برای مالتیتود (انبوهِ خلق)، کسب قدرت، اساسا به معنی "پذیرش یک وظیفه" است.
آنتونیو نگری

و تمام.
176 نهال.

ایستادیم،
به هم پیوست‌ایم،
دست در دست و
زمزمه‌گر،
که آزادی همانا "کنش‌کردن‌توانستن" است.

این طغیان ما علیه "عادت به فراموشی" بود.

و قصه ادامه دارد...

با ارج‌شناسی و قدردانی صمیمانه از:
شقایق
مصطفی
نگین
مهلا
حسام
شیرین
غزاله
شبنم
الهه - کیمیا
مهین‌السادات
محسن
باقرنژاد
فرشید
پرتو
پندار
مرضیه
کیمیا
روشنک
شهرزاد
پارمیدا
نصیر - نیکتا - پشمل - کُپُل
مریم
سمیه
راد
محمدحسین
رضا
کسری
آرین
حسین
نیلوفر
شکیبا
فرهاد
حسین
اسما
رها
مریم
راضیه
محمدزاده
مهسا
علی‌رضا
مینا
احسان - شیرین
سلین
محسن
احمد
مهلا
محمد
حمیدرضا
محمد
تمنا - زهرا
صدیقی
مهدی
امین - غزاله
ری‌را
علی‌رضا
صبا
آرام
محبوبه
ناجیا

و تشکر ویژه از "مهلا" که بیش‌ترین جهد و تقلا را برای این پویش، به کار بست.

#پراکسیس

@Ri_sheh

مجموع نهال‌ها تاکنون: 135
باقی‌مانده: 41

پیام عزیزی که به دست‌مان رسید؛ واژه واژه‌اش تجلی حرمان است و درد:

به یاد الوند، سهند، سوفی، نگار، فراز، پانیذ، حمیدرضا، آرش، پونه و هزاران جان سرشار از زندگی که از ما دریغ شد...
به جنگ فراموشی بایست رفت.
پرداخت شده از سوی رضا، کسری، آرین، حسین که هر یک، دوستانی دور و نزدیک را در این جنایت از دست دادند.
سپاس

در 24 ساعتی که از انتشار پیام گذشت، مبلغی معادل با 77 نهال جمع‌آوری شد‌.
امیدواریم که با همین روند، به عدد مورد نظرمان (176) برسیم.

ممنون‌ از شما و حضور و حمایت دل‌گرم‌کننده‌تان.

پدر

پدر مثل کوه پشت ما نایستاده است، این اسطوره‌ی سنت است که سفت و سخت پشت پدر ایستاده است. پدر ضعف‌اش را صرفا با تکیه بر سنت پدران‌اش پنهان کرده است، پدرانی که خود نیز چنین کرده‌اند.

تاریخ چیزی نیست جز داستان نبرد پسران و پدران: از پسرکشی ایرانی-مسیحی تا پدرکشی یهودی-یونانی.

پدر نام دیگر قدرت است، همراه با تمام تنش‌ها، ضعف‌ها و تناقضات‌اش. الهیات در مقام فیزیولوژیِ قدرت‌های حاکم بر جهان، در حقیقت، شکلی از پدیدارشناسیِ تاریخیِ کارکردهای پدرانه است.

رابطه با پدر، در مقام نماد قدرت، تنها می‌تواند مهرآکین باشد. تاکید بیش از حد بر عشق به پدر، نخستین گام برای پدرکشی است. راهبان و عرفا نمونه‌ی بارز این حقیقت‌اند.

فرهنگ غالب علی‌رغم آموزه‌ی‌ اخلاقیِ "احترام به پدر"، برخلاف آن‌چه ظاهرا به نظر می‌رسد، همواره به دنبال قربانی کردن پدران است. پدرکشی شرط هر شکلی از پدر شدن است: هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی.

فارغ از ژست‌ها و شعارها، اگر می‌خواهید احساس حقیقی‌تان را بازشناسید، خواب‌های‌تان را به یاد بیاورید و چشمانِ همه‌جا حاضر پدر را. او نمادی است از نوسان میانِ امنیت و ترس: او خودِ قدرت مطلق است.

