? تایمز: گومان دەکرێت تورکیا فسفۆری سپی له دژی کوردانی سوریا بەکارهێنابێت✍? وەرگێڕان: ئارینا مورادی

تایبه‌تی هیوانیوز/ ئەم وەرگێڕاوە چیرۆکی موحەمەد، ئەو کوڕە کوردەی ڕۆژئاوایە کە بە بینینی وێنەکەی، هاوارەکەیمان بە چاو بیست و دەنگی ئازاری ئێستاش له گوێماندا ئەزریکێتەوە. ئەو فیچەرە رۆژنامەنووسی تایمز لەسەر موحەمەد و شاری سەریکانی لە کاتی کارەساتەکەدا نووسیوێتی و نووسەر خۆی حوزوری بووە. من نزیکەی هەشتا لە سەدی ڕاپۆرتەکەم لە ئینگلیزیەوە وەڕگێراوەتە سەر کوردی و بیست لە سەدی تری باسی گشتی شەڕەکە لە رۆژئاوا بوو کە وەرمنەگێڕاوە.
▫️درێژه‌ی لێره‌دا:https://b2n.ir/03185

? هیوانیوز

? https://t.me/joinchat/AAAAAD0ncCijNKzbvNChwg

Telegraph

تایمز: گومان دەکرێت تورکیا فسفۆری سپی له دژی کوردانی سوریا بەکارهێنابێت

***✍🏻*** وەرگێڕان: ئارینا مورادی ڕۆژنامەی تایمزی بەریتانیا لە بەرواری ۱٨ی ئۆکتۆبەر، فیچەرێکی بە ناونیشانی «گومان دەکرێت تورکیا فسفۆری سپی له دژی کوردانی سوریا بەکارهێنابێت» بڵاوکردۆتەوە. ئەم نووسراوەیە گێڕانەوەی چیرۆکی موحەمەد، ئەو کورە کوردە سیانزە ساڵەیە کە لە…

? هایل ئەردۆغان! خوێندنەوەی هێماکانی فاشیستێکعوقدەی شکەست و رووخان و لەدەستدانی شکۆ و دۆڕاندنی شەر بە لایەنی بەرانبەر عوقدەیەکە لە دوو ئاستی تاکی و حکومییدا. ئەڵمانیای پاش سەردەمی قەیسەری و قەیرانی ئابووری و مێژوویی و هەموو چارەڕەشییەکانی دوای شکەست پێویستی بە یەکگرتن هەبوو و لە ئەستۆ خستنی شکستەکەی خۆی بۆ لایەنێکی نادیار. نازییەکان لەوەها مەودایەکدا گەورەترین جەماوەریان بۆ خۆیان دەستەبەر کرد. شکەستدانی هێزەکانی داعش و ئیفلیج کردنیان لە کۆبانی رووداوێک نییە کە بە ئاسانی فەرامۆش بکرێت. هەموو قەیرانەکانی حکومەتی ناوەندی تورکیا لەگەڵ کوردەکاندا لە لایەک و دیاردەی رۆژئاوا لە لایەکی دیکەوە بوونە هۆی ئەوەی کە پرۆگرامی «قووڵایی ئێستراتێژیک» و «خەلافەتی عوسمانی» لە کانتۆنەکانی عەفرین تێپەر بێت و بیەوێت بەشێک لە پاداشتەکانی ئەو لەشکرە دوور و درێژە بدات...

*▫️درێژه‌ی ئه‌م بابه‌ته له «به‌یان عه‌زیزی» ماسته‌ری مافی نێوده‌وڵه‌تی، لێره‌دا:*https://b2n.ir/ba

? هیوانیوز

? https://t.me/joinchat/AAAAAD0ncCijNKzbvNChwg

Telegraph

هایل ئەردۆغان! خوێندنەوەی هێماکانی فاشیستێک

بەیان عەزیزی (ماسته‌ری مافی نێوده‌وڵه‌تی) مرۆڤە سەرەتاییەکان بەهەر جۆرە بیرکردنەوە و روانینێکەوە کە هەیانبوو لە یەک بابەتدا هاوڕابوون ئەویش قوربانیکردن و کوشتنی ژمارەیەک مرۆڤ و بوونەوەری تایبەت بوو کە بۆ پێشکەشکردن بە خوداکان و بەرگرتن لە رق و غەزەبیان، بۆ…

✅ «چاوشارەکێ» به چاپ دوم رسید

▫️پس از مدت‌ها انتظار، چاپ دوم مجموعه داستان کوتاه «چاوشارەکێ» نوشته‌ی سراج بناگر، از سوی انتشارات خانی روانه بازار شد.

