت [جهاد] داده شده است،…

Telegram

قیام امام حسین صلوات الله علیه

تنها قیام کننده اهل بیت با شمشیر، قائم آل محمد امام دوازدهم است و بس #قیام\_یا\_عدم\_بیعت 2-عَنْ أَبِی خَدِیجَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّهُ سُئِلَ عَنِ الْقَائِمِ فَقَالَ کُلُّنَا قَائِمٌ بِأَمْرِ اللَّهِ وَاحِدٌ بَعْدَ وَاحِدٍ حَتَّی یَجِی…

مبادا بدون فرمان امام #جهاد کنی#هلک_المستعجلون
●قال امیرالمومنین علیه السلام: َإِيَّاكَ أَنْ تُقَاتِلَ إِلَّا أَنْ يَبْدَءُوكَ أَوْ يَأْتِيَكَ أَمْرِي.

●امیرالمومنین علیه السلام به زیاد بن نضر امیر خط مقدم در جنگ صفین فرمود: مبادا پيش از شروع حمله از سوى دشمن، يا دريافت دستورى از من، نبرد را آغاز كنى

مستدرك الوسائل/ج11/ص40/ح12381
تحف العقول/ص192
بحار الأنوار - ط مؤسسةالوفاء/ج100/ص24

خروجی اجباری و غم بار از مدینه
#قیام_یا_عدم_بیعت
●از آنچه تا به اينجا نقل نموديم و رواياتى كه روات نقل نموده‌اند به وضوح استفاده مى‌شود كه خروج حضرت سيّد مظلومان عليه السّلام از مدينه به اختيار و ميل باطنى آن جناب نبوده بلكه ظلم بنى اميّه در حقّ آن سرور به حدّى شد كه بقيّة اللّه و حجّت اللّه و خليفة اللّه دست از وطن مألوف برداشت و به طرف مكّه رهسپار شد و مكرّر آيه شريفه : فخرج منها خائفا يترقب‌ را تلاوت مى‌فرمود و چنانچه ارباب مقاتل گفته اند تمام اهل بيت آن حضرت در اندوه و حزنى غير قابل توصيف بودند و از حضرت سكينه خاتون نقل شده كه فرمود :

ما كان اهل بيت اشد خوفا منّا حين خرجنا من المدينة
آسمان اهل بيتى ترسان و وحشت زده تر از ما بخود نديد زمانى كه از مدينه خارج مى‌شديم و هرچه احباب و اصحاب و ياران حضرت استدعا نمودند كه از بيراهه برويم آن صراط مستقيم از صراط مستقيم منحرف نشد و از جاده و شاهراه رو به راه نهاد .

از مدينه تا مدينه( مقتل) (ذهنی) صفحه 78
ریاض القدس: 179:1

#جزء20

منشور امیرالمومنین صلوات الله علیه در جنگ صفین
#حکومت_حیدری #قیام_یا_عدم_بیعت
●و من كتاب له (صلوات الله علیه) لعسكره قبل لقاء العدوّ بصفِّين‌:
لَا تُقَاتِلُوهُمْ حَتَّى يَبْدَؤُوكُمْ، فَإِنَّكُمْ بِحَمْدِ اللَّهِ عَلَى حُجَّةٍ، وَ تَرْكُكُمْ إِيَّاهُمْ‌ حَتَّى يَبْدَؤُوكُمْ حُجَّةٌ أُخْرَى لَكُمْ عَلَيْهِمْ. فَإِذَا كانَتِ الْهَزِيمَةُ بِإِذْنِ اللَّهِ فَلَا تَقْتُلُوا مُدْبِراً، وَ لَاتُصِيبُوا مُعْوِراً، وَ لَاتُجْهِزُوا عَلَى جَرِيحٍ. وَ لَاتَهِيجُوا النِّسَاءَ بِأَذًى. وَ إِنْ شَتَمْنَ أَعْرَاضَكُمْ وَ سَبَبْنَ أُمَراءَكُمْ، فَإِنَّهُنَّ ضَعِيفَاتُ الْقُوَى وَ الْأَنْفُسِ وَ الْعُقُولِ؛ إِنْ كُنَّا لَنُؤْمَرُ بِالْكَفِّ عَنْهُنَّ وَ إِنَّهُنَّ لَمُشْرِكاتٌ. وَ إِنْ كانَ الرَّجُلُ لَيَتَنَاوَلُ الْمَرْأَةَ فِي الْجَاهِلِيَّةِ بِالْفِهْرِ أَوِ الْهِرَاوَةِ فَيُعَيَّرُ بِهَا وَ عَقِبُهُ مِنْ بَعْدِهِ.

