? پسری در عکا

?  تاریخ امر مبارک را که به صورت داستانی جذاب و با کمک گرفتن از شخصیتی خیالی بازسازی شده

? نویسنده : ژاکلین مهرابی

? ترجمه : وحید ولی نیا

@Bahai_Library

? در کمال سرور راضی به رضای الهی باشید :

در عین حال که هیکل مبارک به شما توصیه می فرمایند که با شهامت با موانع بسیاری که سدّ راه شما است ، مواجه شده بر آنها غلبه نمایید ، اما هدایت مبارک این است که در صورت شکست یا هر واقعه ای که برای شما رخ دهد ، باید در کمال سرور راضی به ارادۀ الهی و کاملأ تسلیم آن باشید . بلایا و مصائب ما ، امتحانات و افتتانات گاهی اوقات برکات و عنایاتی به صور دیگر هستند ، زیرا به ما می آموزند که به خداوند ایمان و اطمینان داشته باشیم ، و ما را به خداوند نزدیکتر می سازند .

( ترجمه - مکتوب 28 آوریل 1936 از طرف حضرت ولی امرالله به یکی از احبّا )

? شرحی در موردی یکی از الواح مزاح آمیز حضرت عبدالبها

جناب لقائی کاشانی که عاشق حضرت عبدالبها بود و نسبت به مولای خود هستی خویش را فدا کرده قصیده ای سی و هشت بیتی در نهایت درجه شیدائی و شیوایی انشا و انشاد نموده و فریاد برآورد که این همان شاه است ظاهر در لباس بندگی، این همان عبداست بالله و این همان مولاستی ولی چون این قصیده به دست مبارک حضرت عبدالبها رسید فوراً این لوح را برای جناب لقائی عنایت فرمودند:

هوالابهی

ای ناظم لئالی منثور،فریحه ات سیال و اشعار آبدارت چون ماء زلال، شیرین و بدیع و فصیح و بلیغ، ولکن یا حسرتا که موافق مذاق عبدالبها نه. من تراب عبودیت بر سر بیزم ولکن شعرا تاج عظمت بر سر من نهند. من حلاوت شهد عبودیت می چشم و آنان شربت تلخ فخامت و مهابت و رفعت به کامم می ریزند. اگر حاضر بودی تا زیانه موفور حد مشروع را ملاحظه می فرمودی، ولی تو در آنجا و ما در اینجا و اجرای حد مشکل. یا یک غزل و قصیده در عبودیت محضه و خاکساری صرف و محویت بحت و تذلل و انکسارات این عبد انشا و انشاد می نمایی و می فرستی تا تلافی مافات شود و تدارک اجحافات گردد.من تا حال فتوایی ندادم این دفعه، دیگر فتوا خواهم داد که یکی سرت گیرد و دیگری پیکر، یکی چماق زند و دیگر شش پر و سراسیمه تو را دوان دوان و کشان کشان به اینجا آورند والله به مجرد ورود سر بر زمین نهی و پا به فلک آری و دکنک و کتک سخت خوری تا من بعد اغلاق و اغراق و غلو را فراموش کنی. فاختر لنفسک ما یحلو. ع ع

جناب لقائی که شیفته جمال عبودیت حضرت عبدالبها بود بمحض زیارت این لوح امنع اقدس از آن چنین استنباط کرد که امید لقای مبارک برایش میسر است، اما نه با پرداخت غزل درباره عبودیت مبارک. لذا غزلی دیگر سرود و با شیوه شاعری به خود حق داد که مقام رفیع حضرت عبدالبها را بستاید. به این امید که به حضور مبارک مشرف گردد و حد شرعی را بخورد. در آن غزل چنین توصیف می کند:

گر بر این نیت من شاه زند چوب مرا پای احباب تمامی به فلک باید کرد

در مدیح تو بباید که سترد از اوراق لطف آیات الهی همه حک باید کرد

روزگاری گذشت و خبر آوردند که در شهر قم چند نفر بی نهایت مشتاق استماع کلام الهی شده و می خواهند از اساس امرالله ، درست و کامل مطلع گردند. لذا جناب لقائی داوطلبانه به این سفر رفت ولی بدخواهان و مبغضین آن بلد بر سر آن مظلوم ریختند و پایش را به چوب بستند و کتک مفصلی به او زدند. پس از خلاصی از آن معرکه این شعر را سرود:

ذکر قم غم ز دلم برد که آنجا خوردیم ای بسی جای تو خالی چه مفصل کتکی

پیل مستیم و غمی نیست اگر بر سر ما پیلبان گاه به گاهی بنوازد کجکی

جناب لقائی پس از گذشت مدت زمانی بالاخره به منتهی آرزوی خود رسید و به شرف لقای حضرت عبدالبها نائل گردید و بمحض ورود در گوشه ای جالس شد. حضرت عبدالبها نگاه عطوفتی به وی فرمودند و با لبخندی جانبخش پرسیدند جناب لقائی در قم چقدر کتک خوردید؟ فوری عرض کرد قربان همانقدر که برات فرموده بودید و نکته دقیقه لطیفه ، اشاره به همان لوحی است که به افتخارش نازل شده است.

