دردمند از کوچه ی دلدار می‌آییم ما

آه کز دارالشفا بیمار می آییم ما..!

?

گر بدانی حال من ، گریان شوی بی‌اختیار

ای که منع گریه‌ی بی اختیارم می‌کنی ...

?

حال من بد نیست و یعنی هیچ جای بدنم درد نمی‌کند؛ ولی اگر بخواهی حالم را عمیق‌تر جویا شوی باید به تو بگویم که به هیچ وجه از زندگی خوشم نمی‌آید.

?

تجویز طبیب است که در تنگی دل ، عشق بورزم

این حادثه محتاج یکی هست که در دسترسم نیست ...
?

گفتم از اشکم مگر گردون بپرهیزد ولی

نیست بیم از گریه ام این گرگ باران دیده را ...
?

انسان نه می‌خواهد
مورد مشاوره قرار بگیرد،
نه اصلاح شود و نه نجات یابد،
بلکه او می‌خواهد شنیده و دیده شود
و دقیقا همان‌طور که هست
همراهی شود.

هنگامی که ما
چنین تعظیم عمیقی را
برای روح فرد رنج دیده
نشان می‌دهیم ،
احترام ما
منبع شفای آن شخص را
تقویت می‌کند ،
یعنی تنها منبعی که
به فرد رنج دیده
کمک می‌کند تا دوام بیاورد.

ما نمیتوانیم از دردمان فرار کنیم ،
پس در آن غسل می‌کنیم!

?

کار سن نیست که این‌گونه زمین‌گیر شدم
من به اندازه‌ی غمهای دلم ، پیر شدم

ما در این عقرب سرا هرلحظه از سرتا به پا
نیش یاران ، نیش ماران ، نیش جانان خورده‌ایم ...

?

از جهان مانده فقط جان که مرا ترک کند

من چنانم که محال است کسی درک کند ...

?

ز ابر دست ساقی ، جسم خشکم لاله زاری شد

که در دل هر چه دارد خاک ، از باران شود پیدا ...
?

تعبیر خواب‌های مرا از کسی مپرس
بگذار روی چهره بماند نقاب من

با آه خواندمت که خدا را قسم دهم
آه ای دعای نیمه ِشب ِ مستجاب من ...!

?