●از وصیت های‌ آن حضرت است به لشگرش، پیش از دیدار با دشمن در صفّین:
دست به جنگ نزنید تا آنان شروع کنند، زیرا به حمد خدا حجّت با شماست، و جنگ نکردن از سوی‌ شما تا شروع جنگ از جانب آنان حجّت دیگری‌ از شما بر آنهاست. دشمن چون به اذن حق پای‌ به هزیمت نهاد فراری‌ را به قتل نرسانید، و ناتوان را آسیب نزنید، و زخمی‌ را نکشید. و زنان را با آزردن به هیجان نیاورید گرچه متعرض آبروی‌ شما شوند، یا به بزرگانتان ناسزا گویند، زیرا توان و جان و عقلشان ضعیف است. زمانی‌ که در شرک بودند مأموریت داشتیم از آنان دست بداریم.و اگر در روزگار جاهلیّت مردی‌ زنی‌ را با سنگ یا چماق می‌ زد، او و فرزندانش را به این عمل سرزنش می‌ کردند.

نهج البلاغه نامه 14

کلام‌ امام حسین صلوات الله علیه پیش از عزیمت به عراق

●الملهوف : رُوِيَ أنَّهُ [أيِ الحُسَينَ عليه السلام ] لَمّا عَزَمَ عَلَى الخُروجِ إلَى العِراقِ قامَ خَطيبا ، فَقالَ : الحَمدُ للّه ِِ ، ما شاءَ اللّه ُ ولا قُوَّةَ إلّا بِاللّه ِ ، وَصَلَّى اللّه ُ عَلى رَسولِهِ وسَلَّمَ ، خُطَّ المَوتُ عَلى وُلدِ آدَمَ مَخَطَّ القِلادَةِ عَلى جيدِ الفَتاةِ ، وما أولَهَني إلى أسلافِي اشتِياقَ يَعقوبَ إلى يوسُفَ ، وخيرَ لي مَصرَعٌ أنَا لاقيهِ ، كَأَنّي بِأَوصالي تُقَطِّعُها ذِئابُ الفَلَواتِ بَينَ النَّواويسِوكَربَلاءَ ، فَيَملَأنَ مِنّي أكراشا جوفا وأجرِبَةً سُغبا، لا مَحيصَ عَن يَومٍ خُطَّ بِالقَلَمِ ، رِضَى اللّه ِ رِضانا أهلَ البَيتِ ، نَصبِرُ عَلى بَلائِهِ ويُوَفّينا اُجورَ الصّابِرينَ ، لَن تَشُذَّ عَن رَسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله لُحمَتُهُ، بَل هِيَ مَجموعَةٌ لَهُ في حَظيرَةِ القُدسِ ، تَقَرُّ بِهِم عَينُهُ ، ويُنجَزُ بِهِم وَعدُهُ . مَن كانَ باذِلاً فينا مُهجَتَهُ ، ومُوَطِّنا عَلى لِقاءِ اللّه ِ نَفسَهُ ، فَليَرحَل مَعَنا ؛ فَإِنّي راحِلٌ مُصبِحا إن شاءَ اللّه ُ

