مفهوم حقیقی درخواست وفات از سوی حضرت زهرا علیها السلام

تلمیذ: آیا کلام منسوب به فاطمه زهرا علیها السلام: «يا إلهي عجل وفاتي سریعاً» طلب و درخواست مرگ است؟

استاد: خیر زیرا برای رفع ابتلاء، ابتلا خواستن معنی ندارد. مرگ نیز ابتلاست نه رهایی از ابتلائات. پس مراد حضرت عليها‌‌السلام لقاء و ملاقات حق و اظهار اشتیاق به آن است. فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها فانی در رسول‌الله‌ صلى‌الله‌علیه بوده، لذا تمنا می‌کند آن چه را که پدر بزرگوارش در وقت وفاتش به او وعده و فرموده است: «أنت أول من يله يلحق بي من أهل أهل بیتی.» از همین بیان است کلماتی که منسوب به امیرالمؤمنین و موسی بن جعفر و امام رضا می باشد.

📓از کتاب ثمرات الحيات

رسانه المیزان؛
رسانهٔ‌اختصاصی‌نشرافکارعلامه‌طباطبایی‹ره›

©️ @AlmizanMedia

گاهى جوان بودن على عليه السلام را دست‌آويز قرار مى‌دادند، و گاهى مى‌گفتند خلافت و نبوت در يك جا جمع نمى‌شود، ولى حقيقت مطلب همان بود كه عمر گفت:
«قريش نمى‌تواند على را در آن مقام ببيند و بس‌.»

📓شيعه (خسروشاهى)، ص: ۲۶۳

رسانه المیزان؛
رسانهٔ‌اختصاصی‌نشرافکارعلامه‌طباطبایی‹ره›

©️ @AlmizanMedia

*📻 #پادکست *«إسمَع، إفْهَم، یا محمدحسین!»
ویژهٔ بزرگداشت علامه‌طباطبایی [۲۴آبان]

🎙️صدایی که می‌شنوید مربوط است به خاکسپاری، تلقین، نماز میت و... علامه طباطبایی‹ره›

کمانچه: حسام اینانلو
تنظیم: علی یحیی‌پور

رسانه المیزان؛
رسانهٔ‌اختصاصی‌نشرافکارعلامه‌طباطبایی‹ره›

©️ @AlmizanMedia

﴿وَ إِذا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِها وَ إِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذا هُمْ يَقْنَطُونَ﴾‏و مراد از آيه شريفه بيان اين نكته است كه: مردم نظرشان از ظاهر آنچه از نعمت و نقمت می‌بينند فراتر نمی‌رود، باطن امر را نمی‌بينند، همين كه نعمتی به دستشان می‌آيد، خوشحال می‌شوند، بدون اينكه بينديشند اين امر به دست خود آنان نيست، و اين خدا است كه به مشيت خود نعمت را به ايشان رسانده، و اگر او نمی‌خواست نمی‌رسيد، و همين كه نعمتی را از دست می‌دهند مايوس می‌شوند، تو گويی خدا در اين ميان هيچكاره است، و از دست رفتن نعمت به اذن خدا نبوده، پس اين مردم ظاهر بين و سطحی‌اند.

?ترجمه #تفسیر_المیزان، ج۱۶، ص۲۷۵

رسانه المیزان؛
رسانهٔ‌اختصاصی‌نشرافکارعلامه‌طباطبایی‹ره›

©️ @AlmizanMedia

آقا! آقا! این چه سوالیست که مطرح می‌کنید!
امامی‌که بین شیعیان یک چهره متهم است.

• حجت‌الاسلام محمدحسین قرنی، کارشناس‌ارشد مذهبی و سیره‌شناس در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس خاطره‌ای از علامه طباطبایی در بیان مظلومیت امام حسن(ع) بیان کرده است.

