ء

همیشه تو زندگیم سعی کردم تو جاهایی که دیگه بود و نبود من تاثیری نداره خودم آروم کفشامو جلوی در جفت کنم و بدون اینکه کسی بفهمه، آروم آروم از مسیری که اومدم برگردم یا به مسیری که نمی‌دونم برم. نمی‌گم‌ همیشه به موقع رفتم ولی فکر می‌کنم درست رفتم؛ یعنی باید می‌رفتم. البته به نظر من به موقع رفتن از درست رفتن بهتره. فکر می‌کنم بعد از انجام دادن هرکاری که از دستت برمیومد باید کاری رو بکنی که از پاهات برمیاد؛ مثلا رفتن.

ء
“به او گفتم که عشق را باید با تمام گستردگی‌اش پذیرفت، تنها در جسم نمی‌توان پیدایش کرد، بلکه در جسم و روح و هوا. در آینه، در خواب، در نفس کشیدن‌ها انگار به ریه می‌رود و آدم مدام احساس می‌کند که دارد بزرگ می‌شود.”

سمفونی مردگان

ء

دیالوگ باکس-احسانو
برای جمعه

ء

و قال: إن الخریف موسم ولادة الحب!
«و گفت: پاییز فصل تولد عشق‌هاست!»

ء

این روزا مد شده همه میگن: “نجات‌دهنده در آیینه است.”
اما داستایفسکی قبلا گفته: “در آغوشم بگیر و نجاتم بده؛ قاتلی به دنبال من است که گاه به گاه در آینه‌ها می‌بینمش.”

ء

“تقصیر کسی نیست. روزگار نکبتی شده، آنقدر که آدم دلش می‌خواهد مدام به خاطره‌هایش چنگ بیندازد و آن جاها دنبال چیزی بگردد؛ یاد بچگی‌ها و سایه‌‌ی بعد از ظهر و توت‌های کال روی آجرِ فرش، صدای نامفهوم دوره گردها، انگار خواب بوده و حسرتش حالا به بزرگی یک حشره‌ی‌ چسبنده روی سینه آدم می‌ماند.”

ء

دلم به حال خودم سوخت با خودم گفتم
صبور باش عزیزم...صبور باش...صبور

ء

چون ندارم با خلایق الفتی
خلق پندارند ما دیوانه ایم...
#مولوی

ء

ای سینه زنگ‌بسته دلی داشتی، چه شد؟!
#وحشی

ء

تار و پود موجِ این دریا به هم پیوسته است
می‌زند برهم جهان را هرکه یک دل بشکند
#صائب_تبریزی