●الملهوف : روايت شده كه چون حسين عليه السلام تصميم رفتن به عراق گرفت، به سخنرانى ايستاد و فرمود: «ستايش ، از آنِ خداست. هر چه خدا بخواهد [، همان مى شود] و هيچ نيرويى جز از جانب خدا نيست. درود خدا بر پيامبرش باد! قلّاده مرگ براى فرزندان آدم ، چونان گردنبند بر گردن دختر جوان است [ و حتمى است ] و اشتياقى فراوان به ديدار گذشتگانم دارم ، مانند اشتياق يعقوب به يوسف . برايم قتلگاهى انتخاب شده كه آن را خواهم ديد و گويا به بندهايم مى نگرم كه درندگان بيابان ها ، آنها را ميان نَواويس و كربلا ، از هم جدا مى كنند و شكم هاى خود را از آن مى آكَنند . هيچ چاره اى از روزى ( سرنوشتى ) كه نوشته شده ، نيست . خشنودى خدا ، خشنودىِ ما خاندان است. بر بلاهايش صبر مى كنيم و [خدا ]پاداش صابران را به ما مى دهد . پاره هاى تن پيامبر صلى الله عليه و آله از او جدا نيستند ؛ بلكه آنان در بهشت بَرين ، جمع خواهند شد و چشم پيامبر صلى الله عليه و آله به آنان روشن خواهد گرديد و وعده پيامبر صلى الله عليه و آله در باره آنان ، عملى خواهد گشت . هر كه جانش را در راه ما مى بخشد و خود را براى ملاقات با خدا آماده كرده ، با ما سفر كند . به راستى كه من فردا ، به خواست خدا ، حركت مى كنم» .

دانشنامه امام حسين عليه السلام جلد ۵ صفحه ۱۰۰
الملهوف : ص 126 ، نثر الدرّ : ج 1 ص 333 وفيه «أجريه» بدل «أجربة» ، كشف الغمّة : ج 2 ص 241 وفيهما «لقائنا» بدل «لقاء اللّه » ، نزهة الناظر : ص 86 ، مثير الأحزان : ص 41 وفيها «عسلان» بدل «ذئاب» ، بحار الأنوار : ج 44 ص 366 ؛ مقتل الحسين عليه السلام للخوارزمي : ج 2 ص 5 عن زيد بن عليّ بن الحسين عن أبيه عليهماالسلامنحوه وليس فيه «لمّا عزم على الخروج إلى العراق»

☑️مُحقّق عالیقدر اُستاد مهدی صدری(دام ظلّه) :

?شروع مبارزه از طرف دشمن بود ؛ زیرا فرمان ابن زیاد بود که بر حضرت سخت گیری شود ، و حُرّ آنها را مجبور کرد که در کربلا فرود آیند ؛ سپس لشکر عمر بن سعد آنها را محاصره نمود . این لشکر دشمن بود که می خواست حضرت و یارانش را نابود کند ، چنانکه سیّد الشهداء(علیه السلام) به اصحابش فرمود: اینها دنبال من هستند و می خواهند مرا بکشند! و به کوفیان فرمود: شما می خواهید نسل و خاندان پیامبر(علیه و آله السلام) را به قتل برسانید!
دشمن همه راهها را به روی امام حسین(علیه السلام) و یارانش بسته بود و صریحا اعلام نمود که شما را رها نمی کنیم و با شما می جنگیم.
امام حسین(علیه السلام) به صراحت اعلام فرمود که : من آغازگر مبارزه نخواهم بود! و در آخرین رجزهایی که حضرت روز عاشورا خوانده ، آمده است: من از بانوان حرم دفاع و حمایت می کنم .
★ آنچه از طلب یاری و استنصار حضرت نقل شده ، فقط برای دفاع بوده است. و مطالب گوناگونی از اصحاب سیّد الشهداء(علیه السلام) نقل و یا درباره آنها گفته شده که عملکرد آنان را دفاع از آن حضرت معرفی کرده است!

?انگیزهٔ حرکت سیّد الشهداء(علیه السلام)؛ صفحه ۲۹۵ .