ارسالی یکی از همراهان عزیز کانال. ممنون

@dr_robab_hamedi

@dr_robab_hamedi

🙎‍♀️ پرسش

سلام خانم دکتر وقتتون بخیر
من دو سال پیش به دلیل افسردگی و خشم بیش از حد، به دکتر روانشناس مراجعه کردم، ایشون بعد از چند ماه که از مراجعه من گذشت، یعنی در زمان مشاوره، با من  دوست شدند البته دوستی در چارچوب، حتی دستشون تا حالا به دست من نخورده، خیلی صمیمی ، با هم رستوران میرفتیم، پارک و حتی سفرهای یک روزه، من حتی خونه شون هم  دعوت  شدم، من تو این مدت عاشق ایشون شدم، ایشون  هیچوقت اظهار عشق به من نمیکردند و من هم همینطور،  ولی رفتارهاشون  نشون میداد خیلی دوسم دارن و برام ارزش قائل بودن
ولی یه مدتی هست که به من کم توجهی میکنن
یه مساله ایکه خیلی ذهنم رث درگیر کرده، اینه که آیا یک روانشناس با مراجعش در زمانی که تحت درمان هست، میتونه ارتباط  خارج از کلینیک داشته باشه و این  اخلاق غیر حرفه ای نیست؟
الان خیلی ناراحتم و همش غم دارم.
حتی یه بار  من رو اوتقدر تحت فشار قرار دادن که من به ایشون اظهار عشق کردم. هی میگفت بگو حست چیه

✏ پاسخ

سلام. وقت به خیر. متاسفم که چنین تجربه منفی از مشاوره داشته‌اید. متاسفانه برخی افراد که به کار مشاوره می‌پردازند اخلاق حرفه‌ای و انسانی را رعایت نمی‌کنند و حتی ممکن است تحصیلات و دانش کافی مرتبط با روان‌شناسی و مشاوره را نداشته باشند.
متاسفانه اغلب مراجعین نیز به حقوق خود آگاه نیستند و در باره تحصیلات و علم و تجربه مشاور مورد نظرشان به اندازه کافی جستجو نمی‌کنند و در ضمن جلسات درمان و مشاوره نیز او را ارزیابی نمی‌کنند.
یک روان‌شناس یا مشاور حرفه‌ای و کارآزموده هیچ رابطه عاطفی و جسمی با مراجعش برقرار نمی‌کند. با او بیرون از فضای درمان قرار و دیدار ندارد. رابطه صمیمانه و دوستانه با مراجع، مسیر درمان را منحرف می‌کند.
ایشان با رفتارهای غیر اخلاقی شما را به خود وابسته کرده و حالا که از وابستگی مطمئن است کمی عقب‌نشینی کرده تا شما را به دنبال خود بکشاند.
در این که رفتار ایشان کاملا غلط است شکی نیست ولی در خودتان نیز جستجو کنید که با چه منطقی به رستوران و سفر وخانه او رفتید؟ خودتان در درستی این رابطه شک نکردید؟ چه کمبودی در شما باعث شد در دام این رابطه اشتباه بیفتید، توصیه می‌کنم این خلاهای عاطفی خودتان را پیدا کنید تا از تکرار مجدد چنین تجربه دردناکی پیشگیری کنید.
ضمنا شما می‌توانید به نظام روان‌شناسی مراجعه یا تماس بگیرید و از ایشان شکایت کنید. مراقب حقوق خود باشید.

