دوست داشتن وقتی برام معنی دوست داشتن پیدا میکنه که روح ها به هم مربوط بشن اینکه دیروز خوبی فردا کف سرمو مثل کلاغ نوک بزنی
یک هوس کذبه.
من برام مهم نیست هوس چی میکنی هوس توت فرنگی یا موز ..
فقط دروغاتو برای من نیار بقیش مهم نیست.

و من هرچقدر دور خودم بچرخم و بشینم و پاشم و گریه کنم و بزنم تو سر خودم، کسی که داره بازی رو میگردونه من نیستم، من اونی ام که باید با تغییر کنار بیام، باید درموردش با هیچکس حرف نزنم، باید ننویسم، نخونم، نبینم، فقط نگران تمام تغییرات جزئی ای بشم که مبادا یکی از طناب هایی که من رو به این بازی گره زده پاره نشه، که اگر پاره شد من نابود نشم، من هیچوقت کاملا نابود نشدم، اما الان میترسم کاملا نابود بشم و برای سر پا شدنم از کسی کمک بگیرم، من با آدم ها آشتی کردم و آشتی کردن با این جماعت فقط من رو میترسونه، از سلامشون میترسم چون فرداش سلامشون سرد تره، پس فردا ممکنه من رو نبینن، ماه بعد براشون زیبا نباشم، سال بعد بوی جنازم گوشه خیابونمم اذیتشون نکنه، میترسم از چیزی که باعث میشه من بین این جمعیت جایی داشته باشم، میترسم ندونسته زندگیم به یکیشون گره بخوره اونم وقتی چاقومو پرت کردم تو دریا، شاید اون چاقوش رو هنوز داشته باشه و این گره رو نابود کنه، نتیجه‌ش میشه یک عمر با چشم باز خوابیدن، بازی با این آدما تمومی نداره، حتی نگاه کردن من به آدما پر از جنگ و گریزه، گره خوردن به آدمی که تمام شخصیتی که بهش تبدیل شده نتیجه یکبار محروم شدن از آبنبات یا کتک خوردن مادرش از پدرش بوده، شخصیتهایی که نتیجه سرکوب های کودکیشونن، اینا همون بچه هان، همون قدر ترسناک و غیرقابل پیشبینی، یک روز میخوانت و روز بعدی عروسکاشون رو به تو ترجیح میدن، من نمیخوام جزو این بازی باشم، من میخواستم بیرون زمین بازی با احساساتی که بهشون شکل داده بودم سرگرم باشم، دلم میخواست سرم تو هپروت باشه، اما الان وسط زمینم و باید پا به پای بقیه بازی کنم، انقدر بازی کنم که بفهمم این بازی نیست، زندگیه.
اما این زندگی نیست، این فقط ی بازی وحشتناکه که هربار یک چیزی رو ازت یا میدزده یا جزغاله میکنه هر تیکه از وجودت رو، الهاماتت رو، هرچیزی که ساختی حتی چیزهایی که بهشون نشون ندادی رو.

تصمیم گرفتم دیگه به خودم نگم زشت(لطفا عکسای منو از گوشاتون حذف کنید خیلی سم و زشتن )?

چه شب های تولدی که شیرینی کیک به کامم تلخ شد،
چه نگاه پر ،حسرتی که به رخ ادمایی ساده باز شد.
چه بوم غمی که بی تو ، روی سقف قلب ما سنگینی کرد.
چه تمام سیگار هایی که همیشه عطرشان
عطر بودن نزد تو بود...
مگر قلب تو از سنگ بود.؟
چطور سنگی بود که حتی با نبود کسی که از خون خودت بود نشکست؟
اما برای چند بچه یتیم میسوخت؟
هرگز نمیخواهم بمیری، که مردن اسون باشد.
میخواهم زنده بمونی مرگ عزیزانت رو به چشم ببینی که شاید منو درک کنی چونانکه رفتن تو با مرگ تفاوتی نداشت!

.

Yasin Lv - Kiana

خرس باشه یا خرگوش خانومی؟ ??‍↕️