هیچ چیزی ، هرگز ما را به نقطه صفر زمان نمی رساند ، به آن نقطه ای که سال ها ، شاید حتی ماه ها پیش ، حتی همین چند روز قبل ...بودیم
غریب چیزی ست ، زندگی ...
گاه آن قدر روشن ، که می روی ...راه را ، ادامه می دهی ...  همان زندگی را ...
گاه  اما ، دو قدمی ات چنان تاریک ، چنان وهمناک ، چنان هول انگیز ، توان قدمی برداشتن نیست ...
شاید دره ای پیش رویت
شاید هم در خیال تو ، دره ای و پرتگاهی و نابودی و مرگ ...
و عجیب که تو به همه آن ها که روزی ازتو  پرسیده بودند ، آیا از مرگ می ترسی ...
با چنان ادعاها ، که کم و بیش در همه مان هم هست ، محکم ، به صراحت ، به شفافیتی که خود هم ناگهان تردید کردی .... گفته بودی ...نه ...
من سرانجام دریافتم ، هیچ وقت ، زندگی راه روشنی نبوده و نیست ...
هیچ کسی ، نمی تواند اطمینان داشته باشد ، این دم که فرو رفت ، بالا خواهد آمد ...
من هنوز در پیچاپیچ جاده های رسیدنم ...
نمی دانم و اطمینان ندارم ، کی خواهم رسید ...
نه حتی می دانم ، آن زمان که رسیدم ، شوقی ، یا حتی نفسی برای ادامه هست یا ...
من هنوز در راهم ...
اما آن قدرها ، مسلم هست ، آن ها که چشم به راه مانده اند ، دوستانی هستند ، از جنس ناب آدم ، از جنس ناب نور ...
هر چند نباید از هیچ بنی بشری انتظاری داشت ...
زندگی هم هنوز ، هم چنان ، هنوز با آن که در راه می بیندم ، خسته ، پریشان ، ناآگاه و ...و آن زانوان زخمی ... و ...باقی باقی و باقی ها را ...درس می دهد ، مشق می دهد و اجباری همیشگی در آموختن همه چیز این روزگار ... مثل روز اول ...مثل آن وقت که قدم های اولت را برمی داشتی ...مثل بعدترک ها ...

مهتاب

اثری بی نهایت آرامش بخش و دل انگیز در ترکیبی از صدای طبیعت و پرندگان و استفاده از ابزارهای دجیتال موسیقی ...
اثر آهنگساز نروژی :"پیتر بی. هلند"
@mah_miraghsad??