?مجموعه یاد شده با گویش کوردی سنندجی و از زاویه‌ی دید اول شخص (پسرک نوجوانی به نام خلیل) روایت می‌شود و در‌برگیرنده‌ی ۱۵ داستان کوتاه می‌باشد.

?استفاده‌ی ماهرانه‌ی نویسنده از تمامی اسلوب و قواعد داستان‌نویسی مدرن به همراه شیوه‌ی روایتی جذاب و مضامین بکر و انسانی و تنوع شخصیت‌ها، «چاوشارەکێ» را بی‌تردید در ردیف آثار کلاسیک و ماندگار داستان کوتاه قرار داده و خوانش آن خاطره‌ای ارزشمند در اذهان خوانندگانش به جای خواهد گذاشت.

?از این نویسنده‌ی نامدار پیش ازین ۲ رمان، ۷ مجموعه داستان کوتاه و ۱ جلد گزینه‌ی اشعار نیز به چاپ رسیده است.

? هیوانیوز

? https://t.me/joinchat/AAAAAD0ncCijNKzbvNChwg

✅ مرگ به مثابه هزاران روایت، زندگی به مثابه یک اُمید

✍?فرزاد کمانگر
▫️محمود درویش در شعرِ "تضاد" که برای ادوارد سعید نوشته است، از زبانِ خواننده پرسشی بنیادین مطرح می‌کند:
«... نه من می‌پُرسم و نه او
این خواننده است که می‌پُرسد
در زمانِ فاجعه،
شعر به شما چه می‌گوید؟...»

?شعر میزبانِ یک فقدان است، وسوسه‌ای در آدمی که همراه با اندیشه و قلم به روایت تبدیل می‌شود. نوشتن و روایت کردن، جانی دیگر بخشیدن به مُردگان است‌، همان‌هایی که هیچوقت دیگر نمی‌توانند از گورها برخیزند.
شعر لذت ساختن از رنج است برای همان کودک کوردی در صفِ مرگ که در قاب عکسی مرگ را با لبخند به مبارزه طلبیده است. نویسنده با نوشتن، شکلِ تراژیکی از اُمید را با معنایی تازه تاویل می‌کند، امیدی برای در گور خفتگان تا بارِ دیگر به خاطر آورده شوند. به قول والتر بنیامین: «ما از کسانی که در آینده پس از ما زاده خواهند شد خواهیم خواست که قدردان و مدیحه سرای پیروزی‌ها و پیشرفت‌های ما نباشند، بلکه یادآورِ رنج‌ها و اندوه‌های ما شوند.» این یک تسلی است، تنها تسلایی که به آنانی عطا می‌شود که دیگر اُمیدی حتی به یک تسلی ندارند.
گورها آخرین وطنِ ما هستند، وطنی کوچک در تبعیدگاهِ بزرگی که آدمی در آن می‌زید. گورهای دسته جمعی ما نماد گریه هستند، نماد زخمی چرکین بر پیکر بشریت که تا ابد از آن خونابه می‌چکد. ما با به چالش کشیدنِ مُبدعان این گورهای جمعی (نازی‌ها، استالینی‌ها، بعثی‌ها)، مشروعیتِ حاکمیتِ پیشینشان را به چالش می‌کشیم تا به تاریخ اَدای دِین کرده باشیم و دوباره به آنانی که مورد خشونت و رنج قرار گرفته‌اند جانی تازه ببخشیم.

