بر اساس این پست، خودش باید بذاره.

کلاه خرگوشی رو تو نباید بذاری
باید پشت سریت بذاره!

به یه پست اینستاگرام برخوردم که گفته بود نفر اول لیست شیرت امسال حامله میشه. لیست رو باز کردم دیدم نفر اول، اون یکی اکانت دیگه خودم هست.

میگن توی زندگی هدف داشته باشین، اما براش زمان تعیین نکنید.

سال ۱۴۰۰ بود که کانال یوتیوبم رسما به درآمدزایی رسیده بود و خیلی بابتش خوشحال بودم، اما اون سال دقیقا زمانی بود که توی حوزه دیجیتال مارکتینگ عمیق‌تر شده بودم و دوست داشتم که بتونم یه کسب‌و‌کاری که زاده فکر و دیدگاه خودم باشه رو خلق کنم. این باعث شده بود که برسم به یک تصمیم که میخوام مسیر مارکتینگ رو پیش بگیرم، یا یوتیوب رو؟ حقیقتا اون موقع برای یوتیوب پنج سال زحمت کشیده بودم و یه اعتباری کسب کرده بودم، و از طرفی درآمد و شهرتی که بهم میداد بیشتر بود، اما یه چیزی درباره این تصمیم مشکل داشت... هربار انتخابش میکردم و بعد تصمیم میگرفتم که کارشو شروع کنم، بعد یه مدت ازش خسته می‌شدم، چون برام مثل قبل ارزش و شوق و ذوق ایجاد نمی‌کرد. من اون موقع تعیین کرده بودم که تا ۱۴۰۱ کسب و کارم رو قطعی کنم، اما انتخاب بین این دوتا گزینه برای من بیشتر از دوسال طول کشید...

فهمیدم که رها کردن یوتیوب برام سخته و از شهرتش خوشم میاد، و با اعتراف به این موضوع، با وجود تمام سختی‌‌ای که داشت، توی بهار ۱۴۰۳ رسما کنار گذاشتمش و گفتم مسیر مارکتینگ رو پیش میگیرم. شاید فکر کنین موضوع همینجا تموم میشه، اما گرفتن این تصمیم و تلاش برای کسب و کار دیجیتال مارکتینگ، یه جمله‌ای رو برام روشن کرد. اون جمله چی بود؟

"صبر کن ببینم، من به خلق کردن علاقه دارم... مسیری که من باید برم یک چیز دیگس، یه چیزی جدا از مارکتینگ و یوتیوب!"

و نتیجه این جمله این شد که فهمیدم که من خودم رو توی یک ددلاین و یک دوراهی سفت و سخت محبوس کرده بودم، اما وقتی حرکت کردم جلو، دیدم اصلن موضوع یه چیز دیگس و مسیر یه چیز دیگس. پس بگردید دنبال چیزی که دوست دارید، براش تلاش کنین، از اعتراف کردن نترسید و برای خدا نسخه نپیچید که چطور مسیرتون رو بچینه.

سخته‌ها، میدونم، خصوصا برای آدمای چهارچوب‌مند و عجول، ولی  فعلا بهترین راهیه که میشناسم.

امتحان امتحان امتحان‌ ‌ ‌‌‌ ‌

ما زنده‌ایم تا احساسات مختلف رو تجربه کنیم، اما حس «از دست دادن» و «رها کردن» حداقل برای این بنده حقیر سنگینی خاصی رو داشته. معمولا هم شرایطش یکسانه، اینکه باید لحظات خوب، خاطرات قشنگ و احساس امنیتی که داشتی رو در عرض یک ثانیه رها کنی و پشت سر بذاری و عبور…

سردیت کرده بوده.‌ ‌ ‌‌‌ ‌

یه خواب عجیبی دیدم که تا نیم ساعت بعدش همینطوری نشستم رو تخت و دارم بهش فکر میکنم. رفتم حسین دو ساله رو بغلش کردم، زار زار گریه میکردم و میگفتم ببخشید اذیتت کردم این همه سال...