پدر از فرط قدرت، در اوج ضعف است؛ حقیقت اگر زن هم باشد، پدرانه است.

برگرفته از کتاب: پرتاب‌های فلسفه
نویسنده: محمدمهدی اردبیلی

#واژه
#متن_مانا

@Ri_sheh

"میدان آزادی"

شعر و صدا: کورش کرم‌پور

#آوا

@Ri_sheh

- من معتقدم همه‌چیز به شعر ختم می‌شود. منظور شعرِ کلام یا شعر در کلام نیست. بلکه همان هستی که در همه‌ی چیزها جریان دارد. من به شعری معتقدم که هستی شعر در آن از حد نمود و نشانه بگذرد و موجودیت پیدا کند. (هرچند کم و جزئی) یعنی شعر بشود خود شعر نه نمودی از شعر یا شبیه به آن.

- امروز نه چیدن کلمات، نه پیام‌دهی، هیچ‌کدام اصل نیست. اصل خود "کلمه" است.

- هر خواننده‌ای مخاطب محسوب نمی‌شود.

- حقیقت این است که شاعر اصیل جواب‌دهنده به پرسش‌ها نیست. شاعر باید هر جوابی را به پرسشی دیگر بدل کند.

- اثر هنری نباید برای مصرف مخاطب ساخته شود. بلکه باید برای تولیدِ مخاطب باشد.

- من خیلی شاعرتر از این آدمی که هست‌ام، بودم. به خودم خیانت کردم. آدم نباید وقت‌اش را صرف اثبات چیزی کند.

- این گفتمان رسانه‌ها است. رسانه‌ها آدم را تربیت می‌کنند. چگونه گریه کنند. چگونه بخندند. کی بروند بیرون. کی نروند بیرون. تقویم‌شان از قبل تمام روزهای سال‌‌شان را تعریف کرده است. امروز گریه کن. فردا برو بیرون. فردا بیا این‌جا. همه‌چیز مدیریت شده است.

- جامعه‌ی مدنی با دموکراسی یکی نیست. دموکراسی می‌تواند بازتولید دیکتاتوری باشد. آن‌چه که می‌تواند مانع شود، جامعه‌ی مدنی است.

- آدمی مثل من در سروصدا حرف نمی‌زند. من سکوت کردم. چرا که در زمانه‌ای که جایی برای سخن تو نیست، نباید حرف بزنی.

- سخنِ گفتمانی در گستره‌ی علوم انسانی به‌ویژه مباحث فلسفی-ادبی زمان‌بر است. چرا که تولید و توزیع مباحث ریشه‌دار، تن به کالاوارگی نمی‌دهد.

- بعضی به شدت وقت بعضی‌ها را تلف می‌کنند. و بعضی‌ها، وقت همه را.

- گول حضور رسانه‌ای آدم‌ها را نباید خورد. رسانه در یک بازه‌ی زمانی همه را به نفع خودش مصرف می‌کند. بعد بالا می‌آورد یا دفع می‌کند.

- متاسفانه روشن‌فکران ما می‌خواهند قهرمان باشند. در حالی‌ که روشن‌فکر باید روشن‌گر باشد. در شرایط فعلی، روشن‌فکری خیلی آسان و روشن‌گری کار بسیار دشواری است. روشن‌فکران ما اکثرا روشن‌گر نیستند، افشاگر هستند. این افراد اطلاعات دارند اما آگاهی ندارند.

- او سختیِ ادراک‌اش را سخت ارائه می‌دهد و با ساده‌سازیِ آن درصدد محبوبیت نیست.

- روزگاری است که "بلاهت" تو را می‌خواهد. بلاهتِ جهانی که ما را به جنگ و خون‌ریزی و کینه عادت داده و می‌دهد.

- متاسفانه با آمدن اینستاگرام، نقد و نظر در کامنت‌نویسی و کپشن خلاصه شده است.

- من با غمگینیِ عظیمی به خودم ایمان دارم.

برگرفته از کتاب: همه‌چیز به شعر ختم می‌شود.
مجموعه گفت‌وگوها با "کورش کرم‌پور"

#واژه
#متن_مانا

@Ri_sheh