?فاجعه‌ی حقیقی با مرگِ زبان همراه است، مادامی که‌ فاجعه بتواند بر زبان‌ها جاری شود و بتواند داستانِ خویش را واگویه کند بدین معناست که هنوز می‌توان از وقوعِ آن جلوگیری کرد. آنکس که رنج می‌برد، آنکه به مرگی جانکاه جان سپرده است، می‌تواند هرگز فراموش نشود، وی با حکایت خویش همواره در حالِ سخن گفتن باقی می‌ماند.
در عصرِ ظلمتِ هانا آرنت، در عصری که اندوه بسیار باشکوه‌تر از شادی و شعف است، در عصری که بشر آشویتس، هیروشیما، جنگ‌های جهانی، حلبچه و انفال را به چشمِ خود دیده است، منتقد بودن و تلاش برای احیای سیاست و بازسازی ساحتِ عمومی بشر، کنایه‌ای است به پیروزی اُمید بر تجربه‌های هولناکی که آدمیزاد به چشمِ خود دیده است؛ تلاش برای بازنمایی آینده‌ای انسانی‌تر که در گذشته و تاریخ زندانی شده است.

?مرگِ آدمی به معنای پایانِ امید آدمی است، اما اُمیدِ در گورخفتگان برای دیگری حتی می‌تواند از مرگ پیشی بگیرد. انسان میتواند آرزوها، امید و رویاهایش را همچون میراثی برای آیندگان به ارث بگذارد، درحالیکه خود آنرا برای همیشه وداع می‌گوید و به مانند کاراکترِ ایوان در رُمانِ ایوان ایلیچِ تولستوی، در درون کیسه‌ی وحشتی که حکایت از گورِ خیالی ایوان است، بالاخره روزنه‌ای ببیند که ایوان را از وحشتِ نیستی برهاند و در لحظات آخر عُمر لبخندزنان بگوید: اگر همه بمیریم باز هم نابودشدنی نیستیم.

?زندگی دوباره از مرگ‌های اُمیدوار ما جانی دوباره می‌گیرد، خود را روایت می‌کند، نقد می‌شود، می‌میرد و دوباره روایت می‌شود.
اگر انسان توانسته است برای درمان هزاران مرض تلاش کند، اگر توانسته به درمان سرطان و ایدز و هزاران مرض لاعلاج بیاندیشد، بی‌شک‌ می‌تواند علاجِ زندگی بهتر و انسانی‌تر را اُمید داشته باشد. به قولِ همان محمود درویش:

«... اگر دیروزت تجربه‌ی تلخی بود
از فردایت معنی بساز و رویا
بیا برویم
بیا به فردایمان برویم.»

https://t.me/hiwanews/5332

? هیوانیوز

? https://t.me/joinchat/AAAAAD0ncCijNKzbvNChwg

✅ وقتی انقلابیون فاسد می‌شوند

✍? محمد فاضلی
? رابرت موگابه، انقلابی آزادیبخش پیشین، و رئیس‌جمهور دیکتاتور و فاسدی که 37 سال بر زیمبابوه حکومت کرد و به تازگی مُرد، به حدی از فساد رسیده بود که در ژانویه 2000 برنده بلیط بخت‌آزمایی 100 هزار دلاری شد که توسط شرکت بانکی زیمبابوه برگزار می‌شد. او مدتی قبل نیز افزایش 200 درصدی در حقوق خود و کابینه‌اش اعمال کرده بود.

? او به پول مسابقه بخت‌آزمایی احتیاج نداشت اما این برنده شدن اوج فساد را نشان می‌داد. چرا برخی کشورها شبیه به زیمبابوه موگابه، مبارز و انقلابی سابق و هم‌آرمان نلسون ماندلا، می‌شوند؟

