https://youtu.be/drN226V_Eac?si=9Q-LJLAvZn2rWmwb

https://on.soundcloud.com/CnCWR82nsVtUGMn4A

"انگار تجربهٔ زخم، به پا خاستن، پیشروی با زخم و رشد، صدایشان را بلند و رساتر کرده باشد."

روایتی از شنیدن "حِرمان"، اجرای کمانچه و تار.
به قلم شیدا جلائیان.

پرسه، روایتی از شهر
ارتباط:
@parse_aui_admin

دانشکده هنرهای تجسمی دانشگاه هنر اصفهان به مناسبت هفته پژوهش برگزار می‌کند:
?️اجرای موسیقی
«حرمان»
حسام اینانلو: کمانچه و طراحی موسیقی
عیسا غفاری: تار
فرزانه مهدی زاده:کمانچه
پارسا نظری: کمانچه

?اجرا برای عموم دانشجویان دانشگاه هنر اصفهان، آزاد و رایگان می‌باشد

تاریخ برگزاری:
?️دوشنبه (۲۶ آذر ١۴٠٣)
ساعت ۱۷ الی ۱۹

مکان برگزاری:
?️آمفی تئاتر دانشکده معماری و شهرسازی (توحید خانه)

جهت ثبت نام و شرکت در اجرای موسیقی به آیدی درج شده  پیام دهید.

?️?️?️?️?️?️?️?️

آیدی تلگرام برای ثبت‌نام و هماهنگی:

انجمن علمی نقاشی دانشگاه هنر اصفهان
https://t.me/aui_painting

یازده آبان ماه /روز جمعه / در شهر آمل
سالن فرهنگ شریف (اداره ی ارشاد آمل)

حسام اینانلو/ فرزانه مهدی زاده / پارسا نظری: کمانچه
عیسا غفاری : تار

طراح گرافیک: مهدی جوادی نسب

تهیه بلیط از سایت iranejra.com

موسسه فرهنگی هنری مهرآهنگ برگزار میکند.
@mehrahang.shomal

روابط عمومی : ۰۹۱۰۱۸۴۴۵۰۰
فروش حضوری بلیط:
آمل / آفتاب چهار/ پلاک ۳۷

در میانِ علَم‌های سرنگون
هرچند عمر در غم و حرمان گذاشتم.............
هرگز دل از محبّتِ او برنداشتم

جان و دل است هیمة آن آتشی كه من.............
همّت به زنده‌‌داشتنش برگماشتم

در داوِ عشق دستِ تهی نیست عذرِ مرد...........
من از میانِ مدعیان جان گذاشتم

در خاك و خون میان علَم‌های سرنگون..............
با رایتِ وفای تو سر بَرفراشتم

بیرون ز هرچه صورت بیداری است و خواب.............
نقشی كه از خیالِ تو در دل نگاشتم

بی‌حاصل است فرصتِ فصلِ سیاه‌كار............
سرسبز باد بذرِ امیدی كه كاشتم

عشقی بدست كردم و چون سایه در رهش.............
صد ره سرم زدند و ز سر پای داشتم.
تهران، تیر ۱۳۸۶

استاد صبا:
« به نظر من، هنرمند واقعی نمی تواند از آشفتگی دور بماند.
_ در حقیقت، روح بلندپرواز او طالب آزادی و آشفتگی است و متأسفانه زندگی آشفتگی را دوست ندارد. زندگی می خواهد همه چیز نظم و ترتیب داشته باشد و روی هرکاری از چند جهت حساب شود. در حالی که هنر از این حساب ها سرش نمی شود.
_این که گفتم هنرمند واقعی، برای آن است که عقیده دارم هنرمندی که بدون تظاهر تمام وجودش را برای هنر کار کند، دلش برای هنر بطپد، و همه فکرش متوجه هنرش باشد، هنرمند واقعی است. روی هنر حساب کردن، استفاده کردن، انتظار تشویق و تقدیر داشتن و همه اینها، خصایص کسانی است که به هنرمندی تظاهر می کنند و هنرمند واقعی نیستند.
_ ...و اما هنرمند واقعی هرگز نمی تواند اهل حساب و کتاب و نظم و ترتیب و سایر امور مربوط به زندگی باشد. زیرا این کارها وقت او را تلف می کند. آن هم وقت گرانبهایی که باید در راه هنر صرف شود...

_ اینها به کنار، مسئله اساسی مسئله نان است. زندگی شوخی بردار نیست. برای زنده بودن باید نان خورد؛ و برای نان درآوردن باید تلاش کرد و این وقت عزیز و پرارزشی که باید صرف هنر شود، صرف زندگی می شود.
اغلب شاگردانم به من می گویند: « آقا اگر فلان ردیف را شما ننویسید، یا نت فلان آهنگ را تنظیم نکنید، دیگر بعد از شما کسی نیست که این کارها را بکند».
من هم خودم خیلی میل دارم و آرزو دارم تا آنجا که میسر است و تا آنجا که نیرو و خاطره ام یاری می کند، آنچه را که می دانم بنویسم. نگذارم آثار بسیار ارزنده و گرانبهایی (که باید برای ما بماند) از بین برود، ولی... مگر زندگی ی گذارد؟مگر زندگی امان می دهد؟
_ کار هنری، مخصوصا در ایران، خیلی ناکامی دارد، خیلی زجر دارد.
اما ناگفته نگذارم که این  ناکامی و زجر چون برای هنر و در راه آن است، بسیار بسیار لذت بخش است. لذتی که هیچ زبانی قادر به توصیف آن نیست. ولی اگر بخواهیم روزی هنر را به خاطر این ناکامی ها کنار بگذاریم، آن وقت تنها چهره ای مخوف از زندگی رو به روی ماست.
زندگی بدون هنر!
_ زندگی بدون هنر، که من هرگز تصور آن را هم نمی توانم بکنم، شاید شبیه یک جور زندان سیاهی باشد که در آن، حتا همه گونه حقی را از انسان سلب کنند و تنها شام و ناهاری جلویش بگذارند تا به تدریج بمیرد.
_ من بسیاری از هنرمندان بزرگ و واقعی را در همین ایران خودمان و در همین رشته موسیقی سراغ دارم که وقتی به زندگی پیوستند، نور هنر در وجودشان رو به خاموشی گذاشت و آن آتش سوزان به سردی گرایید.
_ در راه هنر و اعتلای آن، همه چیز باید وقف شود...
22 آذر 1336 »