محسن رفیق‌دوست به جای پاسخ درباره نقش خود در فساد اقتصادی، از حذف مخالفان حرف می‌زند! چرا هیچ‌کس از او درباره ارتباطش با حسین دیلمی، ابرقاچاقچی گلد ایران و واردات رانتی آلفارومئو نمی‌پرسد؟ مهمل‌بافی برای تطهیر گذشته یا فرار از پاسخگویی؟
https://t.me/kalantarifariborz/871

بررسی دقیق تخصیص ارز به چای دِبش
بازپرس پرونده چای دِبش توضیحاتی درباره این پرونده ارائه داده و خبرگزاری میزان نیز جدولی از خدمات ارزی که به این شرکت اختصاص یافته منتشر کرد. اما بیایید نگاهی دقیق‌تر به این اعداد عجیب بیندازیم، در دوره :
ساداتی نژاد: گروه دِبش ۲.۴۶ برابر سایر شرکت‌ها ارز دریافت کرده است.
خاوازی: گروه دِبش ۱.۵۶ برابر سایر شرکت‌ها ارز دریافت کرده است.
رزم حسینی: گروه دِبش ۱.۸ برابر سایر شرکت‌ها ارز دریافت کرده است.
مدرس: گروه دِبش ۱.۵۵ برابر سایر شرکت‌ها ارز دریافت کرده است.
حجتی: گروه دِبش ۱.۲۴ برابر سایر شرکت‌ها ارز دریافت کرده است.
چای دِبش همیشه نورچشمی وزرا بوده و سهم ویژه‌ای از ارز دریافت کرده است.
سوال اینجاست: آیا سایر وزرا ترک فعل نکرده‌اند؟
@kalantarifariborz

📌چرا نباید هر چیز عجیبی رو معجزه بدونیم؟
بعضی وقتا پیش میاد یه پدیده علمی مثل حافظه فوق‌العاده بعضی آدم‌های مبتلا به اوتیسم یا سندرم ساوانت رو برمی‌دارن و می‌گن «ببینید! این قطعاً معجزه‌ست». ولی خب واقعاً این کار به نفع دین نیست و حتی می‌تونه کلی آسیب بزنه. چطوری؟ اینا چندتا از ضررهاش:
🔹 ضعیف کردن استدلال‌های دینی
وقتی چیزی که دانشمندا براش توضیح دارن رو به‌زور معجزه می‌نامیم، آدمایی که کمی اهل مطالعه‌ان با خودشون می‌گن: «پس بقیه حرف‌های دینی‌تون هم شاید همین‌قدر بی‌پایه باشه.»
حالا فکر کن چند وقت بعد، یکی بیاد و خیلی قشنگ علمی توضیح بده این پدیده طبیعی بوده. اون‌وقت دیگه کی می‌مونه که حرفات رو جدی بگیره؟
🔹ایجاد شک به معجزه‌های واقعی
هی هر اتفاق عجیب‌وغریبی که افتاد بگیم معجزه، خب آخرش دیگه فرق معجزه واقعی با چیزای عادی گم می‌شه.
یعنی مردم کم‌کم با خودشون می‌گن: «ای بابا! اینم مثل همون دفعه‌ست که گفتن معجزه‌ست و نبود.»
🔹فاصله گرفتن از عقلانیت
دین همیشه دعوت به فکر کردن و منطقی بودن کرده. ولی اگه قرار باشه هر چیزی رو بدون تحقیق و بررسی بفرستیم تو دسته معجزات، کم‌کم به جای فکر کردن، می‌ریم سراغ خرافات.
خرافه‌زدگی یعنی عقب‌گرد؛ یعنی فاصله گرفتن از اصل ماجرای دین.
🔹دلسرد کردن نسل جوون
نسل جدید با اینترنت و علم بزرگ شده. راحت می‌ره سرچ می‌کنه و می‌فهمه قضیه چیه. حالا اگه ببینه دینی که ازش انتظار داره منطقی باشه، داره حرف‌های بی‌پایه می‌زنه، ممکنه کلاً قیدشو بزنه.
🔹رواج خرافات و سطحی‌نگری
وقتی هر چیز معمولی رو می‌چسبونیم به معجزه، خودبه‌خود فضا می‌ره سمت خرافه و حرف‌های دم‌دستی. یعنی به‌جای اینکه بریم سراغ اخلاق، معرفت، یا تفکر عمیق دینی، می‌چسبیم به قصه‌های سطحی.

🤔بیاید فرق بین پدیده‌های علمی و معجزه‌های واقعی رو حفظ کنیم.
لزومی نداره هر چیز جالبی رو معجزه بنامیم. دین اون‌قدر قوی و منطقی هست که لازم نداشته باشه از چیزای عادی برای اثبات خودش مایه بذاره.