?دارون عجم اوغلو و جیمز رابینسون در کتاب تحسین‌شده «ملت‌ها چرا شکست می‌خورند؟ ریشه‌های قدرت، ثروت و فقر» (انتشارات روزنه، 1392) اگرچه فصل سیزدهم را با داستان موگابه و زیمبابوه شروع می‌کنند اما در کل کتاب ضمن برشمردن مثال‌های متعدد و مقایسه‌های تاریخی گوناگون از انگلستان گرفته تا آمریکای شمالی، آرژانتین، آمریکای لاتین، چین و شماری از کشورهای آفریقایی، نظریه‌ای درباره توسعه ارائه می‌کنند.
این کتاب نشان می‌دهد «سیاست و نهادهای سیاسی هستند که داشته‌های یک ملت را در زمینه نهادهای اقتصادی رقم می‌زنند.» (ص. 73) آن‌ها میان دو دسته نهادها تمایز قائل می‌شوند: «نهادهای اقتصادی استثماری» و «نهادهای اقتصادی فراگیر» (ص. 111).

?نهادهای اقتصادی فراگیر به گروه بزرگی از مردم اجازه مشارکت می‌دهند، آن‌ها را تشویق می‌کنند تا از استعداد و مهارت‌شان بهره بگیرند، از مالکیت خصوصی حمایت کرده، نظام حقوقی بی‌طرفی بنا می‌کنند و بهره‌وری را رشد می‌دهند (ص. 113). دولت در حضور نهادهای اقتصادی فراگیر مجری قانون، حامی مالکیت خصوصی، ضامن اعتبار قراردادها و تأمین‌کننده اصلی خدمات عمومی است.
نهادهای سیاسی نتیجه بازی را تعیین می‌کنند. آن‌ها هستند که تعیین می‌کنند دولت چگونه انتخاب می‌شود و کدام بخش از حکومت حق چه کاری دارد، چه کسی قدرت دارد و قدرت برای چه هدفی به‌کار گرفته می‌شود. نهادهای سیاسی و اقتصادی یکدیگر را تقویت می‌کنند.

نهادهای سیاسی فراگیر سبب تقویت نهادهای اقتصادی فراگیر می‌شوند و بالعکس. همین قاعده درباره نهادهای اقتصادی و سیاسی استثماری هم صدق می‌کند، نهادهایی که منافع سرشار برای فرادستان فراهم می‌کنند، قدرت فرادستانی نظیر موگابه را افزایش می‌دهند و فساد و فلاکت را نهادینه می‌سازند.

? عجم‌اوغلو و رابینسون نشان می‌دهند جامعه متکثر که در آن صاحبان منافع فراوان و اکثریت مردم قدرت اظهار وجود دارند، قدرت محدودشده فرادستان، استقلال دادگاه‌ها، حاکمیت قانون (نه حاکمیت از طریق قانون)، و برابری فرادستان و فرودستان در برابر قانون، علت اصلی توسعه و ثروت کشورها هستند (فصل یازدهم).

?کتاب نشان می‌دهد بازارهای آزاد به تنهایی برای تضمین شکل‌گیری نهادهای فراگیر اقتصادی کافی نیستند و انحصار می‌تواند به تباهی اخلاق و فساد بینجامد. اما ترکیب جامعه متکثر، نهادهای فراگیر اقتصادی و رسانه‌های آزاد را برای توسعه و ثروتمند شدن کشورها ضروری نشان می‌دهند.

نویسندگان کتاب نشان می‌دهند اگر نهادهای فراگیر سیاسی و اقتصادی وجود داشته باشند نیاز به حضور در هسته مرکزی قدرت کاهش می‌یابد، احتمال خشونت و جنگ نیز کم می‌شود.

عجم‌اوغلو و رابینسون البته نشان می‌دهند که پیدایش چنین نهادهایی در کشورها تا چه اندازه محصول تاریخ، ترکیب پیچیده نهادهای موجود و کنش‌های اصلاح‌گران، تصادف‌های تاریخی و بروز کنشگرانی است که از قدرت خود به شیوه‌ای درست در مسیر ایجاد نهادهای فراگیر استفاده کنند.

موفقیت اصلاح‌گران بیش از هر چیز از طریق «توانمندسازی اقشار مختلف مردم» امکان‌پذیر می‌شود. سازمان‌های جامعه مدنی در کنار رسانه‌هایی که به صورت گسترده درباره آنانی که در قدرت‌اند و از آن سوءاستفاده می‌کنند اطلاعات منتشر کنند (ص. 606)، می‌توانند به توانمندسازی کمک کنند. اقتدارگرایان نیز می‌کوشند جامعه مدنی و رسانه‌ها را محدود کنند.