مأخذ:جزوه خدمت و عبودیت از هوشنگ گهرریز

@Bayanat

? حضرت عبدالبهاء در لوحی می‌فرمایند :

"سؤال از رئیس که در آیۀ مبارکه مذکور است نموده بودید. این رئیس عالی‌پاشااست که سبب نقل ازعراق به حدود ایفلاق و از آنجا به سجن عکّا شد."

(مائدۀ آسمانی، ج2، ص48)

مقصود از ایفلاق صورت ترکی کلمۀ Wallach است. ترک‌های عثمانی امارات والاشی یا والاکیا در دشت سفلای رود دانوب را به این نام می‌خواندند. والاشی از شمال و شمال شرق به کوه‌های آلپ ترانسیلوانیا، از طرف غرب، جنوب و شرق به رود دانوب و از طرف شمال شرق به رود سِرِت محدود می‌شد. والاشی و مولداوی در سال 1861 اتّحاد کامل یافته کشور رومانی را تشکیل دادند.

(سفینه عرفان، دفتر چهارم، ص128)

پیام ٢٢ اکتبر ٢٠٢٣ بیت العدل اعظم - خطاب به یک فرد

@bahaisofiran_official

? بر ما چه گذشت

?  شرح مظالمی است که در چند دهه اخیر بر بهائیان رفته است

? نویسنده : ضیاالله میثاقی

? ترجمه : -

@Bahai_Library

? جمال قدم در لوحی که به امضاء کاتب وحی نازل شده می‌فرمایند:

این که درباره خروج روح و کیفیت آن در عوالم اُخریٰ سؤال نموده‌اند بعد از عرض در ساحت امنع اقدس، لسان عظمت به این کلمات عالیات ناطق، قوله تبارک و تعالی:
يا ايها الشّارب رحيق حبّى و الطّائر باجنحة الايقان فى هواء قربى در اين مقام بيانات شتّىٰ مكرّر از لسان مولى‌الورى در الواح نازل انبيا و مرسلين عرفان اين مقام را ستر نموده‌اند لأجل حفظ عالم فى الحقيقه اگر نفسى در آنچه از قلم اعلی در اين مقامات جارى شده تقكّر نمايد بيقين مبين ميداند كه مَشعَر ادراك آن عالم در اين عالم گذارده نشده تا ادراك نمايد و بر حقيقت عارف شود. ولكن اينقدر ذكر ميشود كه ارواح مجرّده كه حين ارتقاء منقطعاً عن العالم و مطهّراً عن شبهات الامم عروج نمايند لعمر الله انوار و تجليات آن ارواح سبب و علّت ظهورات علوم و صنايع و بقاى آفرينش است فنا آن را اخذ ننمايد و شعور و ادراك و قدرت و قوّت او خارج از احصای عقول و ادراک است. انوار آن ارواح مربّى عالم و امم است. اگر اين مقام بِاَسرِه كشف شود جميع ارواح قصد صعود نمايند و عالم منقلب مشاهده گردد. انتهى

(مجموعه آثار قلم اعلی، شماره 15، ص125 / مائده آسمانی، ج4، ص20 / ج8، ص189)

[بأسرِهِ = بتمامه؛ تماماً / لَعمرُالله = سوگند به خدا]

? چند مثقال اضافه وزن

جمال مبارک گاه با جناب نبيل اعظم مزاح می‌فرمودند:

از جمله اين که در ايّام ادرنه نبيل از يک سفر طولانی به حضور مبارک باز گشت و معلوم بود که ضعيف شده و وزن کم کرده است. هيکل مبارک به او اختصاصاً چای مرحمت فرمودند و به نهايت مهربانی فرمودند بيا بنوش که وزناً چند مثقالی بالا رود.

چندی بعد در منزل يکی از احباب جمال محبوب را اتّفاق ملاقات با نبيل افتاد، به مزاح فرمودند: ماشاء اللّه نبيل خوب وزن اضافه کرده‌ای؛ خيلی بيش از آن چند مثقال در روز که ما مقرّر داشته بوديم."

(خوشه‌هائي از خرمن ادب و هنر، ج٧، ص٢٧)

@Bayanat

?‍?‍?‍? در یک خانه و خانواده چهارچیز باید باشد.

محبت
حرمت
مشورت
مدیریت

" کانال تعلیم و تربیت بهائی "