WHAT 😳😳

Happy Bang Chan Day 🎂💕

- صحبتای ثری‌راچا درباره‌ی آهنگ Stray Kids

• چان : استری کیدز از استری کیدز! همیشه دلم می‌خواست یه کاری شبیه این بکنم. همیشه دلم می‌خواست یه آهنگی بسازم که ما رو به طور خالصانه نشون بده. فکر کنم برا همین موقع ساختن این آهنگ کلی فکر پشتش گذاشتیم. هان گفت یه نمه اشکش دراومد. چانگبینم گفت موقع نوشتن لیریکا گریه‌اش گرفت. منم فکر کنم موقع خوندنش گریه کنم.

وقتی unveil رو فیلم‌برداری کردیم، خیلی خفن بود. آخرین باری که هلویترو دیدیم، خیلی وقت پیش بود. اتوبوس district 9 هم همینطور. میروه فوق‌العاده بود!

فکر کنم اگه استری کیدز نبود، خیلی احساس تنهایی می‌کردم. حتی الآنشم راحت بهم حس تنهایی دست میده.

• جیسونگ : من بعد از مدرسه‌ی ابتداییم، اولین باری که عضوی از یه گروه بزرگ شدم، وقتی بود که کارآموز JYP شدم. واسه همین می‌دونم چقدر مهمه که احساس تعلق داشته باشی. می‌دونم خیلی ممنونم که می‌تونم به استری کیدز یه چیزی اضافه کنم و دوست و رفیق داشتنو دوست دارم.

[مخصوصاً اون موقع] چون من باید GED (مدرک دیپلم عمومی) می‌دادم، معلومه که تو آکادمی‌های آموزشی هیچکس هم سنم نبود. فقط اینکه الآن خیلی خوبه. نمی‌تونم با کلمات بیانش کنم.‌ نمی‌دونم چه کلماتی باید بیارم. زیباترین لحظات دوران نوجوونیم و مهم‌ترین لحظات عمرم، همشون با این پسرا (اعضا) سپری شدن.

• چان : راستش من تو یه سن کم اومدم خارج دیگه (از استرالیا به کره) واسه همین مجبور بودم برخورد با آدما و کار کردنو زودتر از اکثر هم‌ سن و سالام یاد بگیرم. همین دیروز اینجوری بودم که اصن «جوونی چیه؟» «یعنی باید تو دوران راهنمایی بیشتر بازی می‌کردم؟» «باید وقتی دبیرستانی بودم، بیشتر خوش می‌گذروندم؟»

اما جدا از همه‌ی اینا، همین که بتونی با کسایی که برات باارزشن و دوسشون داری خاطره بسازی... نمی‌دونم دقیق... ولی همین کشته مرده‌ی یه هدف مشترک بودن، اینا در نوع خودشون «جوونی»ان فکر کنم. این چیزیه که الآن یهو اومد تو ذهنم. می‌خوام همینجوری پیش اعضای استری کیدزم بمونم. کنجکاوم ببینم چطوری زندگی می‌کنیم و سنمون بالا می‌ره. می‌خوام همه‌ی اینا رو در کنار اعضا سپری کنم.

• جیسونگ : حتماً یه وقتایی هست که با هم سر یه چیزایی موافق نیستیم و دعوامون میشه. حتماً یه وقتایی هست که همو ناراحت می‌کنیم، اما اینا بدیهی‌ان چون داریم با هم زندگی می‌کنیم. حتی بین اعضای خانواده هم همین شکلیه دیگه. گاهی با مامان باباهامونم دعوا می‌کنیم.

• چانگبین : اعضا به کسایی تبدیل شدن که نمی‌تونم بدونشون زندگی کنم. مخصوصاً این روزا بیشتر احساسش می‌کنم. [الآن دیگه] خیلی خوب همو می‌شناسیم و اعتماد بینمون تو طول این چند سال قوی‌تر شده. چطوری قرار بود اون موقع قدیما به هم اعتماد کنیم؟ هنوز مدت زیادی از با هم بودنمون نگذشته بود و اونقدر خوب همو نمی‌شناختیم، اما الآن به همه‌ی اعضامون اعتماد دارم.

• جیسونگ : عدد مورد علاقه‌ی من ۷ بود، اما الآن ۸ ئه. بانمکه نه؟

ما هیچوقت با این فکر که «اون بالا هدف ماست» سمت چیزی ندوییدیم. فقط تا اونجایی که بتونیم پیش بریم حرکت می‌کنیم و هر چقدر از دستمون بربیاد انجام میدیم.