@dr_robab_hamedi

? پرسش

سلام خانم دکترعزیز امیدوارم همیشه سلامت باشید وممنون از همه ی محبتی که به اعضای کانالتون دارید سوالاتی از خدمتتون در ارتباط با  خواستگاری دارم .
این که مادر خواستگار درارتباط با معرفی اعضای خانواده خود مشاغل آنها رو بالاتر از انچه هستند معرفی میکند مثلا اگر معلم هستند می گوید استاد دانشگاهند وخانواده خودرا بالاتر ازآنچه هستند نشان می دهد و سعی میکند قرار جلسات رو خود بدست بگیرد وتا جایی که میشود این هماهنگی توسط دختر وآقا پسر انجام نشود و تمایل دارد به جای جلسات حضوری قرار تلفنی داشته  باشند و حتی آقا پسر به جای تلفن زدن به دختر به گوشی مادر او زنگ بزند و قرارهای حضوری با هماهنگی او انجام شود
و در هربار که زنگ زده حتی برای جلسه اول که ببیند دختر خانم تمایل به ازدواج دارد یا خیر دارد وموافقت خانواده دختر رو گرفته گفته بگذارید ببینم نظر پسرم چیه ودر جلسه های بعدی هم که حضوری انجام شده
بعد ازجلسه دختر خانم وآقا پسر به مادر زنگ میزند نظر دخترتون چی بود وقتی تائید دختر رو میگیرد میگه بزارید از پسرم بپرسم بهتون اطلاع میدم
با این که آقا پسر در خانواده حضور دارد
واین کار چند جلسه ادامه داشته بعد بین دختر وپسر شماره جهت هماهنگی صورت
میگیرد
ودر این مدت حتی برای احوالپرسی سراغی از خانواده دختر نمیگیرد
طوری با مادر دخترخانم صحبت کرده که گویی در رده بالاتری هستند
زمانی که خانواده دختر وقتی به منزل آنها میروند تفاوت ظاهری که گویای این مطلب باشد نمی بینند
این رفتارها از نظر شما چه توجیهی میتواند داشته باشد.

✏ پاسخ

سلام. وقت به خیر. ‌مداخله بیش از حد مادر در رابطه بین دختر و پسری که قرار است دوران آشنایی را بگذرانند می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:
?️قدرتمندی بالای مادر و نیاز به کنترل‌گری
?️ کم بودن اعتماد به نفس پسر و کم بودن توان او در جراتمندی و به دست گرفتن کنترل زندگی خود
?️ اعتقادات و پایبندی مذهبی
?️ ترس افراطی از ایجاد علاقه بین طرفین

پیشنهاد می‌کنم شما از رابطه عقب‌نشینی کنید و رابطه را به دست دخترتان بسپارید تا او از خواستگارش بخواهد مستقیما با او در رابطه باشد تا با واسطه‌گری مادرش.

@dr_robab_hamedi

?‍♀️ پرسش

درود و وقت بخیر
پسری دارم ۱۷ ساله
خیلی به حرف‌ها ی من
نصیحتهای من
کتاب خواندنم
شوخی کردنم
ابراز محبت کردنم
هیچ توجهی نمیکنه ‌من رو طرد میکنه ازخودش
بنظرتون مادر خوب و‌مهربانی نیستم که این رفتارها با من میشه
با پدرش هم در منزل یکساله بازنشسته شده دایم خونه است جروبحث زیاد داریم
سر تمیز نبودن و ریخت و پاش منزل و بالاخص آشپزخانه و‌نامرتب بودن پدر و پسر باهاشون مرتب بحث میکنم ولی هیچ فایده ای نداره
‌ کتاب میخونم ایراد میگیرن
کوهنوردی میکنم ایراد میگیرن
حرفهای تامربوط و زشت و توهین میکنن
شایدم عکس العمل رفتارهای خودمه که   اینطوری پاسخ میدن به من
مشکل شنوایی دارم سر همین موضوع خیلی با پسر و پدر درگیرم
حرفهاشونو‌متوجه نمیشم یا اشتباه متوجه میشم بعدش داد میزنن و میگن کری
خلاصه دکتر بساطی داریم ما با این زندگی
سمعک اذیتم میکنه دوستش ندارم اینها هم همش میگن برو‌ سمعک بگذار بشنوی چی بهت میگیم
خیلی با توهین باهام رفتار میکنن پدر خیلی حرفهای زشت بهم میزنه و الگو پذیری پسرهم که دیگه نگم براتون
مثل پدرش بامن پرخاشگر و‌حرفهای زشت و رکیک میزنه
انگاررکه بعنوان مادر در منزل هیچ جایگاهی ندارم جز غذا پختن و تمیز کردن منزل
پدرش هزاربار بهم کفته که وظیفه من غذا درست گردنه و خونه تمیز کردن
آخه من خانه دارم و شاغل نیستم و پول نمیتونم دربیارم برای خانواده نباید خواسته ای ازشون داشته باشم
در مورد مرتب کردن اتاق و رختخواب و لباس و نظافت آشپزخانه و سرویس بهداشتی
خیلی درگیرم باهاشون ولی اصلا عوض نمیشن هرروزهم فاصله ها داره بیشتر میشه.

