تو برایِ من دلیلِ آرامش و حال خوبی، دلیلی هستی تا بتونم این آدمارو تحمل کنم، تو برام همیشه با همه فرق داشتی؛ حتی کوچیک‌ترین کارات باعث خوشحال شدن من میشه، تو هیچوقت خودتو ازم دریغ نکن.

تو نورِ منی؛ تو ماهِ منی تو تاریک‌ترین نقطه‌یِ زندگیم. تو خورشیدِ منی وسطِ روزایِ یخ و سردم، تو امیدِ منی تو اوجِ سردرگمی. تو نفس میشی واسه من وقتی که غصه‌ها نفسمو گرفتن. تو لبخندِ لبایِ منی، تو عزیزترینِ منی.

وقتی‌بهت میگم دوست دارم در واقع یعنی هر وقت کنارمی‌خوشحال‌ترینم. فکر کردن بهت حالمو خوب میکنه. یعنی ‌هر اتفاقی هم برام بیوفته، بازم دلم به بودنِ تو خوشه. حتی با صداتم میتونی تو اوجِ عصبانیت آرومم کنی و بغلت یه پناهگاهه واسه من و دردام.

تو احساساتی رو به من بخشیدی که هیچ کس نمیتونست انقدر پر رنگ و عمیق میون شریانهای من به جریان بندازه تو دختریو به وجود اوردی که هر وقت توی اینه خودشو میبینه لبخند میزنه چون یادش میاد تنها معشوقه ی یه دل بزرگه با تو ترمیم شدم، جوونه زدم و رشد ریشه ها مو تا اون بالای بالاها تماشا کردم من بدون هیچ سند و حلقه ای باهات به وصال رسیدم اومدنت تو زندگی من هیچوقت نمیتونه به اتفاق بمونه میشه اصلی ترین تیتر داستان زندگی من عاشقانه ترین کلماتش.

صورتش وقتی میخندید مثل رزی بود که باز شده. از لبخنداش عطر عسل و وانیل می چکید؛ اونقدر نرم و ظریف که میترسیدم اگه فشارش بدم از زیر اون لپ ها گوله های ابر و خامه بیرون بزنه. محبوب کوچیک دوست داشتنی من وقتی به عقب بر می گردم تموم قسمت های خوب زندگیم برمیگرده به زمانی که اون وارد روز هام شده و من اونقدر نگهش میدارم که تموم نبودنا و نشدنا توى حریم تنگ دنیای دونفره مون حبس بشن و راهی برای درز به دنیای بیرون نداشته باشن. اون سرنوشت منه قسمت زنده ی روح من.

تو عزیز ترین نداشتنیِ منی! من خیلی شبا رو با فکر اهنرباهایی که با تصور تو توی قلبم ذوب میشه سپری کردم اینکه توی نزدیک ترین فاصله داشتنت چه شکلیه تعجبی هم نیست؛ تو قشنگ ترین ادم دنیای منی و من تا همیشه تو قلبم نگه میدارمت تو همه جا بودی تو لای نارنجی ابرای غروب بوی درختای صنوبر و برق چشمام رو به روی اینه تو توی دلم یه گل انار کاشتی و روز به روز دونه هاش بیشتر شد تا جایی که عشقت انقدر بزرگ شد و انار دلم ترک برداشت پس باید بهت میگفتم چقدر دوستت دارم.

لانگ دیستنس یعنی من از ته دلم عاشقتم ولی خب این دوری داره جفتمون رو میکُشه، لانگ دیستنس یعنی من باید با دلتنگی سر کنم ولی بخاطر جفت‌مون دووم بیارم، لانگ دیستنس یعنی درسته که ازم خیلی دوری ولی قلب من همیشه برای تو میتپه!

هر روز که میگذره حس میکنم بیشتر دوستت دارم؛ انقدر دوستت دارم که میخوام کنارت همه ثانیه هامو بگذرونم‌، من انقدر دوستت دارم که میتونم تا وقتی انگشتام خشک بشن واسه تو بنویسم. درباره تو، درباره دوست داشتنت، درباره قلب مهربونت.

ولی کل زندگی من شده تو!
نمیدونم خوبه یا بد، نمیدونم عادیه یا افراط. ولی من کل روزو به تو فکر میکنم و فکر کردن به تو میتونه حالمو بهتر کنه. یعنی بدون اینکه خودم حواسم باشه نیشم تا بناگوش بازه وقتی به تو فکر میکنم. دلم میخواد وقتایی که دارم غذا درست میکنمم کنارم باشی، یا وقتایی که میرم خرید و همیشه همیشه تو رو تصور میکنم و خب اره دیگه. همین.
شیارهای مغزم.

تو میون اون همه غم و غصه‌ که یقه‌مو چسبیده بودن و مثل زنجیر دور قلبم پیچیده بودن، اومدی تو زندگیم و همه چیزو تغییر دادی، شدی الهام بخش من و بهم انگیزه دادی؛ ازم یه ادمِ هدفمند ساختی و خنده‌ی از ته دلو نشوندی رو لبام. ببین تو همیشه تو قلبم می‌مونی، امیدِ زندگیمی و هیچ وقت قرار نیست از جات جُم بخوری.