• چانگبین : نوع رویکرد هممون به موسیقی و استیج این طوریه که می‌تونیم همه کار بکنیم. چون به دنیا اومدیم که تلاش کنیم. پس یه جوری از پس همه چیز برمیایم. دوست نداریم خجالت زده شیم. دوم شدنو هم دوست نداریم.

• جیسونگ : استی‌ها خیلی نگران بودن. من الآن... چطوری بگم اینو... وقتای زیادی بود که پاک غرق افکارم بودم و فکر کردن به اینکه باعث شدم استی‌‌ها نگران بشن... بیشتر اوقات باعث میشه خیلی احساس شرمندگی کنم. خیلی ممنونم که حتی با اون وجود، هنوزم دارن تشویقمون می‌کنن.

• چان : باید یه کم آروم بگیرم! ممکنه به خاطر این باشه که خیلی وقته از کامبک آخرمون گذشته. دارم اون موج شور و شوقی رو که تو دوران گادز منیو داشتیم احساس می‌کنم. [اون موقع] استرس نبود. هیجان بود. هیجان انگیز تعریف کردن چیزا بهشون یه قشنگی خاص میده. [الآن حتی] هیجان زده هم نیستم، هایپ‌ام! (از هیجان گذشته، رو فضام) استیجو قورت می‌دیم و هیچی نمی‌ذاریم بمونه. یام!

جدا از اینکه جیسونگ خود آهنگ رو خیلی قشنگ و شاعرانه نوشته، اسمشم به نظرم واقعاً بهش میاد. توایلایت یعنی گرگ و میش و به اون حالت تاریک و روشن نزدیک غروب میگن ?

[ورس اول]

فکر می‌کنم روزم از همه آدما کوتاه‌تره
تا بهت فکر می‌کنم، دوباره شب میشه
ردپاهایی که شانس گذاشته رو دنبال می‌کنم
و همینطوری که پیش میرم فکر می‌کنم تو هم قراره اونجا باشی
و حرفای گرم و صمیمی اون موقع‌ات
تمام اون چشمایی که قلبمو به تپش انداخت

[کورس] سرد شد، یعنی دمای [عشق] من و تو اونقدری داغ بود که سوخت و خاکستر شد؟
بدون هیچ ردی، فقط خاکسترهای سیاهن که باقی موندن
و به یک خاطره‌ی غمگینی تبدیل شدن که فقط ما ازش خبر داریم
فکر کردم پاکش کردم، اما هر وقت بهت فکر می‌کنم، بدون استثنا گریه‌ام می‌گیره
وقتی از خستگی خوابم می‌ره و بعد بیدار میشم
آسمون [دوباره] غروب کرده و دوباره تو اتاقم شبه

[ورس دوم]

تو عکسایی که از خاطراتم با تو [دارم]، غرق میشم
[تو عکسا] بهم با لبخند نگاه می‌کنی و به طرز نگاهی که اون موقع بهم داشتی حسودیم میشه
حالا اسمامون از اون سرنوشتی که می‌گفتن تا ابد باقیه خط خورده
ترک‌هایی [که سرنوشتمون برداشته] جای درستی نیستن
و یه حس خطرناکی دارم که اگه بهشون دست بزنم می‌شکنن (یعنی میترسم چیزی رو بخوام درست کنم و بدتر بشه و ما رو کامل از هم جدا کنه)
اشکام زیاد و خوابم کم شده
اشتباهات ناشی از احساسات ناشیانه و عواطف عشقی‌ای که به رنجش ختم میشن
یعنی هیچ پایان خوشی وجود نداره؟
این حرفاییه که به خودم می‌زنم و بدون پایان تو هوا [دور سرم] می‌چرخه

*- تکرار کورس -

[بریج]*

پیدا کردن تو از پیدا کردن ستاره‌های توی آسمون سخت‌تر بود
یعنی ابرا پنهونت کردن؟
اوه من حتی نمی‌تونم توی رویاهامم ببینمت
یعنی می‌تونم ردی ازت ببینم؟
واقعاً می‌خوام [ببینم]، اما ردپاهات همین الآنشم [اینجا] رو ترک کردن (انقدر دور شدی که دیگه هیچی ازت معلوم نیست)

- تکرار کورس با تغییر تو خط آخر -

وقتی از خستگی خوابم می‌ره و بعد بیدار میشم
تو اتاقم یه خلأ زیبا باقی مونده و دوباره شبه

بقیه‌ی ترک‌ها رو هم تو روزای آینده می‌ذارم.