کاری با من کردی که هنوز نتونستم گریه کنم براش و امروز میشنوم ازت که از فرط استیصال و بیچارگیت، حکم اعدام دوباره صادر کردی؟

تو یه ایدئولوژیک متحجر تن‌فروشی. امید داشتم که نرم بشی و اصلاح بشی و درنهایت بخشی از "ما" بشی؛ ولی خب محکومی به حذف از چرخه‌ی حیات. خیلی متاسفم چون
We could've had it all

"Everybody wants something, you just want me"

پزشک قانونی‌ام. سه تا مرد جلوم وایستادن و منتظرن نوبتشون بشه که صداشون بزنن. فکر میکنم دو نفرشون شامل پرونده میشن و نفر سوم وکیله که به نسبت لباس کلاسیک‌تری پوشیده.
یکی از اون دوتا مرد وسط صحبتشون، به آرومی و کوتاه، نوک انگشت‌های دست مرد کت شلواری رو گرفت و بعد ول کرد. اونم درست جلوی جمعیت شلوغی که همه بهشون دید داشتن.
بعد از چند ثانیه، مرد کت‌شلواری برگشت بهش گفت استرس نداشته باش. درست میشه. اصلا مشخص نمیکنه.

دیدید چی شد؟ شما هم‌ اولین چیزی که اومد توی ذهنتون چیز دیگری غیر از استرس زیاد بود؟ اون مرد فقط انسان بوده و استرس داشته و داره و نیاز به همدلی داشت. فقط همین.

امیدوارم پرونده‌اش خوب پیش بره.
|۲۲ اسفند ۱۴۰۲|

به سلامتی همه‌ی کسایی که در چندین جبهه برای خودشون دارن میجنگن. چون میدونن این "ما" در گروی "من"ست و این "ما"ست که هممون رو نجات میده.

هی آدم. باورت شده که پول همه چیزه. نه؟ دنیا اینطوری کار نمیکنه. از این دیوار فکری رد شو.

مترو بودم. یه مرد افغان خوشتیپی برگشت به کتابم اشاره کرد. پرسید انگلیسیه یا فارسی؟ برگردوندم نشونش دادم که فارسیه.
در ادامه با هم یه خرده حرف زدیم و بهم گفت هرچی میخونی رو عملی کن و از هیچی نترس. از هرچی ترسیدی برو توی دلش و انجامش بده.

دور؟ نه. خیلی نزدیک. زیر زبونمه.

اشکال نداره با سرعت کم پیش میری. همینکه دنده‌عقب نمیری کافیه.