#نکته 225

در کتب نحو، ضمیر به اظهر و بارز و مستتر تقسیم شده است. ظاهر آشکار است و بارز نیم آشکار و مستتر پوشیده. حال در کریمه: وَ بَرَزُوا لِلَّهِ جَمِيعاً و بخصوص در وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ (ابراهيم 22 و 49) که جمع بین واحد و قهار شده است و جمع آندو احدیت است، تأمل و تدبر شود.

?شِهابٌ ثاقِبْ ?

•┈┈••✾☘️?☘️✾••┈┈•

Www.Shahab-saqeb.com

??? @Marefat786

?? @Astrology786

???? @aresmatiq

                                                شِهابٌ ثاقِبْ
Www.Shahab-shirzahi.ir
? @Shahab_saqeb
?
???
??????
?????????

تا قيامت گر بگويم بشمرم من ز شرح اين قيامت قاصرم پوز بند وسوسه عشق است و بس ور نه كى وسواس را بسته ست كس

تا قيامت گر بگويم بشمرم من ز شرح اين قيامت قاصرم پوز بند وسوسه عشق است و بس ور نه كى وسواس را بسته ست كس

بسم الله الرحمن الرحیم

ای آنک همیشه در جهان می‌​پویی

این سعی ترا چه سود دارد گویی ؟

چیزی که تو جویان نشان اویی

با تست همی، تو جای دیگر جویی!

داود پیغمبر- علیه السلام- گفت: الهی ترا کجا طلب کنم، و تو کجا باشی؟ جواب داد که «أنا عِنْد المُنْکَسِرةِ قلوبُهم لِأجلی» از بهر آنکه هرکه چیزی دوست دارد ذکر آن بسیار کند «مَنْ أحَبَّ شیاً أَکْثَر ذِکرَه» «أنا جَلیسُمَنْ ذَکَرنی» همین معنی دارد. «لایَسَعُنی أرضی و لاسمائی و وسِعَنی قلبُ عَبْدی المؤمن». آسمان با او چه معرفت دارد که حامل او باشد؟ و زمین با او چه قربت دارد که موضع او بود؟! قلب مؤمن هم مونس اوست و هم محب اوست و هم موضع اسرار اوست «قلبُ المؤمن عَرْشُ اللّه». هر که طواف قلب کند مقصود یافت، و هر که راه دل غلط و گم کند چنان دور افتاد که هرگز خود را بازنیابد! شبی در ابتدای حالت ابویزید گفت: الهی راه به تو چگونه است؟ جواب آمد: «إِرْفَع نفسَک مِنَ الطَریق فَقَدْ وَصَلْتَ» گفت تو از راه برخیز که رسیدی؛ چون به مطلوب رسیدی طلب نیز حجاب راه بود، ترکش واجب باشد.

گفتم مَلِکا ترا کجا جویم من ؟

وز خلعت تو وصف کجا گویم من

گفتا که مرا مجو بعرش و ببهشت

نزد دل خود که نزد دل پویم من

?شِهابٌ ثاقِبْ ?

•┈┈••✾☘️?☘️✾••┈┈•

Www.Shahab-saqeb.com

??? @Marefat786

?? @Astrology786

???? @aresmatiq

                                                شِهابٌ ثاقِبْ
Www.Shahab-shirzahi.ir
? @Shahab_saqeb
?
???
??????
?????????

#نکته 222

ص 49 كشكول علامه بهائی فی الحديث وليس عند ربك صباح و لامساء قال علماء الحديث المرادان علمه سبحانه حضورى لا يتصف بالمضى و الاستقبال كعلمنا و شبهوا ذلك بحبل كل قطعة منه على لون في يد شخص يمده على بصر نملة فهى لحقارة باصرتها ترى كل ان لونا ثم يمضي و غيره فيحصل بالنسبة اليها ماض و حال و مستقبل بخلاف من بيده الحبل فعلمه سبحانه و له المثل الاعلى بالمعلومات كعلم من بيده الحبل و علمنا بها كعلم تلك النملة و ما احسن ما قال العارف الرومي في المثنوى:

لا مکانی که در او نور خدا است
ماضی و مستقبل و حال از کجاست

ماضی و مستقبلش پیش تو است
هر دو یک چیز است پنداری دو است

?شِهابٌ ثاقِبْ ?

•┈┈••✾☘️?☘️✾••┈┈•

Www.Shahab-saqeb.com

??? @Marefat786

?? @Astrology786

???? @aresmatiq

                                                شِهابٌ ثاقِبْ
Www.Shahab-shirzahi.ir
? @Shahab_saqeb
?
???
??????
?????????

?عید شما هم مبارک ان شاءالله...?

