ТИЛАК
(M.Жумаевга)

Бироз камроқ севсин одамни одам,
Дийдасизроқ ўссин фарзанд дегани.
Оналар беш маҳал ўзини алқаб,
Томоғидан мойдай ўтсин егани.

Сохта дўстлар берсин йигитга кўча,
Катта хато туғсин кичик хатолар.
Ўғли этигидан сув ўтган кеча
Оёқда туролмай ичсин оталар.

Хиёнатнинг ҳиди келсин эркакдан,
(Гарчи юзи ойдин Худо олдида)
Аёл тик қарасин эрнинг кўзига,
Ёшини қизғансин видо олдидан.

Муҳаббат шартимас жонни тўшамоқ,
Шундоқ ҳам бу умр қуроқу улам.
Яъни осон бўлсин бироз яшамоқ,
Яъни бунча оғир келмасин ўлим.

2024, ноябрь

Рашид Хўжамов

T.me/R_Xojamov

Zap asab qoʻshiq ekan-da, bay-bay👌🏿

Bugun, 17-noyabr — Butunjahon muddatidan erta tugʻilgan chaqaloqlar kuni

Sana munosabati bilan 800 gramm farzandni (6 oylik homila) dunyoga keltirib, uni voyaga yetkazgan ona haqida maxsus lavha tayyorladim, koʻringlar, juda ta’sirli.

Toʻliq:👇

https://youtu.be/keJUUTSpnNk?si=exVv6yligbTmMro6

Biliyor musunuz, çok yalnızım; dünyada hiç kimsem yok!İnsan susar, susar ama bir gün gelir, ruhunda biriken şeyleri ansızın boşaltmaya başlar.O zaman da, ağaçla da konuşmaya razı olursunuz.

Aleksey Maksimoviç Peşkov ( Maksim Gorki)

Bilasizmi, juda yolgʻizman; dunyoda hech kimsam yoʻq! Odam sukut saqlaydi, sukut saqlaydi ammo bir kun keladi, qalbingizda toʻlib ketgan narsalar toʻsatdan toʻkila boshlaydi. Bu paytda daraxt bilan boʻlsa-da soʻzlashmoqqa rozi boʻlasiz.

P.s: Qoʻlbola tarjimacha)

Aytgancha, bir ukam savobli ish qilyapti, filologlar uchun foydali:

https://t.me/Jaydari_filolog

✍ Мансур Жумаев
📜 Менинг хатоларим
🎙 Муаллиф

@sheriylahzalar

“Zamin edim, zaminman-u, zamin boʻlay…”

Mansur akani she’rni sal-pal his qilishni boshlaganimdan beri taniyman. Viloyatda oʻqib yurgan kezlarim Toshkentda ijod qilayotgan koʻpchilik aka-opalar qatori tanishish, nazariga tushish orzu boʻlgan odamlardan edi. Va shunday ham boʻldi: 2021-yil 21-iyun kuni hazratimning oʻzi yoʻqlab qoldi – “Salom, qarindosh, omonmisiz?..” Quvonchimni tasavvur qilaverasiz…

Shu-shu aka bilan ora-sira yozishib, maslahat olib yurdim. She’rlarini yanada ixlos bilan oʻqishda davom etdim. “Barmoqlaringga mahtal eshik mening yuragim…” misralari bor bir she’rini takrorlayverib, oʻzim ham unga oʻxshatma tarzida bir mashq qoraladim: “Barmoqlaringga mahtal anor mening yuragim”… Bu misralar oʻzaro muloqotlarimizga ham koʻchib ketgandi.

Ertalab bir shoir doʻstim yigʻlab telefon qildi. Avvaliga tushunolmadim, kulyapti degan xayolda “toʻy harakatlari bilan charchamayapsizmi?” debman. Uning yigʻisini ikkinchi gapidan keyin idrok etdim. Aslida u ham men qatori Mansur akaga uzoq “qarindosh”. Tugʻishgan, qondosh emas. Ammo shunday akalik mehri bilan koʻnglidan joy olgan ekanki… beixtiyor koʻnglim boʻshab ketdi.

Bugun qarindoshimizni berib qoʻydik, doʻstlar!
U hammaga shunday qarindosh edi. Umrida koʻrmagan odamga ham qarindosh deb murojaat qilardi.
Koʻngilga yaqin olardim, oʻlimini-da juda yaqin oldim yuragimga. Bir men emas, men kabi yuzlab nigohlarni, boʻzargan yuzlarni, qizargan koʻzlarni koʻrdim bugun. Dunyoga kelib faqat doʻst orttirgan ekan. Bir Shoir yozyapti: shoir oʻlsa, odam oʻzini oʻlganday his qilarkan, deb…

Har qanday ortiqcha hazil, mayda-chuyda gapga yurak torlik qilayotgan vaziyatdaman.

Mansur aka rejasidagi nimalarga ulgurdi ekan bu yoshda?! Olloh rahmatiga olsin, iloyo!

Олдинда бир йўл бор кўп йироқ,
тарҳини, топмадим ким бичган:
қиличим дамидан ўткирроқ,
сочларинг торидан ингичка.

Олдинда кўприк бор — ости жар,
билмадим ўзим не бўламан,
азизим, сен ўтгил бехатар,
азизим, сен фақат қулама!

Олдинда чаман бор,
сафо бор,
хотиржам-хотиржам ҳаво бор...
азизим,
унгача озгина
ситам бор,
зулм бор,
жафо бор...

Ишқ дедим кезиб тўрт ёғингда,
ишқ дедим,
чорладим билмайин;
азизим, сен борар боғингда
мен кутиб оларман жилмайиб!

Унгача йўл бордир кўп йироқ,
тарҳини, топмадим, ким бичган:
қиличим дамидан ўткирроқ,
сочларинг торидан ингичка.

*© Мансур ЖУМАЕВ*