Կարծում եմ բոլորս ենք նկատել, թե որքան են արժեզրկվում տարբեր երկրների արժույթները և ինչպես է առհասարակ վատթարանում միջազգային տնտեսությունը։ Օրեցօր թանկացումները, աճող գործազրկությունը և աղքատությունը նույնիսկ «քաղաքակիրթ» երկրներում ապացուցում է այն, որ վաշխառության, կապիտալիզմի և մարքսիզմի սկզբունքների վրա հիմնված այս պիղծ ջհուդական համակարգը, որը տիրում է աշխարհը տասնամյակներ շարունակ, մոտ ապագայում փլուզվելու է մինչև հիմքը՝ շատ ավելի վատ, քան հարյուր տարի առաջ 1929թ-ի տեղի ունեցած «Մեծ Դեպրեսիայից», քանի որ գնալով միայն ավելի է քայքայվել տնտեսությունը։ Այս ամենը, իհարկե ու դժբախտաբար, մեծ հարված է տալու մեր երկրին, և սա չեմ ասում մարդկանց վախեցնելու համար, այլ պարզապես՝ զգուշացնելու, որ այս կեղծ նյութապաշտական, անցեղ, հեդոնիստական և նիհլիստական հասարակությունը շատ դաժան հետևանքներ է ունենալու։

Երբ մարդկանց ասում եմ, որ քաղաքական շարժում եմ հիմնադրել ու առաջնորդում, շատերը ինձ հարցնում են՝ «ինչիդ ա պետք» (սա ասողները հիմնականում հիասթափված ու անտարբեր նախկին նիկոլականներ են)։ Հիմա կասեն «ինչի՞դ ա պետք», որովհետև հացի մեկ կտորը դեռ 200 դրամ է, իսկ ի՞նչ պիտի ասեն կամ անեն մեր հայրենակիցները, երբ 200 դրամից դառնա 2000 կամ նույնիսկ 20000 դրամ։ Այդ ժամանակ արդյո՞ք այդ նույն մարդիկ ինձ ու ինձ նմաններին կասեն, որ «ինչիդ ա պետք» քաղաքականությամբ զբաղվելը, թե՞ կաղաչեն, որ բոլոր նվիրյալ ազգայնականները զբաղվեն քաղաքականությամբ, որպեսզի կարողանան մեր երկիրը հանել գալիք աղետալի վիճակից։

Ներկայիս դեգեներատ համակարգը դատապարտված է ինքնաոչնչացման, դա լինելու է այսպես թե այնպես, վաղ թե ուշ, կարևորն այն է, որ մենք պատրաստ լինենք դրան և ճիշտ ձևով ու տղամարդկայինորեն կարողանանք արձագանքել այդ մարտահրավերին։

---------------------------------

I think we have all noticed how much the currencies of different countries are depreciating and how the international economy is getting worse and worse. Day by day rising prices, rising unemployment and poverty even in "civilized" countries proves that this vile Judaic system based on the principles of usury, capitalism and Marxism, which has dominated the world for decades, will collapse to the ground in the near future, far worse than the "Great Depression" of 1929 a hundred years ago, as the economy has only further eroded. All this, of course and unfortunately, will give a big blow to our country, and I am not saying this to scare people, but simply to warn that this false materialistic, raceless, hedonistic and nihilistic society will have very severe consequences.

When I tell people that I founded and lead a political movement, many people tell me: "what's the point" (the ones who say this are mostly former supporters of Nikol who have now become completely indifferent). Now they will say "what's the point" because one piece of bread is still 200 drams, but what should our compatriots say or do when 200 drams becomes 2,000 or even 20,000 drams. At that time, will those same people tell me and others like me that "what's the point" to engage in politics, or will they beg that all devoted nationalists engage in politics so that they can get our country out of the coming catastrophic situation?

The current degenerate system is doomed for self-destruction, it will happen one way or another, sooner or later, the important thing is that we get ready for it and respond to that challenge in a right and manly way.

Քաղաքականության մեջ ամենակարևոր բանը հավատարմությունն է մի վեհ գաղափարի հանդեպ, այն գաղափարի, որը երաշխավորելու է մեր ազգի, հայրենիքի և մեր պետականության գոյությունն և բարգավաճումը, քանի որ այդ հավատարմությունից է բխում արժանապատվություն, արժանապատվությունից՝ քաջություն, քաջությունից` հարգանք, հարգանքից՝ ուժ, ուժից՝ հզորություն, և հզորությունից՝հաղթանակ ու փառք։ Այս օրհասական ժամանակների ու մեր վճռական պայքարի համար, սա պետք է լինի բոլոր նվիրյալ հայ ազգայնականների բանաձևը։

Մեկ Ազգ, Մեկ Պետություն, Մեկ Կամք

Այս անգամ՝ Աշխարհը

------------------------------------------

The most important thing in politics is loyalty to a noble idea, the idea that will guarantee the existence and prosperity of our nation, fatherland and our statehood, because from that loyalty comes integrity, from integrity comes courage, from courage comes respect, from respect comes strength, from strength comes power, and from power comes victory and glory. For these dire times and for our crucial struggle, this should be the formula for all devoted Armenian nationalists.