این حقیقت کلیه (محمدیه) متعین به تعیین اول را به حسب اعتبار مدارج کمالات علمی وآن عيني به اسامی گوناگون مینامند از قبیل:

? صادر اول، نفس رحمانی، فیض ذاتی، تجلى ذاتی، تجلی ساری، امدادالهى، وجود منبسط، رق منشور، نور مرشوش، نور ظل الله، هباء، عماء، مرتبه جمعیت، مرتبه جمع، کرسی، ماده کلیه ، عنقاء، حضرت حقایق، حقيقه الحقائق، عقل اول، روح القدس، امام مبین، مسجد اقصی، روح اعظم، انسان کبیر، جبرئیل، جوهر ماده اولی، مفیض، مرآت حق ، قلم اعلی ، قیولی ، مرکز دائرة، حضرت الوهت، حضرت واحدیت، عرش، خليفه الله، معلم اول، برزخ جامع، انسان حقیقی، خلیفه اعظم، نقطه، نفس اولی، ام الکتاب، خزانه جامعه، رحمت امتنانیه، صورت،‌‌ عمود قائم، هيولى كلى، ابد الاكوان، ام الامکان، هویت ساریه، طبیعت کلیه، صفحه نور وجودی، وجود مطلق، تجلی وجودی، نفس الهی، رحمت وجودی، نفس الهی، رحمت وجودی عام، هويت الهيه، هويت مرتبه الهیه، خازن، حفیظ، عرش اعظم الروح، الامر، الحق، القلم، محبت، الحضرة الامكانيت، الكتاب امر، الوجه، وجه الله، الماء الجوهر الاصلى، ملكوت كل شيء، حضرت احديه الجمع، عنقاء، احدیت وجودی ظاهری، وجود شامل مطلق، اصل الجود، عين مطلقه المشهود، اول الاوايل، مبدء انوار الازلى، منتهى العروج الكمالي، غايه الغايات، المثل الاعلى الالهى، روح الارواح، رحمت عالمین، مقام محمود.
?
???
??????
?????????

نديمان تو باشد رهزنانت
كه بسته ره ز آب و ره زِ نانت

بسى فعل تو در محراب و منبر
براى قرب جهال است يكسر

عوامت كرده بيچاره ز بخ‌بخ
ازين بخ‌بخ تو را گرم است مطبخ

گل اندامى و جانت گندنازار
زبوى گندنا خلقى در آزار

بِكَن از بيخ و از بن گندنا را
مرنجان اين‌همه خلق خدا را

زنفس شومت اى حرّاف كربز
به لمز و همز و غمزى و تنابز

گمانت اين كه با خرج عبارات
به كرّ و فرّ و ايماء و اشارات

سوار رفرفستى و براقى
ورم كردى و پندارى كه چاقى

تو اى شوم پليد زشتِ‌ ميمون
چه سودى بر تنت ديبا و إكسون

مر اين نخوت تو را داء عُضال است
علاجش جز به مرگ تو محال است

به درآ خواجه از كبر و ريايى
گدايى كن كه يابى كبريايى

در اين درگه دل بشكسته بايد
تن خسته دهان بسته بايد

دل بشكسته مرآت الهى است
زآيات و ز اخبارم گواهى است

شنيدى آنچه از جام جهان بين
همين بشكسته دل باشد همين اين

ازو بينى عيان و هم نهان را
جهان و هم خداوند جهان را

كه از اين لذّت ديدار هستى
ربايد آن چنانت وجد و مستى

دگر لذّات حيوانى دانى
نه لذّاتش بخوانى و نه دانى

وليكن ديو نفست چيره گشته‌ست
كه جان نازنينت تيره گشته‌ست

چه ديوى بدتر از ديو زلار است
كه اندر كار خود بس نابكار است

زوسواس هريمن‌هاى رهزن
زخرمن‌ها به يك دو دانه ارزن

فتادى دور و نزديكى به مُردن
همى در مطبخ گرمى به خوردن ?

اگر خود صاحب حالى كه دانى وگرنه هرچه‌ام خواهى بخوانى علوم اصطلاحى نعمت اوست ولى بى سوز عشقش نقمت اوست? تو را انبار الفاظ‍‌ و عبارات چه حاصل مى‌دهد غير خسارات? چو نبود نور علم يقذف الله چه انبارى ز الفاظ‍‌ و چه از كاه

♻️جناب صدرالمتألهین در آخر اشراق دوم شاهد سوم شواهد ربوبیته، پس از اثبات اتحاد مدرِک و مدرَک، این مطلب را به حکمت مشرقیه عنوان کرده فرماید:

?حكمةً مشرقيّةً:
كلُّ ما يَراهُ الإِنسَانُ فى هذا العالم أَوْ بعد ارتحالِهِ إِلَى الآخِرَةِ فَأَنَّما يراه في ذاتِهِ و في عالَمِه، ولا يرى شيئاً خارجاً عن ذاتِهِ و عالمِهِ، و عالمه أَيضاً في ذاته؛
یعنی: آنچه را که انسان در این عالم یا پس از ارتحالش به آخرت میبیند [یعنی ادراک میکند] همانا که آن را در ذات خود و در عالم خود میبیند و هیچ چیز را خارج از ذات خود نمیبیند[یعنی ادراک نمیکند] و عالم او نیز در ذات اوست.
?
???
??????
?????????