? نویسندگان کتاب آشکارا از اصلاحات تدریجی حمایت می‌کنند و در عین حال بر وجود دولتی متمرکز که ضمن تأمین نظم و امنیت، خدمات عمومی نیز ارائه کند تأکید می‌کنند.

?رابرت موگابه نیز قربانی نهادهای استثماری و البته گرایش‌های شخصی خودش شد. هر حاکم دیگری نیز می‌تواند چنین قربانی شود. تاریخ تضمینی برای رستگاری حاکمان در حضور نهادهای استثماری نداده است.

▫️ خواندن کتاب «چرا ملت‌ها شکست می‌خورند؟» فهمی عمیق از سازوکارهای تاریخی توسعه ارائه می‌کند. خواندن این کتاب را می‌توان به هر علاقمند مباحث توسعه، و بالاخص کسانی که به دنبال ریشه‌های توسعه‌نیافتگی مناسب در ایران می‌گردند، توصیه کرد.

? https://t.me/joinchat/AAAAAD0ncCijNKzbvNChwg

Telegram

پایگاه خبری تحلیلی هیوا نیوز

hiwanews.ir @sendhiwanews :روابط عمومی و ارسال خبر

✅ اول مهر، ورود پول به نظام آموزشی و حیثیت معلمی

✍? آزاد نمکی
?کمتر معلمی پیدا می‌شود، که روز اول مهرش با سوالاتی از سوی دانش‌آموزان و یا در محافل خصوصی در مورد پول‌هایی که مدارس دریافت می‌کنند، بازخواست نشده باشد. اغلب سوالات نیز، با زبانی گزنده و بعضا با اتهام مطرح می‌شوند. همراه با حساب‌های سرانگشتی‌شان، «پول‌ها را چه می‌کنید؟» مودبانه‌ترین ابراز بیانی است، که برای ابهام در مورد اعداد و ارقام دریافتی مدارس بروز می‌دهند.

?اصل 30 قانون اساسی کشور بدون هیچ ابهام و تبصره‌ای اعلام می‌دارد، که آموزش و پرورش تا پایان دوره متوسطه برای «همه ملت» رایگان است. این روزها برای والدینی که کودک یا نوجوانشان در مدرسه‌ای مشغول به تحصیل است، تمام قدرت این اصل قانون اساسی، در حد پوزخندی پاسخ می‌گیرد. تقریبا هیچ مدرسه‌ای در سطح شهرها یافت نمی‌شود، که با سرانه‌های آموزشی که وزارت مربوطه سالانه و به ازای هر دانش آوز به مدارس پرداخت می کند، هزینه‌هایش تامین شود. وضعیت به گونه‌ای شده است، که هر مدرسه‌ای بر اساس شایعات، تبلیغات، محل و نوع آن به هر میزان که دلش بخواهد، تعیین قیمت می‌کند.

?طی سالیان اخیر و با وجود اعتراضات معلمان، منطق نئولیبرال بر قانون اساسی و سنت نهاد آموزشی چیره گشته و موفق شد آموزش را از «حق» به نوعی کالا یا «خدمت» قابل عرضه در بازار تغییر داده و آموزش و پرورش رایگان را به شکل تمام و کمال از حوزه اجتماعی زدوده و تبدیل به خاطره کند. این خصوصی‌سازی آموزش با آشفته‌ترین شکل ممکن روی داد و تاسیس انواع و اقسام مدارس خصوصی با نام‌های متفاوت و نیز پولی سازی بدون حساب و کتاب مدارس دولتی، از عواقب این پروژه نئولیبرالی بود. عجله دولت برای اجرای این پروژه و خلاص شدن از هزینه‌های مرتبط در حدی بود، که حتی نتوانست قواعد ساده بازار آزاد را نیز بر آن حکم فرما کند. موسسات آموزشی پیشتر رایگان به سرعت به شبه شرکت‌های خصوصی صاحب درآمد تبدیل شدند؛ هیچ سازوکار رقابت منصفانه‌ای در آن رعایت نشد؛ انواع رانت‌ها در میان این مدارس و موسسات توزیع شد؛ نظام کارآمد و شفافی برای محاسبه و اعلام میزان درآمدهای این شبه شرکت‌ها پایه‌ گذاری نشد و در نهایت دستورالعملی مشخصی نیز برای وصول مالیات از منابع درآمدیشان تدوین و اجرا نشد.