✏ پاسخ

سلام. وقت به خیر. شما حق دارید از حرف‌ها و رفتار همسر و فرزندتان ناراحت شوید. اما در نظر بگیرید که برای کم کردن ناراحتی خود چه می‌توانید بکنید.
در گفتگوی بین اعضای خانواده که مشکل شنوایی ندارند معمولا سوبرداشت‌های زیادی بوجود می‌آید که باعث بروز سلسله رفتارهای نامناسب می‌شوید. وقتی شما از نظر شنوایی ضعیف هستید حتما این سوتفاهم‌ها بیشتر می‌شود.
اولین و مهم‌ترین قدم این است که با باورهای خود در باره استفاده از سمعک مقابله کنید و آن را تهیه و به کار بگیرید.
از طرفی فرزندتان در دوره نوجوانی به سر می‌برد و معمولا بچه‌ها در این سن بحران هویت را پشت سر می‌گذارند و رفتارهایشان نامتعادل می‌شود. برای اغلب آنها کنترل هیجان‌ها سخت است و واکنش شدید نشان می‌دهند که به صورت قهر یا پرحاشگری است. بنابراین بخش عمده رفتار نامناسب فرزندتان، مربوط به سن اوست و نه شیوه مادری شما. خود را سرزنش نکنید.
سعی کنید رفتارهای نامناسب خود را پیدا و آنها را تغییر دهید و علاوه بر آن حساسیت خود را به کارهای درستی که انجام می‌دهید مثل (کتاب خواندن) کم کنید و به آنها ادامه دهید.
از طرفی شغل خانه‌داری را حقیر ندانید. اگر وظیفه همسرتان کار کردن و کسب درآمد برای خانواده است وظیفه شما هم غذا درست کردن و دیگر وظایف خانه‌داری است. پس در کنار این وظایف به علایق شخصی خود بپردازید و خود را محترم بدانید.

@dr_robab_hamedi

?‍? پرسش

سلام خانم دکتر عزیزم
همسر من در دوران عقد فهمیدم با کسی رابطه داره و من گفتم که دیگه زندگی نمیکنم و ایشون و خانوادش میانجی گری کردند.
الان حدود ۸ ساله با ایشون زندگی کردم و یک پسر ۳ ساله دارم.
همیشه کارهایی میکنه که میخاد اثبات کنه من دوست نداره ،تو هیچ کاری با من مشورت نمیکنه و با کاراش و رفتاراش من اذیت میکنه
و در دلیل کاراش میگه من همینم......و همیشه من پیش خانوادش خراب میکنه و میاد میگه به مامانم گفتم زنم کارای خونه رو نمیکنه ،آشپزی نمیکنه و....
در صورتی من هم شآغلم و همه کارا با منه و ایشون دست به سیاه و سفید نمیزنه....
من خودم شاغلم ،به من خرجی نمیده و میگه خودت درآمد داری...
دیروز هم صحبتی پیش اومد که گف((( ،من قبل ازدواجم چندین دوست دختر داشتم بیرون میرفتیم و ....
حالا میخای چیکار کنی ....طلاق بگیری ....
با یک بچه هیچکاری نمیتونی بکنی باید زندگی کنی ....)))
من که این موضوع میدونستم اما این بار علنی گف ،من و خانواده ام مذهبی هستیم و روی این موارد و روابط حساس.البته خانواده اونا هم همینطورن،همسرم میگه من نمیخاستم ازدواج کنند و به اصرار پدرو مادرم ازدواج کردند و من  انتخاب کردند ،انتخاب خودش نبوده....

