🔊 کلیپ صوتی | آیت الله حائری شیرازی

🔸«من» کوتاه می آیم🔸

@haerishirazi

کلام دهم
🔸 فَسُرَّنی بِلِقائِک...

👤 مرحوم آیت‌الله حائری (ره):
این چیزهایی که از تو می‌گیرند،
خُب چرا می‌خواهی؟!

#مناجات_شعبانیه

کلام سوم |

🔸 وَ تَعْلَمُ مٰا فی نَفْسی...
.

🔹 #پیر_ما :

خدایا
دروغ ات نمیتونم بگم ،
راستشو میگم
کم و زیاد نمیتونم بگم
چون آنچه در درون منه میدونی...

.
#آیت_الله_حائری_شیرازی
#شرح_مناجات_شعبانیه

@monajatshabanie

? ببینید

? شوخی آیت‌ الله حائری شیرازی (ره) با مهمانشان

@haerishirazi

از دل نرود هر آنکه از دیده برفت...
نثار روح زلال و نورانیش صلوات
https://t.me/dralihaeri

✍️محمد علی حائری
"مرحوم آیت‌الله والد به مناسبتی از امام راحل رحمت الله علیهما نقل می‌کرد در نزدیکی خمین روستایی بود که رسم جالبی داشتند در ورودی باغی دیم دری بسیار بزرگ به مثابه یک دروازه قطور با قفل بند بسیار نصب شده بود نکته جالب آنکه حصار و دیوار حائل باغ مالی نبود جای جای آن فرو ریخته ناقص تکه تکه شده بود مخلص کلام این دیوار حریف پشتیبانی آن در نبود مردم کوچه و بازار هم که اساسا میوه های دیم را که تولیت آبیاری آن دعا نماز باران مردم ده واگذارشده است را از آن جمیع مردم ده میدانستند و آزادانه وارد باغ می‌شدند و رزق یومیه خود را می‌خوردند حاج میرزا مالک زمین هم هر روز زنجیری به زنجیرهای دروازه اضافه می‌کرد تا دفع غارت کرده باشد غافل از آنکه این در فقط دروازه ورود خود حاج میرزا هست بس دروازه ورود سایرین کمی آنسو تر است اتفاقا بازار رفت و آمدش هم گرم گرم...
بگذریم
حکایت آن دروازه مستحکم و دیواره های فروریخته من را بیاد لایحه اخیر عفاف و حجاب مجلس انداخت در این فاصله بعد از قضایای مرحوم امینی این چندمین لایحه و دستور العمل آیین نامه و بخشنامه در یک بازه زمانی نسبتا اندک است گویی هر روز قفلی و زنجیری به زنجیرهای قبل اضافه می‌کنند بدون آنکه کمترین اثری در جامعه گذاشته باشد.
مرحوم پدر در حوزه‌ عفت عمومی چند کلید واژه داشت مستند روایی را روایتی غریب قرار می‌داد
که از مرحوم علامه شرف الدین عاملی رحمه الله علیه نقل مشهوری شده است‌ که گفته اند : «لا ینتشر الهدی الاّ من حیث انتشر الضلال» یعنی از همان جا که گمراهی انتشار یافته است، باید هدایت انتشار یابد. به قول مولانا
به طبیبش چه حواله کنی‌‌؟ ای آب حیات
از همان جا که رسد درد همان جاست دوا
قائل بودند ما امر به معروف داریم امر به واجب نداریم این یعنی اول باید درک، مذاق جامعه را تربیت کرد پذیرش عمومی ملاک است نه پذیرش نخبگانی که اگر این نبود عرف معروف گفته نمیشد
اول کار فرهنگی بعد سرهنگی
به قول کانت اول باید امری از حوزه فضلیت فردی خارج شود به موضع حقانیت و حقوق جمعی برسد و پس از آن جرم انگاری و مجازات برایش در نظر گرفته شود
آنچه آورده شد نشان از آن دارد که طراح و مبتکران این لایحه نه خبری از شکاف های تو در تو اجتماعی امروز دارند نه از شرایط بحرانی منطقه که نیازی به مراتب بیش از پیش به یکپارچگی اجتماعی و سرمایه به یغما رفتا آن دارند و نه حتی از مقدمه و مؤخره اصول فقهی کبری و صغری منطقی...
برای آنکه بفهمیم آش چقدر شور شده سرمقاله امروز حسین شریعتمداری را هم ببینند.
https://t.me/dralihaeri

#سیره‌علماء

ادب و تواضع متقابل مرحوم آیةالله‌ حاج شیخ‌ محمدفاضل‌ استرآبادی و مرحوم آیةالله‌ حائری‌شیرازی "رحمةالله‌علیهما" برای امامت جماعت؛
? مسجد مدرسه علمیه فیضیه مازندران

