﮼هم‌مقصدمون‌اشتباه‌بودشُ‌هم‌مسیر..!

مگ یادمون میره بهمون چی گذشت تا گذشت؟

ساخت منو هرچی که روم خط انداخت.

فعلا می‌سازم، چه می‌شود کرد مگر می‌شود دنیا را پاره کرد و از تویش خوش‌بختی را درآورد، همین است که هست.

امیدوارم از اون جنگ درونیت که هیچکس جز خودت خبر نداره ازش جون سالم درببری

راه میرم بوت های بی‌صاحابم انگار دارن جیغ میکشن وارد دانشگاه که میشم همه ی سر ها برمیگرده ب سمتت بشدت رومخه»
بقول رفیقم باز لاستیک های من شروع ب حرکت کردن/:

کاش بعضی از آدم‌ها اینو بدونن که واقعن، به طور خیلی خیلی جدی، تخمم هم نیستن!