@CallMeYellowAndGray

به من بگو که کجا می‌روی پس از آن وقتها که رؤیاها تعطیل می‌شوند و ما به گریه روی می‌آریم
و، گریه به رو، کجا؟
-رضا براهنی

گاهی وقت‌ها به این فکر می‌کنم که آیا کسی هم هست که بلد باشه «زندگی» کنه؟ چون من بلد نیستم. کسی هم نبود که بهم یاد بده. تنها چیزی که یاد گرفتم «دووم آوردن» بود. ما نسل‌هاست که فقط دووم آوردیم. زندگی نکردیم.

And I don't ever want to lose my best friend.
@CallMeYellowAndGray

شد شد، نشد سارا کین. شد شد، نشد صادق هدایت. شد شد، نشد اوسامو دازای. شد شد، نشد سیلویا پلاث. شد شد، نشد رینوسکه آکوتاگاوا. شد شد، نشد ویرجینیا وولف.

شد شد، نشد سارا کین. شد شد، نشد صادق هدایت. شد شد، نشد اوسامو دازای. شد شد، نشد سیلویا پلاث. شد شد، نشد رینوسکه آکوتاگاوا. شد شد، نشد ویرجینیا وولف.

I used to cry
But now I don't have the time
I used to be so fragile
But now I'm so wild

I'd write a zillion words or walk a million miles
I'd sleep on broken glass just not to lose your smiles
@CallMeYellowAndGray

همه‌ی این‌ها برای اون دختربچه‌ی مغموم و آسیب‌دیده‌ای هست که با چشم‌های گریون و امیدوار داره به آینده‌اش نگاه می‌کنه. همه‌‌اش برای اینه که اون دختربچه دوباره لبخند بزنه و برقِ امیدی که توی چشم‌هاشه خاموش نشه. وگرنه اگه به من بود که خیلی وقت پیش تمومش می‌کردم.

I just wanted you to be there like I was there for you, But I guess I was asking for too much.
@CallMeYellowAndGray