✅شادی روحشان صلوات✅

تا کجا؟
یکسال پیش در چنین روزهایی بود که فلسطین طغیان کرد. امروز که این کلمات را می نویسم ساعاتی از شهادت یحیی سنوار گذشته، محمد ضیف سرنوشت نامعلومی دارد، سید حسن نصر الله ترور شده، فواد شکر، ابراهیم عقیل و بزرگانی از حزب الله شهید شده اند، اسماعیل هنیه و فرزندانش ترور شده اند. رییسی و امیر عبداللهیان جایشان را به پزشکیان و ظریف داده اند، جریان عادیسازی اسراییل از سعودی و ترکیه حتی تا تهران بی پرده شده، 42000 انسان جلوی چشم دنیا کشته شدند، چند میلیون نفر آواره شده اند، غزه با خاک یکسان شده و تصاویر زنده زنده سوختن آدمها هیچ قیامتی نمی سازد.
ما به اسراییل حمله مستقیم کردیم، آن هم نه یکبار بلکه دوبار، رسما پایگاه های تل آویو را هدف قرار دادیم، گنبد آهنین و فلاخن داود را افسانه کردیم، شمال اسراییل یکسال تخلیه شده است، ارتش اسراییل در مرز لبنان زمینگیر شده، زدن پهپاد آمریکایی کار روزمره یمن شده، انصار الله به راحتی به اسراییل موشک میزند، مسیر دریایی اسراییل از سمت یمن قطع شده، حزب الله با حمله پهپادی عملا از نیروی هوایی اش رونمایی کرده، اسراییل یکسال وجب به وجب غزه را گشته اما هنوز بیش از 100 اسیر را پیدا نکرده، شهادت یحیی سنوار نه با ترور بلکه به صورت اتفاقی رخ میدهد آن هم نه زیر زمین بلکه وسط خیابان با لباس نظامی و در حال جنگ بعد از یکسال! چه کسی باور میکند همه اینها فقط در عرض 365 روز اتفاق افتاده باشد؟!
چنان باورنکردنی که حتی بعضی به شهید سنوار اتهام جاسوسی زدند که "چرا" این همه هزینه ساخت؟ چرا زندگی "عادی" ما را به هم زد؟
کمی به عقب تر برگردیم. وقتی نتانیاهو به عمان رفت و کلید تطبیع (عادیسازی) زده شد. با سودان توافق کرد، و چند ماه بعد با امارات چنان برادر شد که فقط در فیلم هندی امکان داشت.حالا از مسیر دهلی و عمان و دبی فقط یک سعودی مانده بود. اما بالاخره مدعی پرچم عرب و اسلام که نمی شود یکباره به تخت خواب یهود بپرد. پس اول دخترش بحرین را هدیه کرد تا واکنش ها را بسنجد. عادیسازی سعودی آخرین میخ به تابوت فلسطین بود. حتی در تهران هم زمزمه هایی از توسعه بن سلمان و لزوم "پذیرش نظم جدید" میدادند. 7 اکتبر فقط چند روز بعد از سخنرانی نتانیاهو در سازمان ملل رخ داد که علنا اعلام کرد: ما "عادی" شده ایم و فلسطین تمام.
غزه شهر از یاد رفته، غزه شهر شکنجه شده، غزه شهر معامله شده به پا خواست. زندانیان تاریکخانه بشریت همه توانشان را جمع کردند تا یک بار شورش کنند. اینجا بود که فریادی از عمق چاه غزه بلند شد که ما هنوز زنده ایم حرامزاده ها! اتفاقا آنها که 7 اکتبر را دسیسه می دانند، درست میگویند. آن طوفان تمام صحنه را غیرعادی کرد. انگار پرده نمایش افتاد. برای چه شورش کردند؟ برای عادی نشدن. برای واقعیت.یعنی اگر سهم فلسطین مرگ است و سهم اسراییل زندگی، مقداری از سهمم را به شما می بخشم و مقداری از سهم شما را گرو میگیرم. خودتان را که دیگر نمی توانید نبینید. اگر بناست در سکوت بمیرم، با فریاد جلو گلوله میروم.
فکر میکنید سنوار و ضیف شب قبل از هفت اکتبر نمی دانستند تصمیم شان چه عواقبی دارد؟ می دانستند. این حدس و تحلیل نیست. بیانیه شان را بخوانید، می دانستند غزه نابود میشود، می دانستند تک تکشان آواره میشوند. می دانستند ماه ها و شاید سالها باید بجنگند. (و تا امروز نشان دادند که آماده بودند) میدانستند باید مرگ تک تک عزیزانشان را ببینند. می دانستند بیمارستان ها میسوزد، مسجد و کلیسا صاف میشوند، شلیک های فسفری و خوشه ای و اورانیومی را می دانستند، قتل عام را می دانستند، ولی تا کجا؟ سوال اصلی این قضیه «تا کجا؟» است نه "چرا؟".
تا کجا میشود ادامه داد؟ سوالی که ضیف و سنوار جوابش را میدانستند، پس آخرین تصمیم را گرفتند و تمام "عادیسازی" را به باد دادند. به قیمت نابودی شان. و این راز عظمت 7 اکتبر است.
ولی این پایان ماجرا نیست. جنگ 2023 خود کربلاست. حق خالص در برابر باطل خالص. صحنه جنگ غزه هیچ شبهه ای ندارد. هر جنایتی که تصور بکنی اینجاست. عین کربلا. هر روز یک پیشروی تازه برای شیطان. هر ساعت خون جدید برای ضحاک. ظلم خالص. بدون افزودنی،با پخش زنده، با اخرین فناوری های روز آمریکا و اروپا، پاکسازی با دقت میلیمتری. بدون جلوه های ویژه، جنات ناب. عریان عریان عریان. عین کربلا.
تا کجا می توانی چشم هایت را بسته نگه داری؟ تا کجا میتوانی این صحنه را ببینی و سکوت کنی؟ تا کجا می توانی اعتراض کنی و هزینه ندهی؟ تا کجا می توانی هزینه بدهی و بایستی؟ سوال اصلی این قضیه "تا کجا؟" است. عین کربلا.