👈علت اصلی اینکه بسیاری از بلوچها شناسنامه نگرفتند چه بود؟

زمانی که رضاخان بلوچستان را زیر سلطه در آورد و دولت بلوچستان را از بین برد، قصد کرد که برای ملت بلوچ شناسنامه های ایرانی صادر کند.

بلوچها حاضر به پذیرش شناسنامه ایرانی نبودند و نپذیرفتند. بعدها با ترفندهای مختلف رفته رفته عده ای را مجاب به پذیرش کردند، اما عده زیادی همچنان #شناسنامه_ایرانی را تا پایان دوره پهلوی نپذیرفتند.

بعدها با روی کار آمدن خمینی در دوره جمهوری اسلامی اما با اهمیت یافتن روز افزون شناسنامه برای کارهای دولتی و اداری... این بار رژیم از این موضوع به عنوان حربه ای برای کم کردن جمعیت بلوچستان و تضعیف بلوچها و مهاجر سازیشان بهره برد!

✍🏻حبیب الله بلوچ

#سهاب #رحمن_لطفی #بلوچستان
T.me/sahabbalochistan

⛔️پاکسازی قومیتی بلوچهای مشهد با فتوای علم الهدی

سال ۲۰۱۴ مقارن اردیبهشت ۱۳۹۳ #علم_الهدی علیه بلوچهای مشهد موضع گیری کرد و آنها را #افغان و #وهابی خواند که در حال خرید زمین و تغییر بافت جمعیت شیعیان هستند!

بعد از آن #مکارم_شیرازی نیز صحبت های مشابهی را بیان کرد. پیش از آن دستگاه های سرکوبگر در حال تضعیف بلوچها بودند، اما از آن زمان به بعد پروژه ای گسترده علیه بلوچها با هدف پاکسازی قومیتی جمعیت بلوچ سنی شروع شد که ده ها خانواده را در برگرفت و یکی از مهمترین کارهایی که ضمن تبلیغات منفی علیهشان انجام دادند، ابطال شناسنامه هایشان تحت نام افغانی بود! آن هم کسانی که نسل اندر نسل بلوچ بوده و حتی برای ایران سربازی رفته بودند!

این پروژه هدفمند همچنان در جریان است، اما جالب اینجاست که عبم الهدی نماینده خامنه ای در مشهد چند روز قبل در مورد افغانهای شیعه #فاطمیون نظر کاملا متفاوتی بیان کرد و گفت: مردم باید درب خانه هایشان را برای افغانها(فاطمیون) بگشایند!
یعنی از طرفی بلوچها را بیگانه و افغان خوانده و شناسنامه هایشان را باطل کرده و اخراجشان میکنند، اما افغانهای شیعه فاطمیون را اسکان داده و شناسنامه میدهند!

این سیاست دو گانه ضد مردمی در راستای #پاکسازی_قومی_بلوچ است که در گفتگوی اولیه خود با #رحمن_لطفی #شاهوزهی بدان پرداختیم و در آینده گفتگو ها و لایو های بیشتری در این خصوص خواهیم داشت.

توجه: این کلیپ بخش کوتاهی از گفتگو است . برای دیدن گفتگوی کامل به یوتیوب مراجعه کنید.
👈لینک برنامه:
‏https://www.youtube.com/watch?v=cqmzvGrk-Vw

#سهاب
https://t.me/SahabBalochistan/66708

باید به وضوح اعلام کنیم که همزمان با نقد سرسختانه سیاست‌های ناصحیحِ حکومت در قبال مردم بلوچ، حاضر به سکوت در برابر کسانی که نقش مؤثری در تداوم ظلم دارند، نیستیم. نقد ما به جریان‌های فکریِ مذهبی و سیاسی مختلف در بلوچستان که با حکومتْ در تعامل هستند، به این دلیل نیست که آنها را دشمن تلقی کرده و از خود برانیم؛ بلکه به این دلیل است که نقش آنان در تداوم مشروعیت‌بخشی به یک حکومت سرکوب‌گر نمی‌تواند نادیده گرفته شود؛ و ما نمی‌توانیم در برابر این رفتارها که آسیب‌های زیادی در این چند دهه به بلوچ و بلوچستان وارد کرده است، سکوت کنیم.