One Nation, One State, One Will

This time the World

Հոսանք՝ Ազգային Կանչ #2 - Պատմության ամենաճակատագրական պատերազմը – Մաս 1 (25-09-2024)
—————————————-
Անդամագրվելու համար այցելե՛ք (To become a member visit)՝ www.hosank.net/am/join-hosank

Հավատամքը կարդալու համար այցելե՛ք (to read the Manifesto visit)՝ www.hosank.net/am/manifesto

Ֆինանսապես աջակցելու համար այցելե՛ք (to support financially visit)՝ www.hosank.net/am/donate

Բաժանորդագրվե՛ք՝ www.youtube.com/@HosankOfficial

Եղել են մարդիկ այս վերջին երկու տարում, ովքեր ինձ ու առհասաարակ մեր շարժմանը մեղադրում են «միայն խոսելու համար», և հաճախ ասում են՝ «գործ է պետք անել», կարծես թե մեր արածը միայն խոսել է ու գործ անել չէ։ Եղել են իբր ավելի «ռադիկալ» մարդիկ, ովքեր ուզել են մեզ պրովոկացիայի ենթարկեն՝ ասելով, որ «պետք է կտրուկ քայլերի դիմենք», բայց դա որն է իրենք էլ չեն հասկանում ու չեն կարողանում բացատրել։ Որքան շատ եմ նման մարդկանց ճանաչել ու որքան շատ եմ շփվել ավելի շատ եմ համոզվել, որ նրանք գաղափարապես սին են ու իրականում նրանք են ոչինչ չանողները։ Ասում են «ժամանակ չկա» երկարատև պայքար մղելու համար, մինչդեռ իրենց ձեռքները ծալած նստում են ու բողոքելուց բացի ոչինչ չեն անում։ Սիրում են մեծ-մեծ խոսել, որպեսզի ցույց տան, թե որքան «լավ տղա» են, քանի որ ինքնահաստատվելու խնդիր ունեն։ Գաղափարապես կայուն ու հասուն մտածելակերպ ունեցող տղամարդը, ով իսկապես հավատում է իր նախաձեռնած գործին կարճատես չի լինի ու նման իմպուլսիվ քայլերին դիմելու կարիք չի ունենա, քանի որ վստահ կլինի իր բռնած ճշմարիտ ուղու վրա։

Շատերը կարող են պատերազմի պայմաններում զենք վերցնեն և մեկնեն ճակատ։ Ես էլ եմ դա արել 44-օրյա դավադիր պատերազմի ժամանակ, երբ անհրաժեշտ է եղել ու պատրաստ եմ նորից անել։ Գրողը տանի, Կալիֆորնիայում աշխատանքից դուրս գալու ու ԱՄՆ-ից Հայաստան տեղափոխվելու գլխավոր դրդապատճառներից մեկը հենց Ապրիլյան քառօրյա պատերազմն է եղել։ Շատերը կարող են դա անել ու ՊԱՐՏԱՎՈՐ են դա անել, քանի որ նման դեպքերում առաջնագիծ մեկնելը ոչ թե հերոսություն է, այլ ՊԱՐՏԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ։ Սակայն ոչ բոլորն են կարող իրենց կյանքը նվիրել ու մեծ զոհաբերություններ կատարել մի վեհ գաղափարի համար, որպեսզի այդ գաղափարը հասցնեն հաղթանակի։ Ամեն մեկը չի կարող ամեն օր հետևողականորեն մի գաղափարի, մի շարժման համար անձնվիրաբար պայքարի փոքրաթիվ ռեսուրսներով, հատկապես երբ բոլոր կողմերից քննադատության է արժանանում ու պարսավանքի է ենթարկվում, քանի որ դա անելու համար մարդ պիտի 100 տոկոս համոզված լինի իր նպատակին և անսասան հավատք ունենա այդ նպատակը իրականացնելու նկատմամբ։

Ամեն մարդու համար չէ երկարատև պայքար մղելը ու զրոյից շարժում կառուցելը՝ քարը քարի վրա դնելով։ Շատերը մինչև հիմա չեն հասկանում՝ հզոր շարժում կառուցելու համար այն նույն մոտեցումը պետք է կիրառվի, ինչպես կիրառվում է մեծ պալատ կառուցվելու դեպքում։ Ամեն մեծ բան սկսում է փոքր քայլերից։ Շատերը դա չեն հասկանում, որովհետև համբերություն ու դաստիարակություն չունեն։ Եթե ջրով լի դույլը թափես քարի վրա ոչ մի բան չի լինի այդ քարին, բայց եթե կաթիլ-կաթիլ այդ նույն ջուրը կաթացնես քարի վրա, վաղ թե ուշ քարը կծակվի։

Այնպես որ, զինվոր լինելը չի նշանակում միայն վտանգների դեպքում զենք բռնել ու գնալ ճակատ, իսկ խաղաղ ժամանակներում ոչինչ չանելով բողոքել ու քեզ «կռվող» տղա համարել։ Իսկական կռվող տղան ու մարտիկը պետք է պատրաստ լինի և՛ մարտի դաշտում կռվել և՛  քաղաքական դաշտում պայքարել։   

Մեկ Ազգ, Մեկ Պետություն Մեկ Կամք

Մի՛շտ Հայ

hosank.net