در روزهای آغاز سال جدید، ما به مطالعه و مرور رویکرد روث کولهام به آموزش نگارش تحت عنوان «۶+۱ جنبهٔ نوشتار» پرداختیم. هر چه جلوتر رفتیم بیشتر پی بردیم که چه بینش‌های بدیع و ارزشمندی در نوشته‌های کولهام وجود دارد. در فایل پیش رو، مجموعهٔ مطالب پراکنده حول وی در کانال را در یک گزارش منسجم گرد آورده‌ایم تا استفاده از آنها برای مخاطبین راحتتر باشد.

#مرور_رویکرد
#رصد_خارج

@writing_teachers

صوت بخش سوم نشست | کارگاه دکتر نرگس سجادیه با عنوان « جور دیگر دیدن: معلمی در آینهٔ نوشتن»

نکته: بخش‌های انجام فعالیت و خواندن نوشته‌ها توسط حضار بنابر صلاحدید ارائه‌دهنده از فایل صوتی حذف شده‌است.

#گزارش_نشست

@writing_teachers

صوت بخش دوم نشست | تجربه‌گویی معلمان با عنوان «راه من: کاربرد نوشتن در فرایند هدایت تحصیلی دانش‌آموزان»

#گزارش_نشست

@writing_teachers

صوت بخش اول نشست | ارائهٔ دکتر علی وحدتی دانشمند با عنوان «نوشتن و پرورش خویشتن»

#گزارش_نشست

@writing_teachers

بخش دوم - آموزش نگارش

می‌توانید «نوشتن» را جایگزین «ژلهٔ تمشک» کنید و به خوبی متوجه شوید که چرا بسیاری از دانش‌آموزان برای نوشتن مشکل دارند. دو دلیل: اول اینکه فرآیند نوشتن به آنها آموزش داده نمی‌شود. صرفا به آنها نشان داده می‌شود که یک محصول نوشته‌شدهٔ تمام‌شده چگونه باید باشد. لیستی از مواد تشکیل‌دهنده به آنها داده می‌شود. یعنی فقط به دانش‌آموزان گفته می‌شود که چه چیزی باید در محصول نوشتاری نهایی آنها باشد. از آنها خواسته می‌شود که از نوشته‌های دیگران الگو‌برداری کنند. در اینجا دانش آموزان به نوشته‌های نویسندگان موفق نگاه می‌کنند و آنها را تحلیل می‌کنند؛ اما هرگز فرآیند مورد استفاده برای ایجاد یک محصول مکتوب نهایی به آنها آموزش داده نمی‌شود. مراحل به آنها نشان داده نمی‌شود. این فقدان دستورالعمل‌های مربوط به فرآیند همان اندازه که برای ژله ث‌سازی مضر است، برای نوشتن هم مضر است.
دلیل دوم اینکه چرا بسیاری از دانش‌آموزان با نوشتن دست و پنجه نرم می‌کنند، این است که اغلب توسط معلمانی آموزش داده می‌شود که نمی‌نویسند یا برای مدت طولانی ننوشته‌اند. آیا از کسی که هرگز پیانو ننواخته، پیانو یاد می‌گیرید؟ یا کسی که به ندرت پیانو می نوازد؟ یا کسی که در کالج فقط برای چند تکلیف رشته‌ای پیانو می نواخته؟ من فکر نمی‌کنم. با این حال، در سرتاسر آمریکا این دقیقاً همان چیزی است که در حال وقوع است. نوشتن توسط معلمانی تدریس می شود که نمی‌نویسند.
این بدان معنا نیست که برای اینکه یک معلم نگارش مؤثر باشید، باید یک نویسندهٔ صاحب تألیف باشید. در واقع، لزوماً نباید نویسندهٔ خوبی باشید. اما باید بنویسید. این در مورد معلمان نگارش از مهدکودک تا مقطع تحصیلات تکمیلی صدق می‌کند. شما باید بدانید که طی کردن فرآیند ایده گرفتن و طرح‌ریزی، پیش‌نویس، بازنگری، ویرایش و به اشتراک‌گذاری کارتان چگونه است.
چیزهایی که می‌نویسید لازم نیست طولانی باشند. اما شما باید تمام مراحل فرآیند نوشتن را در آنها تجربه کنید و این مراحل را با دانش‌آموزان خود در حین آموزش فرآیند نوشتن به آنها در میان بگذارید.