?ناگفته نماند، علی‌رغم گله و اتها‌م‌زنی‌های گاه و بی گاه خانواده‌ها، همراهی آنها در اجرا و نهادینه شدن این پروژه در پیشبرد آن بسیار موثر بود. در جامعه‌ای که نمایش مصرف، به یکی از اساسی‌ترین ابعاد رقابت افراد و خانواده‌ها و برساخت هویت و منزلت تبدیل شده است، محل آموزش کودکان و میزان پرداختی‌شان برای آموزش آنها نیز به طور خودکار در دایره چشم و هم چشمی و رقابت خانواده‌ها قرار گرفت. بارها در محافل خصوصی شنیده‌ایم که چگونه پدران و مادران تحصیل فرزندشان در فلان مدرسه با پرداختی فلان را به رخ می‌کشند و حتی از بیان زرنگ بازی‌های خود در ثبت نام فرزندشان در آن مدرسه خاص هیچ ابایی نکنند. اقشار پایین نیز، هیچ راهی به جز التماس و توسل جستن به نهادهای دیگر نامرتبط با قضیه و طی نمودن روند تکراری و بدون نتیجه تمسک به ادارات آموزش و پرورش برای کاهش پرداختی‌ها نمی‌یابند و عملا امکان تاثیرگذاری بر روند موجود را ندارند.

?اما آنچه در حاشیه این پروژه کلان در حال وقوع است، به خطر افتادن حیثیت و اعتبار شغلی معلمانیست، که هیچ بهره‌ای از این گردش سرمایه ندارند و بی جهت باید پاسخگوی محل مصرف پولهایی باشند، که از رهگذر سیاست‌های فعلی به نظام آموزش و پرورش سرازیر می‌شود. البته این حق مسلم جامعه است، که درخواست شفافیت در نحوه هزینه منابع مالی این نهاد همچون سایر بخش‌های متعلق به حوزه عمومی را بنماید. در سازوکار فعلی، هیچ امکانی به جز ارائه به انجمن اولیا پیش‌بینی نشده است، که نه تنها بر شفافیت موضوع نیفزوده است، بلکه سوالات جدی‌تری نیز در مورد خود این نهاد به میان آورده است. ناکارآمدی نهادی و سطح مشارکت و مداخله پایین و عدم وجود آگاهی بسنده این نهاد از روندهای اجرایی و سر بر آوردن سوالات مالی ناتوانی آن را در حل موضوع آشکار ساخته است. از این رو به نظر می‌رسد، آن دسته از مسئولان آموزش و پرورش که هنوز هم خود را متعلق به بدنه معلمی و غیر پولی شده این نهاد می‌دانند، پیش از آنکه کل سیستم وارد چرخه فساد سیستماتیک شده و یکایک اعضایش متهم به فساد مالی شوند، نسبت به راه‌اندازی نظام شفافی از درآمدها و هزینه‌های آن نه تنها برای دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان، بلکه برای کل جامعه اهتمام ورزند. اطلاع از اینکه هر مدرسه، ناحیه یا استان چقدر درآمد و منابع داشته است و چگونه آن را مصرف نموده است، حق جامعه است.

https://t.me/hiwanews/5326

? هیوانیوز

? https://t.me/joinchat/AAAAAD0ncCijNKzbvNChwg

⭕️ ایران بی‌بهره از پول‌های خارجی

?۹۰ هزار ميليارد دلار پول آماده برای سرمايه‌گذاری در جهان (به تفكيك ديداري و غير ديداری)وجود دارد كه اقتصاد ايران تقريبا هيچ استفاده و دسترسی بدان ندارد!