خودْ آگاهید که برخی افراد سیاسی بلوچ نیز مدتی پیش با تصور بر اینکه از طریق نزدیک شدن به حکومت، با تبلیغ و بوق و کورنایِ انتخاباتی می‌توانند جایگاهی برای اقلیت‌ها، به‌ویژه مردم بلوچ‌، کسب کنند، وارد انتخابات شدند و از این طریق سعی کردند اعتماد مردم را به سازوکارهای حکومتی جلب کنند، اما به وضوح مشاهده کردند که جمهوری اسلامی هیچ‌گونه مشروعیتی برای اقلیت‌ها خصوصا بلوچ‌ها قائل نشد، و حتی اشارات و کنایاتی تحقیر آمیز نسبت به جامعه‌ی بلوچستان نیز اتفاق افتاد. در نهایت هم، تلاش‌های بوقچیانِ انتخاباتی نه تنها به بهبود شرایط منجر نشد، بلکه آنها حتی از سهمِ پشت پرده‌ی‌ خودشان نیز محروم ماندند. و کاری جز مشروعیت بخشیدن به حکومتی که همواره با سرکوب، تبعیض و نادیده گرفتن حقوق اقلیت‌ها، به‌خصوص مردم بلوچ، به تداوم اقتدار خود ادامه می‌داده است، انجام ندادند.

مجددا باید تأکید کنیم که نقد ما، برای حمایت از مردم بلوچ و منافع بلوچستان بوده و در مسیر دستیابی به عدالت است. ما خواهان رهبرانی هستیم که در کنار مردم ایستاده و راه مبارزه را تقویت کنند، نه آنکه روزی حضور در جلسات حکومتی را نفی، و روز دیگر در جلسات حکومتی رفت و آمد کنند.

اکنون بیش از هر زمان دیگری نیاز است که مردم بلوچستان، وحدت واقعی خود را در برابر حکومتی که اساسش را بر نفی حقوق انسانی و اولیه‌ی آنها گذاشته است، حفظ کنند. ملت بلوچ باید به جای پذیرش کسانی که بین حکومت و مردم در تردید و تردّد هستند، به سمت یک "همگرایی مردمی" حرکت کند. و انتقاد از رهبران خودش را با زبان احترام اما شفاف و صریح انجام دهد، تا اجتماع از نظر روانی و فکری، آرام شده و از پریشان‌حالی در امان باشد.

در نهایت، باید به مردم یادآوری کنیم که شرکت در جلسات حکومتی، در شرایطی که ظلم و جنایت همچنان ادامه دارد، بی‌راهه رفتن و فراموشیِ خون شهدایی‌ست که در "جمعه‌ی خونین زاهدان" به ناحق و با اهدافی پشت پرده کشته شدند. همچنین ظلم به جامعه‌‌ای ست که در انتظار فکر و ایده‌ای برای رهایی از شرایط دردناک فقر و ظلم و سرکوب حکومت است. حکومتی که در چند ماه اخیر آنقدر در زندان‌ها، جاده‌ها و خیابان‌های سطح شهر اقدام‌ به بلوچ‌کشی کرده است، که قلم از بیان آن‌ شرمسار و ناتوان است.

https://t.me/llMADANII/218

در شرایطی که بلوچستان با یکی از بحرانی‌ترین دوره‌های تاریخ خود از منظر سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مواجه‌ است، شرکت برخی چهره‌های مذهبی شناخته‌ شده‌ی بلوچ در جلسات حکومتی مانند "هفته وحدت" و دیدار با رهبر جمهوری اسلامی ایران، به مثابه‌ی نوعی تایید ضمنی سیاست‌های سرکوب‌گرانه‌ی حکومت در بلوچستان است.

شرکت این افراد، که در میان‌شان افراد بسیار نزدیک به مولوی عبدالحمید نیز دیده میشوند، در حالی صورت گرفته است که در این یک ماه اخیر، کشته شدن سوخت‌بران، افزایش اعدام‌ها و قتل‌های ناشی از حملات افراد مسلح ناشناس، جراحات عمیقی بر پیکر مردم بلوچ و جامعه‌ی مضطرب آن وارد کرده است.