✏ پاسخ

سلام. وقت به خیر. وقتی مشکل یا مسئله‌ای در گذشته بوده و در حال حاضر نیست، اهمیت دادن و یادآوری آن بجز دلسردی و ناراحتی نتیجه‌ای ندارد.‌
اگر همسرتان بعد از شروع زندگی مشترک به شما وفادار بوده‌اند یاداوری روابط قبلی ( چه در ذهن خودتان یا در صحبت به او) در جهت کدام نیاز یا خواسته شماست: رابطه را بهتر می‌کند؟ وفاداری او را بیشتر می‌کند؟ با سرزنش او نسبت به گذشته، شما را قدرتمندتر و او را گناهکار و ذلیل نشان می‌دهد؟
اگر مایل به صحبت‌های تلخ او نیستید، گذشته را یادآوری نکنید و پس از ۸ سال زندگی مشترک از آن عبور کنید و برای بهتر شدن رابطه تلاش کنید. با بهتر شدن رابطه و احساس رضایت طرفینی، بسیاری از مشکلات شما حل خواهد شد.
ضمنا شما اگر شاغل هستید و درآمد دارید، علت درخواست خرجی از همسرتان چیست؟ او موظف به هزینه کردن برای زندگی است. شما اگر مایل به مشارکت در مخارج زندگی نیستید لااقل هزینه‌های شخصی‌تان را از حقوق خودتان بپردازید.
بطور کلی فکر کنید چه چیزی در زندگی برایتان مهم است: پول، قدرت، رابطه خوب، ...... با در نظر گرفتن رفتارتان متوجه خواهید شد چه چیزی برایتان مهم است.
پیشنهاد می‌کنم با وجود صحبت‌های غیرمنطقی و تلخ همسرتان، بخشی از مشکلات رابطه که سهم شماست را برطرف کنید تا نتیجه آن را روی رفتار همسرتان ببینید.

@dr_robab_hamedi

@dr_robab_hamedi

?‍? پرسش

سلام و عرض ادب خانم دکتر
شبتون بخیر
پسری ۱۳ ساله دارم که تمام تلاشم رو همیشه انجام دادم که تا حد ممکن خواسته هاش رو براورده کنم
امشب متوجه شدیم از کارت پدرش بدونه ی اطلاع و اجازه ی ما به کارتی که دستش بوده پول جابجا میکرده
وقتی بهش گفتیم اول منکر شد بعدا گفت که برای خرید گوشی جدید میخواسته
در حالیکه من بهش گفته بودم هر چقدر کم داشته باشی من بهت میدم.
راستش در شوک هستم خانم دکتر
من و همسرم بسیار اهل مراعات وهستیم و همیشه سعی کردیم درست زندگی کنیم.
نمیدونم الان چه رفتاری باید باهاش بکنم
فقط به ذهنم رسید دست کمکم رو به سمت شما دراز کنم.

✏ پاسخ

سلام. وقت به خیر. همه بچه‌ها ممکن است در مرحله‌ای از زندگی رفتار اشتباه داشته باشند که به دلایل مختلف روی می‌دهد و لزوما پدر و مادر مسئول این اشتباهات نیستند، پس خودتان را سرزنش نکنید و به موارد زیر توجه کنید:

?️ نوع مواجهه پدر و مادر با خطاهای بچه‌ها، نقش زیادی در ادامه یا اصلاح این اشتباهات دارد.
اولین گام این است که آرامش خود را حفظ کنید و از این موضوع فاجعه‌سازی نکنید.
?️اشتباه او را مکررا یادآوری و او را سرزنش نکنید.
?️با او با آرامش صحبت کنید و علت این کارش را بپرسید.‌ببینید چه تفسیر و علتی برای رفتارش می‌دهد.
?️ سعی نکنید از او اقرار بگیرید که به اشتباهش اعتراف کند یا او را تحت فشار قرار ندهید که قول دهد دیگر این اشتباه را نمی‌کند.
?️ بدون متهم کردن پسرتان، به او بگویید که این رفتارش چقدر شما را اذیت کرده و نگران شده‌اید.
?️ با او صحبت کنید و بخواهید هر وقت نیازی داشت به شما بگوید و در باره آن با هم صحبت کنید.
?️ به هیچ وجه در باره این مشکل با هیچ یک از نزدیکان و آشناها صحبت نکنید.
?️ در صورتی که تاکنون رفتارهای مشابه این رفتار را در او دیده‌اید مثلا برداشتن چیزی از کیف دوستان یا از خانه‌هایی که مهمانی می‌روید، با روان‌شناس کودک و نوجوان مشورت و ارزیابی و مداخله لازم را انجام دهید و در غیر این صورت به نگرانی‌های خود دامن نزنید و موضوع را بزرگنمایی نکنید.

