*?*?

صبور باش که ماه تمام می‌آید
امید و آرزوی خاص و عام می‌آید 

همانکه در طلبش چشم مرد و زن خون است
چو ماه نو به شب تیره‌فام می آید

به زخم طعنه‌ی این طاعنان بی‌مسلک
علاج واقعه را التیام می‌آید

شکسته حرمت دین را اگرچه نادانی
به پاس حرمت دین احترام می آید

اگرچه تلخ شده بزم نامرادی‌ها
دوباره نوبت عیش مدام می آید

برای شعر بلندی که مطلعش ماه‌است
مُسلّم است که حُسنِ ختام می‌آید 

نوشته روی تن زخمی خیابانها
امام عصر علیه‌السلام می‌آید**#محمدمهدی_ناصری@naseri_2

?

*?*?

در این دوران بیرحم و جهان بی‌در و پیکر
که سر از پیکر و پیکر جدا افتاده است از سر

غم از هر سوی می‌بارد فضای شهر مسموم است
کجا باید کشیدن یک نفس بی دردسر ، بی‌شر

نسیم از حلقه‌ی گیسو چگونه بگذرد وقتی
بریده گیسوان ماه را مقراض خود‌محور

من از این شهر بی لبخند روزی می‌روم آری
به سمت آسمانی آبی و دریایی آبی‌تر

همانجایی که موج از چشم ساحل می‌پراند خواب
و سر بر شانه‌ی شب می‌نهد مهتاب ، اغواگر

همانجایی که خیزد عطر تن‌هایی که تنهایند
میان لحظه‌ی تاریکِ بین مستی و بستر

دلم تنگ است و مشق نام لیلی می‌کنم هرشب
به هر سطری چکد خون از دل و از دیده بر دفتر

چقدر از راه تا پایان دنیا مانده عابر گفت :
نمی‌دانم ، به قدر یک نفس شاید کمی کمتر !**#محمدمهدی_ناصری@naseri_2

?

*?*?

آن سرو سربدار که سر خم نمی کند
کس را به وجه تسمیه ملزم نمی کند

هرگز برای روز مبادا به اشتیاق
خود را به چشم خلق معظم نمی کند

حق دارد آنکه از لب سرخی چشیده است
یادی اگر ز چشمه‌ی زمزم نمی کند

اسباب و زندگانی خود را به اقتضا
الا برای دوست فراهم نمی‌کند

با زخم سخت خویش بسازد به روزگار
از دشمنان توقع مرهم نمی کند

این بانیان عشق رفیع است قدرشان
حتی فلک ز رفعتشان کم نمی کند

با این همه فقیه دهد حکم بر قیاس
عالم چنین عناد ، مسلم نمی کند

آنگونه که ستم بدواند به دیده اشک
این خط و چوب‌خط که محرم نمی کند

ما داغدار داغ شهیدان عالمیم
نفرینمان ز نفرتمان کم نمی کند**#محمدمهدی_ناصری@naseri_2

?

*?*

میان رود مواج نگاهی ماه می‌رقصد
درون سینه‌ی پرحسرت من آه می‌رقصد

به هم پیوسته و درهم تنیده عنکبوتی تار
به روی دار و بر دیواره‌ی کوتاه می‌رقصد

به هر بیغوله‌ای غولی ست، دام و دانه گسترده‌
شگفتا ! با شکارش تا به قربانگاه می‌رقصد

ز دست دوستت‌دارم ندارمهای آدمها
همیشه عاشق درمانده با اکراه می‌رقصد

تمام بهت من چون انعکاس آب ، وهم‌آلود
به سقف دوداندود شب جانکاه می‌رقصد

به کندی می‌سپارم راه با تردید و با اندوه
به زیر گامهای خسته‌ی من راه می‌رقصد

دلم گرم است با چتر کلام دوست در باران
به هنگامی که ماه نو درون چاه می‌رقصد**#محمد_مهدی_ناصری@naseri_2

?

*?*

با موی رها جهان رها خواهد شد
عطر تن گل ز گل جدا خواهد شد

در باد رها کنی اگر مویت را
آن وقت نمازمان قضا خواهد شد ؟!**#محمد_مهدی_ناصری@naseri_2

?✍ **شمشیر کشیدم که ببرم سر غم را
تا باز کنم از سر خود شر عدم را

بگذار که زنجیر زمان را بگشایم
از گردن و آزاد کنم سِرّ قِدَم را

شوقی که به دیدار تو دارم همه دیدند
من سر بنهم پیش بنه باز قدم را

بی طاقتم از این همه احوال مشوش
یا باده به پیش آور و یا کوزه‌ی سم را

سوگند به چشم تو که مردم ز تحیر
این‌بار فقط می‌خورم این قسم ، قسم را

ترسم که در این غائله‌ی عسرت و اندوه
بسیار کشی در دل خود حسرت دم را**#محمد_مهدی_ناصری@naseri_2