این‌جوری هم حرمت دین حفظ می‌شه، هم باعث می‌شه آدمای بیشتری جذب فکر کردن و پرسیدن بشن.
@kalantarifariborz

آشنایی با بیست متهم پرونده چای دبش از بانک صادرات
متهمان این پرونده که به‌دلیل دست داشتن در تخلفات مالی و سوءاستفاده از منابع بانکی در موقعیت‌های مختلف گرفتار شده‌اند، به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم با این فساد در ارتباط هستند.
@kalantarifariborz

?امهال یا تمدید؛ لطفی ویژه یا پنهان‌کاری اقتصادی؟
وقتی واژه امهال را می‌شنوید، شاید گمان کنید با اصطلاحی کهن از متون عربی روبه‌رو هستید، اما این کلمه در اقتصاد ایران کاربردی کاملاً معاصر و پرتکرار دارد. به‌ویژه زمانی که بانک‌ها تصمیم می‌گیرند فرصتی دوباره به بدهکاران بدهند، آن‌ هم با لحنی رسمی و سنگین: امهال تسهیلات! اما چرا ساده‌تر نمی‌گویند تمدید مهلت بازپرداخت وام‌ها؟ شاید چون پشت این واژه، تلاشی برای عادی‌سازی روندی نهفته است که در واقع چندان عادی نیست.
از ابتدای سال جاری تا پایان بهمن‌ماه، ۱۹۵ هزار بدهکار بانکی موفق شده‌اند با لطف ویژه بانک‌ها، بیش از ۸۵ هزار میلیارد تومان وام امهالیدریافت کنند. اما آیا همه این افراد مستحق چنین فرصتی بوده‌اند؟ یا اینکه بخش قابل‌توجهی از این امهال‌ها، در واقع ادامه همان چرخه‌ی رانت و روابط خاص است که سال‌هاست بر اقتصاد ایران سایه انداخته؟
?امهال؛ تأخیر ساده یا تشدید بی‌عدالتی؟
امهال فقط به تعویق پرداخت بدهی خلاصه نمی‌شود، بلکه بازتاب سیاستی است که نابرابری در تخصیص منابع مالی را عمیق‌تر می‌کند. بدهکارانی که قبلاً وام‌های کلان گرفته و در بازپرداخت ناکام مانده‌اند، اکنون به‌جای پاسخگویی، دوباره از منابع عمومی بهره‌مند می‌شوند. در مقابل، تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی واقعی، که شاید تنها جرمشان نداشتن روابط خاص باشد، حتی برای دریافت وام‌های خرد هم با موانع جدی روبه‌رو هستند.
?ریشه بحران کجاست؟
آیا سیاست امهال، راه‌حلی برای مشکلات اقتصادی است؟ یا صرفاً روشی برای پنهان کردن نکول وام‌ها و حفظ ظاهر ترازنامه‌ی بانک‌ها؟ جالب اینجاست که خود بانک‌ها نیز در این موضوع هم‌نظر نیستند؛ برخی از آن استقبال کرده و آن را پیش می‌برند، اما پنج بانک از این سیاست سرباز زده‌اند—شاید به این دلیل که خطر افزایش ریسک نقدینگی و تورم را بیش از دیگران درک کرده‌اند.
?سخن پایانی
امهال، به‌جای آنکه کمکی به اقتصاد باشد، بیشتر نشان‌دهنده‌ی ضعف‌های ساختاری و مدیریتی است. کلمه‌ای که شاید در ظاهر پیچیده و رسمی به‌نظر برسد، اما در حقیقت، ابزاری برای پوشاندن مشکلات بنیادین اقتصاد است. شاید زمان آن رسیده باشد که به‌جای بازی با واژه‌ها، به اصلاح واقعی سیاست‌های مالی و بازخواست بدهکاران بزرگ بانکی بپردازیم.
@kalantarifariborz

چند جمله دردل بیشتر در مورد زمینهای شهریار
بسیار دردناک است با وجود تمامی اسناد و مدارک متقنی که توسط دیوان محاسبات، بازرسی کل کشور، بانک مسکن، وزارت راه، وزارت اقتصاد، ریاست جمهوری و شورای حفظ حقوق بیت‌المال ارائه شده، مشخص است که زمین ۱۰۰ هکتاری شهریار متعلق به منابع عمومی بوده است. با این حال، مدیران ارشد بانک مسکن به رهبری جعفر آقا ملایی، مرتضی صالحی، داود خلجستانی و محمد حسن مرادی، با تبانی، جعل و اعمال متقلبانه و همچنین با اخذ تسهیلات از صندوق تأمین آتیه بانک و شرکت کارگزاری بانک مسکن، به صورت عمدی اقدام به غصب و تملک این زمین‌ها در پلاک‌های ۵۰۰۰ و ۷۰۰۰ متری به نفع خود، اقوام و نزدیکان کرده‌اند.
سید عباس حسینی، مدیرعامل معزول، و مجتبی فراهانی، رئیس حراست، نیز با دریافت حق‌السکوت به همراهی با مفسدان پرداخته‌اند. تأسف‌بارتر آنکه، رأی صادر شده اخیر یکی از شعبات دادگاه کیفری دو تهران، تحت فشار و تهدید مسئولان بالادستی در دستگاه قضایی، بر این فساد عظیم سرپوش گذاشته و با مفسدان همراه شده است.
به‌نظر می‌رسد که مرجع قضایی به پناهگاه مفسدان تبدیل شده است. سوال اساسی اینجاست که: عدالت کجاست؟ حفظ حقوق عامه چه می‌شود؟
آقای اژه ای نمی خواهید به این پرونده ورود کنید؟! بلا شک به زودی تمامی ابعاد و جرایم این شبکه فساد را افشا خواهم کرد.
@kalantarifariborz