@dr_robab_hamedi

?‍♀️ پرسش

سلام و خسته نباشید
بنده دختری ۲۱ ساله هستم که از ۱۸ سالگی تقریباً به قول معروف روحو روانم بهم خورده!
افسردگی و خودکشی ناموفق داشتم
و یه چیزی که تشدید میکنه اوضاع رو که من پشت کنکوری شدم از همون موقع که افسردگی گرفتم و دایره ارتباطی هم کم شد و همون ادم هایی که موندن ادم های تاکسیکی بودن و باعث شد حالم بدتر بشه
سعی خودمو کردم که اوضاع رو درست کنم از اون آدما فاصله گرفتم
و خودم تنها خیلی سعی کردم
در حال حاضر مشکلم اینه هیچ احساس خوشحالی ای ندارم و چیزی نمیتونه خوشحالم کنه شاید لبخند بزنم و بخندم ولی از ته دل نیست و سطحی و مجبوریه
واقعا حس میکنم احساسی شادی دیگه درونم وجود نداره نه استرس نه شادی نه ذوق حتی برای چیزا و کارهایی که دوست دارم
و این برای دختری مثل من که پر از انرژی و شور و اشتیاق بود خیلی خیلی سخته
فقط تنها حسی که دارم اینه که گریه کنم
نمیدونم چیکار کنم دارم اذیت میشم.

✏ پاسخ

سلام.‌ وقت به خیر.‌ هر چقدر بین آنچه هستیم و آنچه می‌توانیم باشیم ( یا حق خود می‌دانیم باشیم) فاصله بیشتر باشد احساس نارضایتی و ناخوشحالی بیشتر می‌شود. حال اگر با توجه به ارزیابی ذهنی خودمان را در رسیدن به آنچه می‌خواهیم ناتوان‌تر ببینیم ناامیدتر می‌شویم، تا جایی که به درماندگی از بیرون آمدن از شرایط موجود و افسردگی منجر می‌شود.
آنچه باعث افسردگی شما شده‌است برخی حوادث بیرونی و مهم‌تر از آن دنیای ذهنی شما و معنایی است که به این حوادث می‌دهید. بدون توجه به احساس غمگینی و ناامیدی سعی کنید موارد زیر را تا جایی که می‌توانید منطقی و واقع‌بینانه بررسی کنید:

?️آیا مایل هستید از افسردگی بیرون بیایید؟
?️ برای درمان افسردگی تاکنون چه کرده‌اید؟
?️ چه چیزی از زندگی می‌خواهید که باعث رضایت شما می‌شود؟
?️ آیا از نظر عموم این خواسته شما منطقی و قابل رسیدن است؟
?️ برای رسیدن به آن چه توانابی‌ها و امکاناتی مورد نیاز است؟
?️ چه مقدار از این توانایی‌ها و امکانات را دارید؟
?️تاکنون چقدر از توانایی خود را برای رسیدن به این خواسته‌ها به کار گرفته‌اید؟
?️اگر همه توانایی و امکانات را به کار گرفته اما نرسیده‌اید، آیا بهتر نیست در خواسته خود تجدیدنظر کنید و آن را به چند قسمت یا مرحله تقسیم و اولین و آسان‌ترین آن را انتخاب و در جهت آن تلاش کنید.
?️ اگر توانایی کافی ندارید چه مهارت‌هایی را باید بیاموزید؟

پس از فکر کردن به موارد بالا احتمالا متوجه می‌شوید که تلاشتان کافی نبوده و آنچه مانع تلاش شماست فکرهای منفی است که از ذهنتان می‌گذرد و افسردگی را به بار می‌آورد. پس باید این فکرها را به کمک روان‌شناس پیدا و بررسی و تحلیل کنید تا اثر آنها را کم‌رنگ و عوامل منحر به افسردگی را حذف کنید.

@dr_robab_hamedi