این تناقضِ عمیقِ میانِ شرکت در جلسات حکومتی و وضعیت فعلی بلوچستان، نیازمند واکنشی دقیق و هوشمندانه است.

مولوی عبدالحمید و بسیاری از چهره‌های مذهبی و صاحب تریبون در بلوچستان، پس از "جمعه خونین زاهدان" تصمیم گرفتند از هر گونه تعامل مستقیم با حکومت خودداری کنند، که همگی این اقدام را گامی مهم و موثر در هم‌سویی با مردم دانستند. اما اکنون، حضور افراد نزدیک به او در جلسات "هفته وحدت" با حکومتی که همچنان مردم بلوچ را سرکوب می‌کند، و از رفتار فراقانونی خود در بلوچستان دست برنداشته است، پرسش‌های جدی درباره ماهیت واقعی این تصمیمات و ارتباط آنها با مردم بلوچ و خواسته‌های‌شان به وجود آورده است.

عدم‌مشارکت در جلسات حکومت به معنای عدم‌رضایت از وضع موجود است؛ که مولوی عبدالحمید در سخنرانی‌ بعد از انتخابات ریاست جمهوری، خود نیز به آن اشاره کرده و "عدم‌مشارکت" را به معنای "عدم‌رضایت" دانستند.

لذا سوالاتی که اینجا پیش می‌آید این است: آیا می‌توان هم‌زمان یک مسأله را هم "مفید" و هم "مضر" دانست؟ آیا می‌توان هم‌زمان "عدم‌مشارکت" را "نارضایتی" دانست و در آنِ واحد، در جلسات حکومتی شرکت کرد؟ آیا می‌توان از یک سو حکومت را به خاطر سرکوب مردم نقد کرد و از سوی دیگر در جلساتی که این رژیم برگزار می‌کند، شرکت نمود؟!

بسیاری از مردم بلوچستان از اقشار مختلف، چه سوخت‌برانی که هر روز با خطر مرگ مواجه هستند و چه خانواده‌هایی که عزیزانشان اعدام شده یا در صف اعدام‌اند و یا به دست نیروهای مسلح ناشناس کشته می‌شوند! چه دیگر افراد جامعه، این تضادِ رفتاری را درک نمی‌کنند. برای مردمی که همچنان در حال مقاومت علیه ظلم هستند، این رفتارها پیام‌های متناقضی می‌فرستند و ممکن است از نظر آنان به نوعی همکاری غیرمستقیم با حکومت تعبیر شود.

در حالی‌که بسیاری از مردم بلوچ رهبر جمهوری اسلامی و حکومتش را به‌عنوان عامل اصلی ظلم‌ها و سرکوب‌ها می‌شناسند، حضور در جلساتی مانند "هفته وحدت"، و پیش از آن مخفیانه در "انتخابات" این تصور را تقویت می‌کند که "عده‌ای" در بلوچستان، از طریق مشارکت در این نشست‌ها به دنبال حفظ جایگاه خود در ساختار قدرت هستند، نه حمایت از مردم.

این گونه اقدامات به تنهایی این قابلیت را دارند که مردم را از چنین رهبرانی دور کنند!

حکومت جمهوری اسلامی به وضوح، چه با رفتار چه با گفتار و چه با پندارش (ایدئولوژی)، دشمنی خود را با مردم بلوچ اعلام کرده است. با استفاده از ابزارهایی مانند احضار، بازداشت، شکنجه، اعدام، کشتار خیابانی، تحمیلِ فقر و محرومیت عامدانه‌ی مردم بلوچ از تمامی حقوق انسانی‌شان.

اما آنچه حکومت را قوی‌تر می‌کند، استفاده از کسانی است که ناآگاهانه یا از روی محافظه‌کاری به نوعی به مشروعیت بخشیدن حکومت کمک می‌کنند. حضور رهبران مذهبی شناخته شده و یا نمایندگان‌‌شان که پیشتر خودْ ادعای "عدم‌حضور در جلسات حکومتی" را مطرح کرده بودند، به معنای تسلیم شدن در مقابل این بازی حکومتی است و قطعا حکومت، از این وضعیت (شکاف) به نفع خود استفاده می‌کند.