خوشگلا اینور هم میاین پیشم؟

«تو متفاوتی.»
«چطور؟»
«به چیزهای دیگر نگاه کن. آنها صرفا کلمه هستند؛ در حالی که تو، تو شعر هستی.»

-تیموتی جاشوا

با من بخوان زیبای شرقی.
روحم را بنواز، نگاهم را بخوان.
در سینه‌ام بکوب، غم‌هایم را بزن.
زخمم را بدوز، لبخندم را بساز.
مهر را بباف، دردهایم را بچین.
عشق را ببین، سکوتم را بشنو.
بودن را بگو، رفتن را بباز.
تو ای زیبای شرقی، با من بمان.

The Same Song.

من چند سالی را دفن شده بودم محبوب. من خود را زیر آواری از خاک گم کرده بودم. من نفس کشیدن را از یاد برده و رو به خاموشی می‌رفتم. ولی انگار منی در تو نفس می‌کشید که تو سر از مزار فراموش شده‌ی من در آوردی. ناگاه مرا خواستی و برای احساسات مرده‌ی من گریه کردی. و همانا آن اشک‌ها خاک خشکیده‌ی روح مرا تر کرد و فریاد خواستنت رعد زد و گذر کرد و رد انداخت بر دلم. و حالا که حالاست من با ردِ آن رعد است که احساس زنده بودن می‌کنم و نور رعدِ عشق تو، دور می‌کند هر چه سایه‌ی تیره رنگ را از دلم. من با تو زنده‌ام محبوب من و اگر روزی تو قصد جانم را کردی، قصد ترکم را بکن. رعدِ من.