⚠️ ايران و شركت‌های ايراني توسط موسسات رتبه‌بندی بين‌المللی رتبه‌بندی نمی‌شوند.
ريسك ايران براي طرف‌های خارجی نامشخص است. البته بر طبق رتبه‌بندی OECD كه برای ECA ها صورت می‌شود رتبه ايران ٦ از ٧ است معادل B در سيستم رتبه‌بندي اعتباري بين‌المللی می‌باشد.

⚠️تحريم‌های اوليه امريكا و توسعه آن در تحريم‌های جديد، سيستم مالی جهان را از كار كردن با ايران منصرف كرده است.

⚠️ بانكی منطقه‌ای و يا جهاني را در ايران نمی‌توان سراغ گرفت. و این حالی است که ايران بزرگترين كشور جهان است كه شهروندانش دسترسی به سيستم مالی و بانكی استاندارد بين‌المللی را ندارد و اين در ميان و طولانی مدت مُخل توسعه است.

▫️ آیا روزی مسير استفاده از ابزارهای جهانی برای اقتصاد ايران فراهم خواهد شد؟

? هیوانیوز

? https://t.me/joinchat/AAAAAD0ncCijNKzbvNChwg

✅ سەلاحەدین دەمیرتاش بۆ وه‌رگرتنی خه‌ڵاتی «ساخارۆڤ» كاندید ده‌كرێت.

? خەڵاتی ساخارۆڤ بە ناوی زانایەکی سەردەمی یەکێتی سۆڤییەت ناونراوە کە بە کەسێکی دژی ڕژێمی ئەو کاتی یەکێتی سۆڤییەت ناسراو بوو، وە ئەو خەڵاتە ساڵانە دەبەخشرێت بەو کەسانەی لە بواری مافەکانی مرۆڤ و ئازادییە بنەڕەتییەکان خەبات دەکەن. خەڵاتەکە بۆ یەکەم جار لە ساڵی ١٩٨٨ بەخشرا بە نێڵسۆن ماندێلا.

? هیوانیوز

? https://t.me/joinchat/AAAAAD0ncCijNKzbvNChwg

✅ افسانه دولت بزرگ |مخارج پایین دولت ایران در آموزش

? «نسبت مخارج دولت در آموزش به تولید ناخالص» ایران از سال ۱۳۸۷ تا کنون کاهش یافته و در سال ۱۳۹۸ به ۲.۳ درصد سقوط کرده است که دو شوک ارزی و به تبع آن سرکوب حقوق معلمین و کارکنان آموزشی (با اخذ مالیات تورمی) و در سوی دیگر خصوصی سازی آموزش مهمترین عوامل آن به شمار می‌روند.

?این نسبت در جهان ۴.۸ درصد، کشورهای با درآمد اقتصادی بالا، شورای همکاری و توسعه اقتصادی، اتحادیه اروپا و آمریکای شمالی بین ۵ تا ۵.۲ درصد و برای کشورهای انگلستان و فرانسه ۵.۵، کانادا و کره جنوبی ۵.۳، سویس و عربستان سعودی ۵.۱، آمریکا ۵ و ترکیه ۴.۳ درصد است. در اقتصادهای توسعه یافته دولت سهم بیشتری در آموزش به عهده دارد.

? محاسبات بانک جهانی نشان می‌دهد در دوره ۱۵-۲۰۰۴ میلادی «نسبت مخارج دولت در آموزش به تولید ناخالص» در جهان ۲۰ درصد افزایش یافته است.

? هیوانیوز

? https://t.me/joinchat/AAAAAD0ncCijNKzbvNChwg

✅ زبان و جنسیت
✍?فرهاد قنبری

▫️سیمون دوبوار می گوید انسان زن یا مرد متولد نمی شود بلکه جامعه او را به زن یا مرد تبدیل می کند. در واقع جنسیت به عنوان یک هویت اجتماعی (نه ویژگی‌های فیزیولوژیک)محصول جامعه است
«زبان» پایه اصلی هر جامعه و گفتمانی است و قسمت اعظم جنسیت و هویت افراد در زبان ساخته می‌شود.

