من می‌خواستم که به بغلت پناهنده شم.
می‌خواستم دور تنت بپیچم و بخزم بالا و خودم رو به گردنت برسونم و در حالی‌ که سرم رو تو گردنت و دستم رو تو موهات فرو بردم آروم بگیرم‌.
دلم لمس لبخندت، بوسیدن چشم‌هات رو می‌خواست.
اما واقعیت تیز و بُرنده‌ست و این میزان لطافت رو برنمی‌تابه.

هر جای خوبی که می‌رفتم دلم می‌خواست تو کنارم باشی. تو هر تجربه‌ی خوبی جای تو خالی بود.

همه چیز همین الانه، تو همین لحظه...
بعدا وجود نداره.

شعله نکش
سو سو نزن
بذار خاموشت کنم
این درد رو تازه‌تر نکن
شاید فراموشت کنم

برای اختتام یک روز شلوغ موزیک شادمهر دود می‌کنیم.
@saleballva

ننگ به شب‌هایی که از شدت اضطراب حجم سنگینی رو قلب آدم لم می‌ده و آدم دلش می‌خواد انقدر گریه کنه تا بمیره.

تکرار یک سری چیز‌ها دلسردم می‌کنه.

در رویکرد ACT وقتی گفته می‌شود افراد در حالت cognitive fusion(جوش خوردگی شناختی) قرار دارند منظور این است که جدا کردن آن‌ها از افکارشان غیر ممکن است؛ آن‌ها به افکارشان جوش خورده‌اند و آن‌قدر در آن‌‌ها ذوب شده‌اند که حتی نمی‌دانند در حال فکر کردن هستند.

@saleballva

افراد سالم از لحاظ هیجانی می‌توانند بین دو چیز تعادل برقرار کنند: به فکر دیگران بودن و اهمیت دادن به آن‌ها به اندازه‌ی کافی( به اندازه‌ای که بتوان رابطه‌ی سالم و صحیح با آن‌ها داشت) از یک‌سو،
و به دیگران زیاد اهمیت ندادن( به منظور اجتناب از اسیر و برده‌ی تایید شدن آن‌ها شدن) از سوی دیگر.