نمی‌دونم از چه کلماتی استفاده کنم که حق مطلب ادا شه،
ولی این قاب یکی از آرزوی های منه،‌ تمام قلبم میخوادش، اینکه خونه آینده من بالکن داشته باشه، به قدری بزرگ باشه که بتونم صندلی و یا مبل راحتی توش جا بدم، میز بذارم و کلی گل. کتابامو اونجا بخونم، اونجا بشینم چایی بخورم، حرفای مهم و دوست داشتنی آخر شب رو با عزیزانم اونجا بزنم، اونجا سیگار بکشم، شبا از اونجا حرکت ماشینا و خاموش شدن شهر رو نگاه کنم. انگار که بالکن واسه من قلب تپنده خونمه.
و هربار که تو ماشین نشستم و از کوچه های جدید رد میشم بیشترین چیزی که بهشون دقت میکنم بالکن خونه هاست، خیلی با هیجان بهشون نگاه میکنم و به این فکر میکنم که اگه اون خونه، خونه ی من بود چطور ازش استفاده میکردم.

۱۸ نوامبر روز جهانی خونه بود.
در رابطه با این عنوان و مفهوم خونه باید بگم بزرگ ترین و روشن ترین دلیل من برای ادامه دادنه. خیلی اوقات شده که یهو به خودم بیام و ببینم از بین چندین طرح روی جلد دفتر ها، اونی رو انتخاب کردم که روش طرح خونه داره، یا جا کلیدی ای رو انتخاب میکنم که به شکل خونه است و از این دست مثال ها. خونه یعنی امن ترین، راحت ترین و دوست داشتنی ترین مکان زندگی هر آدم. این مفهوم می‌تونه فرای محل اقامت هر شخص هم صدق کنه. یه آدم برات تبدیل به خونه میشه، یه کافه ی خاص که مورد علاقت شده، یه کتابی که نوشته های داخلش پر از نشونه، تغییر و نجاته، یه شهر، شهری که وطن میدونیش هم خونه است.
آرزوی عمیق و پررنگ من تو زندگیم، داشتن یه خونه ی پر آرامش و به اون شکلی که تو رویاهام پر و بالش میدم، تو آینده است.

چقدر این حس که آدما تورو تو روزمرگی هاشون یادشونه و برات هدیه های یهویی و به این قشنگی میارن، دلگرم کننده است.

دلم میخواد امروز برم پرفسور و یه نوشیدنی گرم بخورم و کتابمو بخونم.

قتل سهیلا قدیری، مثل هزاران نمونه قبلی نشون داد که در جامعه‌ی ما وحشی‌گری و خشونت نسبت به زنان،ربطی به شغل و مدرک تحصیلی نداره!

قتل سهیلا قدیری، مثل هزاران نمونه قبلی نشون داد که در جامعه‌ی ما وحشی‌گری و خشونت نسبت به زنان،ربطی به شغل و مدرک تحصیلی نداره!

خواهرم امشب با یه دمنوش گل گاو زبون به دادم رسید و منو از افکارم کشید بیرون. خواهر داشتن فوق العادست.

از اون موقعیت ها که در کسری از ثانیه اشکت در میاد. یه پیراهن و شلوار ست خونگی پوشیدم شبیه اینایی که واسه بچه ها میپوشن. روفرشی های پشمی هم پامه. دلم یه بغل خوراکی میخواد. بشینم فیلم ببینم و با صحنه های فیلم گریه کنم. می‌دونم هرچقدر هم بخورم سیر نمیشم.