حجت‌الاسلام قرنی گفته است:

در اوایل پیروزی انقلاب یکی از دوستان کویتی‌ام که مجله‌ای را در کویت منتشر می‌کرد، به ایران آمد. از من خواست که مقدمات مصاحبه‌ای فرهنگی با مرحوم علامه طباطبایی ره را برای او فراهم کنم. خدمت مرحوم علامه رفتیم و مصاحبه مفصلی در زمینه‌های مختلف فرهنگی با موضوعات مختلف حدیث، کلام، فقه، اصول، تاریخ و حکمت شکل گرفت و در آن نظریات تشیع در حوزه‌های مختلف بیان شد.

وی افزود: مصاحبه ادامه داشت تا اینکه به مسأله امامت و قضیه امامت امام مجتبی (ع) رسید. دوست کویتی من پرسید؛

«شما درباره صلح امام مجتبی (ع) چه نظری دارید و آن را چگونه توجیه می‌کنید؟»

مرحوم علامه که در طول مصاحبه با اشتیاق و با سعه صدر به سؤالات پاسخ می‌داد، با شنیدن این پرسش برافروخته شد. چند دقیقه‌ای جرأت حرف زدن نداشتیم. پس از دقایقی علامه فرمودند:

«آقا، آقا، آقا! مثل اینکه امام حسن مجتبی (ع) در زندگی و در امامتش مرکتب خلافی شده و در طول تاریخ هر کسی به نوعی مسأله را توجیه کرده و حالا هم نوبت به من رسیده که من چگونه آن را توجیه کنم. این چه سؤالی است که مطرح می‌کنید؟ وای بر ما که امام مجتبی (ع) در بین شیعه یک چهره مظلوم و نعوذبالله گنه‌کار است که عملکردش احتیاج به توجیه دارد.»

همراه با دوست روزنامه‌نگار کویتی‌ام به علامه عرض کردیم که شما در این باره توضیح بفرمایید تا مقداری زنگارزدایی و غبارروبی شود. علامه فرمود:

«مظلومیت امام حسن (ع) به این نیست که قبرش چراغ و گنبد و بارگاه ندارد. ما تا اسم مظلومیت امام مجتبی (ع) را می‌آوریم، مسأله قبر و زائر و چراغ و فرش و گنبد را مطرح می‌کنیم.» این بیان علامه قابل تعمق است. قبول نمی‌کنم در بین شیعیان کسی باشد که بپذیرد مثلاً؛ امام رضا (ع) به خاطر داشتن گنبد و مزار و فرش و چراغ امتیاز بیشتری از امام مجتبی (ع) دارد. کسی تصور این معنا را نمی‌کند. به هر حال علامه در ادامه سخنان خود فرمودند که؛ «مظلومیت امام مجتبی (ع) به این است که آن حضرت بین ما شیعیان هم یک چهره متهم است.»

#رسانه_المیزان

©️ @AlmizanMedia

علامه طباطبایی(ره) می‌فرمودند؛
همه ائمه علیهم السلام رئوف هستند اما رأفت امام رضا (علیه‌السلام) حسی است انسان هنگامی که وارد حرم رضوی می شود، مشاهده می‌کند که از در و دیوار حرم آن امام رأفت می‌بارد.

