سورنا میگفت...
معلقم و بی‌فردا‌.

عادت کرده ایم
آنقدر که یادمان رفته است شب
مثل سیاهی موهایمان ناگهان می پرد.

لیلا کردبچه.

یک عمر مثل کوه فقط ایستاده‌ام
افسوس! هیچ‌وقت سفر حق من نبود
زلفِ رهای یار در آغوش بادهاست
اما ز دور نیز نظر حق من نبود.

‌‌     ‌‌    ‌‌     
-هادی محمد حسنی؛

من عاشق دیوارها هستم .
زیرا فقط انها هستند که در همه موارد هم عقیده منند.حتی درونم هم گاهی به شدت حرفایم را پس می‌زند اما دیوار‌ها هرگز
مخصوصا دیوارهای اتاقم در سکوت به تماشایم می‌نشینند
هرچی می‌گویم تا عمق‌ِشان نفوذ می‌کند و دم نمی‌زنند
انها حتی سکوتم را هم معنی می‌کنند.

-عسل کمائی؛

و من ویرانه‌ای به‌جا مانده‌ام.

و آوازهای آدمیان را یکسر، من دارم از بر.
یک شب درون قایق دلتنگ خواندند آنچنان
که من هنوز هیبت دریا را در خواب می‌بینم.

-نیما یوشیج؛

چندی پیش دلتنگ چهره‌ای بودم هر کاری میکردم که بتوانم این دلتنگی را برطرف کنم اما تا وقتی او نخواهد کاری از دست من ساخته نبود، دیشب اینستاگرام به دادم رسید. درسته!
یک فیلم زنده از او در حال نواختن...
سعی کردم این دفعه تمام حالت صورتش را تا مدت‌ها حفظ کنم تا کمتر دلتنگ او شوم.

درست از دروازه‌های گذشته می‌گذرم و سرانجام آزاد می‌شوم.

سومین تازیانه در استخوان شکست! خورشید زار زد: من؟ شمعی هستم در بامدادان که مرگ خویش را سوسو می زند! «فریاد موسویان»