#ترجمه
#مرور_کتاب

@writing_teachers

بخش اول - ژلهٔ تمشک

آقای بی، مردی بود که می‌خواست طرز تهیهٔ ژلهٔ تمشک را یاد بگیرد. بنابراین، او از طریق آموزش‌های جامعهٔ محلی خود در یک کلاس تهیهٔ ژلهٔ تمشک ثبت نام کرد. در اولین جلسه، مربی شیشه‌های ژله تمشک را دست به دست کرد تا دانش آموزان آنها را بررسی کنند. سپس گفت: «همین را درست کنید.» و رفت.
آقای بی کمی متعجب و ناامید شده‌بود، او مؤدبانه این موضوع را در راه خروج به مدیریت مرکز اعلام کرد.
هفتهٔ دوم، مربی به کلاس آمد و مواد لازم برای تهیهٔ ژلهٔ تمشک را روی تخته فهرست کرد. مربی گفت: «همینه!» و بعد رفت.
آقای بی دوباره ناامید شد، برای همین او یک بار دیگر در راه خروج به مدیریت شکایت کرد. این بار او از لحن واضحی استفاده کرد.
هفتهٔ سوم، مربی نمونه‌های کوچکی از ژلهٔ تمشک را توزیع کرد و از دانش‌آموزان خواست که از آنها بچشند و دلیل خوب بودنشان را برای یکدیگر توضیح دهند.
اما آقای بی هنوز اولین نکته را در مورد فرآیند ژله‌سازی نمی‌دانست، بنابراین در هنگام خروج مجدداً به مدیریت مرکز شکایت کرد، اما این بار با رفتاری بسیار خشن این کار را انجام داد.
هفتهٔ چهارم، مربی اعلام کرد که کلاس‌ها را لغو می‌کند. دانش آموزان در عوض در کلاس‌های آشپزی دیگری شرکت خواهند کرد. با این حال، این کلاس‌ها همگی کلاس‌های مؤثر پخت ژله هستند. یعنی از دانش‌آموزان انتظار می‌رود که در چارچوب یادگیری سایر مهارت‌های آشپزی، بیاموزند مقدار زیادی ژلهٔ تمشک درست کنند. همچنین، از یک روبریک برای ارزیابی محصول نهایی ژله آنها استفاده می‌شود. مربی اعلام کرد: «بفرمایید. این کار شما را با ساخت ژلهٔ تمشک سریع‌تر آشنا می‌کند.»
آقای بی دیگر طاقت نیاورد. از جایش بلند شد و داد زد: «چیکار می‌کنی؟» مربی پاسخ داد: «من به شما یاد می‌دهم که چگونه ژلهٔ تمشک درست کنید.»
آقای بی فریاد زد: «تو هیچ کدوم از کارات به ژلهٔ تمشک ربطی نداره.»
مربی گفت: «حتما ربط داره.»
آقای بی گفت: «نه. نداره.» سپس آقای بی با کنجکاوی پرسید: «چه نوع مدرکی برای درست کردن ژله داری؟»
مربی با چشمانی که به سرعت پلک می‌زد پرسید: «مدرک؟»
«آره. مدرک. گواهی‌نامه. تجربه. می‌تونی بجاش از ژلهٔ تمشکی را که درست کردی به من نشون بدی.»
«ژلهٔ تمشکی که من درست کردم؟» از او پرسید که مفهوم سوالش را کاملاً درک نکرده است.
«آره!»
مربی گفت: «اوه، چرا، من واقعاً هیچ وقت ژلهٔ تمشک درست نکردم.»
«چه ... چی؟» آقای بی ناباورانه با لکنت جواب داد.
«در واقع من هرگز ژله تمشک درست نکردم. من ژلهٔ تمشک زیاد خوردم. همچنین
مقدار زیادی ژلهٔ تمشک در نمایشگاه ایالتی را نقد کرده‌ام، اما من خودم ژله تمشک درست نکرده‌ام.»
«اما... اما... چگونه ممکن است؟ این یک کلاس ساخت ژلهٔ تمشک است.»
«بله همینطور است، آیا شما آموزش های درجه یک دریافت نکرده‌اید؟» مربی از بی پرسید.
پایان صحنه.

#مرور_کتاب
#ترجمه

@writing_teachers