©️ @AlmizanMedia

﴿وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً﴾

راغب در مفردات می‌گويد: وقتی می‌گويند" فلان قرت عينه"، معنايش اين است كه: فلانی خوشحال و مسرور شد، و به كسی كه مايه مسرت آدمی است نور چشم و قرة عين گفته می‌شود، هم چنان كه در قرآن كريم فرموده:" قُرَّتُ عَيْنٍ لِي وَ لَكَ" و نيز فرموده:" هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ". بعضی از علما گفته‌اند: اصل اين كلمه از" قر" به معنای خنكی و سردی گرفته شده و معنای" قرت عينه" اين است كه: ديدگانش خنك شد و از آن حرارتی كه در اثر درد داشت، بهبودی يافت. بعضی ديگر گفته‌اند: از باب بهبودی يافتن از حرارت درد چشم نيست، بلكه از اين بابت است كه اشك شادی خنك، و اشك اندوه داغ است، و به همين جهت به كسی كه به او نفرين می‌كند می‌گويند: خدا چشمش را داغ كند.
‏بعضی ديگر گفته‌اند: اين كلمه از قرار گرفته شده، و معنای جمله" قرت عينه" اين است كه:
‏خدا به او چيزی داد كه چشمش آرامش و قرار يافت، و ديگر چشمش به دست اين و آن‌ نمی‌افتد.
‏و مراد بندگان رحمان، از اينكه در دعای خود درخواست می‌كنند به اينكه همسران و ذريه‌هايشان قرة عين ايشان باشد، اين است كه: موفق به طاعت خدا و اجتناب از معصيت او شوند و در نتيجه از عمل صالح آنان، چشم ايشان روشن گردد. و اين دعا می‌رساند كه بندگان رحمان غير از اين، ديگر حاجتی ندارند. و نيز می‌رساند كه بندگان رحمان اهل حقند و پيروی هوای نفس نمی‌كنند، (زيرا هر همسر و هر ذريه‌ای را دوست نمی‌دارند، بلكه آن همسر و ذريه را دوست می‌دارند كه بنده خدا باشند)

?ترجمه #تفسیر_المیزان، جلد۱۵، صفحه۳۳۸

المیزان مدیا؛
رسانهٔ‌اختصاصی‌نشرافکارعلامه‌طباطبایی‹ره›

©️ @AlmizanMedia

﴿وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ الضُّرُّ دَعانا لِجَنْبِهِ أَوْ قاعِداً أَوْ قائِماً فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنا إِلى‏ ضُرٍّ مَسَّهُ كَذلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ﴾

‏و معنای آيه اين است كه: وقتی بلاء و ناملايمی جانكاه به انسان می‌رسد مدام و بدون وقفه ما را به منظور رفع آن بلاء می‌خواند و برخواندن خود اصرار می‌ورزد، و همين كه بلای او را برطرف می‌كنيم به کلی ما را فراموش می‌كند، و دلش به سوی همان كارهايی كه قبلا داشت كشيده می‌شود، آری، اين چنين اعمال كه اسراف‌گران و مفرطان در تمتع به زخارف دنيوی دارند، در نظرشان زيبا جلوه می‌كند، آن قدر زيبا كه جانب ربوبيت پروردگار را به کلی از ياد می‌برند، و به فرضی هم كه كسی آنان را ياد آوری كند اصلا از ياد خدا روی بر می‌گردانند.

?ترجمه #تفسیر_المیزان، ج۱۰، ص۲۸

رسانه المیزان؛
رسانهٔ‌اختصاصی‌نشرافکارعلامه‌طباطبایی‹ره›

©️ @AlmizanMedia

داروی دردها

به آقا گفت:«برای حل مشکلم چله‌ها گرفتم، عبادت‌ها کردم، نمازها خواندم، خدمت علما و بزرگان رسیدم دریغ از ذره‌ای حل شدن مشکل!»
صورت آقا از ناراحتی جمع شد، دستشان را بر صورت گذاشتند در حالی که به شدت گریه می‌کردند فرمودند:«داروی همهٔ دردها خداست، داروی همهٔ دردها خداست.»

?عَلّامه، ص۷۲

©️ @AlmizanMedia

«رفتارشان با مادرم بسیار احترام‌آمیز و دوستانه بود. همیشه طوری رفتار می‌کردند که گویی مشتاق دیدار مادرم هستند. ما هرگز بگومگو و اختلافی بین آن دو ندیدیم. به قدری نسبت به هم مهربان و فداکار و باگذشت بودند که ما گمان می‌کردیم این‌ها هرگز با هم اختلافی ندارند.»

•نجمه‌السادات‌طباطبایی•

رسانه المیزان؛
رسانهٔ‌اختصاصی‌نشرافکارعلامه‌طباطبایی‹ره›

©️ @AlmizanMedia