اعتباری نیست این وارستگی‌های مرا! گر ازو واسوختم امروز، فردا عاشقم! حکیم #شفایی_اصفهانی دیوان، ص ۶۵۳ @vasukhtegan

مانی ار تصویر آن نازک‌میان خواهد کشید
چون به زلفش می‌رسد آهی ز جان خواهد کشید

زود واسوزد ز عشق آتشین‌رخسار گل
بلبل ار زین‌ گونه ناز باغبان خواهد کشید

#تأثیر_تبریزی
دیوان، غزل شمارهٔ ۷۹۱

@vasukhtegan

ای شکرلب وقف ارباب هوس خواهی شدن
زیردست مور و پامال مگس خواهی شدن

از غرور حسن هستی میوهٔ شاخ بلند
بگذرد یک چند روزی دسترس خواهی شدن

بر گریبانت ز هر سو چاک‌ها خواهد فتاد
زنده‌زنده نقش دیوار قفس خواهی شدن

خطّ مشکین سرمه خواهد داد آواز تو را
با چراغ مرده آخر همنفس خواهی شدن

خطّ بیزاری ز دیدار‌ تو من خواهم گرفت
تختهٔ مشق نگاه بوالهوس خواهی شدن

#سیدای_نسفی
دیوان، غزل شمارهٔ ۴۵۳

@vasukhtegan

طاق شد طاقت، ز عشقت بر کران خواهم شدن
مهربان شو! ورنه بر خود مهربان خواهم شدن

#غالب_دهلوی
دیوان، ص ۱۳۸
@vasukhtegan

هر دو در بزم تو با هم تا سحر واسوختیم
شمع، با ما در رفاقت هیچ کوتاهی نکرد

#میرزا_محمدعلی_ماهر_اکبرآبادی
نتایج‌الافکار، ص ۶۷۵
@vasukhtegan

هر روز یک قدم ز درت دورتر روم
شاید که رفته‌رفته ز کویت به‌در روم

#رضایی_کاشی
ریاض‌الشعرا، ص ۸۴۵
@vasukhtegan

اعتباری نیست این وارستگی‌های مرا! گر ازو واسوختم امروز، فردا عاشقم! حکیم #شفایی_اصفهانی دیوان، ص ۶۵۳ @vasukhtegan

تو را با غیر دیدم گرمِ حرف، افروختم رفتم
ز بزمت شمع من امشب سراپا سوختم رفتم

نمی‌گویم به رنگ گل ندارم خرده‌ای در کف
ز کویت یک گلستان داغ دل اندوختم رفتم

ز بزم آن‌که صد پروانه شمعش بیشتر دارد
سراپا سوختم «امّید» تا واسوختم رفتم

#امید_همدانی
کاروان هند، ص ۱۱۲
@vasukhtegan

گرمیِ بازار حسنت زآتشِ عشق من است
از تو واسوزم که خود از خود شوی بیزار هم!

حکیم #شفایی_اصفهانی
دیوان، ص ۶۵۰
@vasukhtegan

انجامِ ِحسنِ او شد پایانِ عشقِ من هم
رفت آن نوای بلبل بی‌برگ شد چمن هم

کرد آن‌چنان جمالی در کنجِ خانه ضایع
بر عشقِ من ستم کرد بر حسنِ خویشتن هم

آن بت که بود افتاد از طاقِ کعبه‌ی دل
وز کفر شد پشیمان آن کافرِ کهن هم

#وحشی_بافقی
@kaghaze_atashzade