?در واقع از طریق زبان و به واسطه زبان است که جهان پیرامون خود را می‌شناسیم و به آن معنا می‌دهیم. به عنوان مثال زبان معنایی کودکی که در یک خانواده مذهبی شرقی متولد شده و رشد می‌یابد با زبان معنایی کودکی که در یک جامعه لائیک غربی متولد شد و جهان را می‌فهمد زمین تا آسمان متفاوت خواهد بود. (در زیست جهان تجربه کودک شرقی مفهوم مادر، پدر، خانواده، خدا و سایر واژه‌ها تعریف و معنایی کاملا متفاوت از همنوع غربی خود خواهد داشت.)

? بر اساس چنین مبنایی می توان گفت تمام زبان های دنیای مردسالار هستند و زن را به عنوان جنس دوم تعریف می‌کنند. اما نکته و تفاوت اصلی اینجاست که میزان مردسالارانه و تحکم آمیز بودن رابطه میان دو جنس مخالف از زبانی به زبان دیگر کاملا متفاوت است. (مثلا ممکن است زبان انگلیسی نسبت به زبان فرانسه نسبت به زنان، نگرش سلطه گرایانه‌تری داشته باشد.)

?زبان‌های مورد استفاده در میان مردمان خاورمیانه همه میزان زیادی از تبعیض و تحکم جنسیتی را دارند و زبان فارسی هم از این امر مستثنی نیست و زن ر ا به عنوان جنس ضعیف، منفعل، احساساتی تعریف می‌کند.

? کافیست نگاهی به زبانی که همه روزه در گفتارهای روزمره و در رسانه ها و صدا و سیما و آموزشگاه هایمان مورد استفاده قرار می‌گیرد داشته باشیم‌.

?به عنوان مثال:
▫️زن صفت (فاقد صفات قدرتمند مردانه)
▫️مرده و قولش (یعنی قول زن الکیه)
▫️یا قول مردونه(یعنی قول زنونه الکیه)
▫️نامرد(کسی که زن یا دوجنسه است)
▫️مرد مردونه (یعنی زنانه نیست )
▫️مرد باش(زن نباش)
▫️مرده و حرفش(حرف زن باد هواست)
▫️مثل یک مرد محکم باش(زن سست و شکننده است)
▫️مرد که گریه نمی‌کنه(احساساتی و غیر عقلانی بودن برای زنان است)

? بسیاری از این مثال ها که در زبان و گفتار روزمره ما هست و زن را «موجودی که مرد نیست» تعریف می‌کند. (در زبان ترکی صفت پر تکراری وجود دارد به نام "کور قیز"[دختر کور] که به وفور برای تحقیر مردان از آن استفاده می‌شود) حالا زنان و دختران با رشد و تربیت در چنین شرایطی ناخوداگاه موضع دست پایین و ضعیف را به عنوان موضع طبیعی خود می‌پذیرند و به افرادی منفعل و پذیرا تبدیل می‌شوند.

?ارینگ گافمن در کتاب «نمود خود در زندگی روزمره» می‌نویسد:

? «دختران دانشجوی آمریکایی در مواجهه با پسران قابل اعتنا، هوش، مهارت و اراده‌ی خود را کم‌تر از حد واقعی نشان می‌دادند- و بدون شک امروز هم می‌دهند- و علی‌رغم شهرت جهانی به سبک‌مغزی از یک انضباط روانی عمیق خبر می‌دهند. گفته می‌شود این مجریان اجازه می‌دهند پسرها چیزهای کسل‌کننده‌ای را برایشان تعریف کنند که قبلاً شنیده‌اند. استعداد خود در ریاضیات را از چشم‌ همراهان ضعیف‌تر خود پنهان می‌کنند و در بازی پین‌پونگ درست قبل از پایان شکست می‌خورند»

https://t.me/hiwanews/5321

? هیوانیوز

? https://t.me/joinchat/AAAAAD0ncCijNKzbvNChwg