?? یکی از نسخه های فاشیسم که به نظر می رسد جامعه روسیه امروز آماده (یا تقریباً آماده) پذیرش آن است، سرمایه داری ملی است. تقریباً شکی نیست که پروژه سرمایه داری ملی یا «فاشیسم راست» ابتکار ایدئولوژیک آن بخشی از نخبگان جامعه است که به طور جدی با حاکمیت درگیر هستند و قدرت زمان را به شدت احساس می کنند. با این حال، تنوع "ناسیونال-سرمایه داری"، "جناح راست" فاشیسم به هیچ وجه ماهیت واقعی این ایدئولوژی را از بین نمی برد.

?? فاشیسم حقیقی نه سرمایه دار ملی و نه پیاده نظام کشورهای سرمایه داری به رهبری ایالات متحده است. بله فاشیسم ناسیونالیسم است، با این حال نه هر ناسیونالیسمی بلکه انقلابی، شورشی، رمانتیک، ایده آلیستی [شکل ناسیونالیسم] متوسل به یک اسطوره بزرگ و ایده ماورایی است که می کوشد رویای غیرممکن را عملی کند تا خود واقعی را در جهان آشکار کند.

?? جامعه ای از قهرمان و ابرانسان برای تغییر و دگرگونی جهان. در سطح اقتصادی، فاشیسم بیشتر با روش‌های سوسیالیستی یا سوسیالیستی معتدل مشخص می‌شود که منافع اقتصادی فردی و شخصی را تابع اصول رفاه ملی، عدالت، و برادری می‌کند. و در نهایت، دیدگاه فاشیستی از فرهنگ با رد رادیکال ذهنیت اومانیستی، "بیش از حد انسانی"، یعنی آنچه که گوهر "روشنفکر" را نشان می دهد، مطابقت دارد.

?? فاشیست از روشنفکر به عنوان یک نوع سست متنفر است. فاشیست روشنفکر را یک بورژوای نقابدار، یک فیلیسی پرمدعا، یک آدم پرحرف و ترسو غیرمسئول می بیند. خود فاشیست اما عاشق سرما و مصیبت است، گرما و راحتی را دوست ندارد. به عبارت دیگر، فاشیسم هر چیزی را که جوهره «سرمایه داری ملی» را می سازد، تحقیر می کند. او برای «سلطه آرمان‌گرایی ملی» (و نه «سرمایه ملی») و علیه بورژوازی و روشنفکران (و نه برای او و نه با او) مبارزه می‌کند.

?? پاتوس فاشیستی به درستی در عبارت معروف موسولینی تعریف شده است: «برخیز، ایتالیای فاشیست و پرولتری! این ایدئولوژی کارگری و قهرمانانه، مبارز و خلاق، آرمان گرایانه و آینده نگر است که هیچ سنخیتی با تأمین آسایش بیشتر دولتی برای تاجران (حتی هزار برابر ملی) و برای روشنفکران انگلی ندارد. شخصیت های کلیدی فاشیسم دهقان، کارگر و سرباز در کنار رهبری است که نماینده نظم کیهانی است.

?? باید ابراز کرد که فاشیسم هرگز خالص به قدرت نرسید. در عمل، مشکلات فوری تصاحب قدرت و برقراری نظم اقتصادی، رهبران فاشیست از جمله موسولینی، هیتلر، فرانکو و همچنین سالازار را وادار به ایجاد اتحاد با محافظه‌کاران، سرمایه‌داران ملی، مالکان بزرگ و روسای شرکت‌ها کرد. با این حال، این سازش همیشه برای رژیم های فاشیستی تاسف بار به پایان رسید و فاشیسم را زمین کوبید.

~ هشدار الکساندر دوگین متفکر روس و راه چهارم درباره انحرافات شبه فاشیستی که توسط قدرت های بزرگ برای بازی قرار دادن ملت ها استفاده میشود.
#دوگین
@Italyww2 ??

?? بسیاری پرسیده بودند آیا فاشیسم یک ایدئولوژی قرن ۲۰ است که عمر آن به پایان رسیده ؟ ممکن است حق با دیگران باشد اما ارزش های آن هرگز منحصر به هیچ زمانی نخواهد بود. انسان میتواند خود را فاشیست نداند اما از کشورش دفاع کند ، به اقتدار دولت به عنوان نهادی که مردم را نسل به نسل تربیت، پرورش و متحد میکند باورمند باشد.

?? انسان میتواند فاشیست نباشد اما از حقوق اقتصادی همه مردم و عدالت اقتصادی که با اصناف ، سندیکاها و تعاونی ها قابل اجرا است دفاع کند و در برابر خصوصی سازی و آزادسازی باایستد. انسان میتواند فاشیست نباشد اما از نظر اقتصادی چپ و از نظر فرهنگی راست باشد ؛ مذهب را عامل مهم روح ملی بداند و از نقش پویای آن در جامعه دفاع کند.

?? بله فرد میتواند فاشیست نباشد اما خانواده ، فامیل ، همسایه و دوستان را در جهان انزواگرای امروز حفظ و گسترش دهد. هر فردی میتواند در برابر جهان زنانه و فستیوال های شاد رنگی به رنگی که انسان را سست و تضعیف میکند بایستد.

?? در واقع ارزش ها مهم هستند . فاشیسم یک اسم و یک خیمه است که افرادی که صفات فوق دارند را در یک حزب و در یک ساختار فکری منسجم که همه ارزش های فوق را داراست متحد میکند . اگر کسی با فاشیسم ایتالیایی زندگی میکند باید بداند فاشیسم ایتالیایی خیلی وقت است مرده است . اما اگر کسی با یک ایده و روح که ارزش های فوق را دارد زندگی میکند قطعا مرد زمان است. بومباچی کسی که کنار موسولینی کشته شد اسما کمونیست بود اما جهان ارزشش شبیه ارزش های ذکر شده بود. این ایده موسولینی است که باقی ماند نه خود او.
@Italyww2 ??

? اما از نظر تاریخی، اقتصادهای سوسیالیستی رشد قابل توجهی را نشان داده اند. در طول قرن بیستم، اتحاد جماهیر شوروی شاهد توسعه اقتصادی قابل توجهی بود که در برخی مواقع از رشد آلمان غربی پیشی گرفت. کشورهایی که مدل نوردیک را اجرا می‌کنند، با موفقیت شکلی از سازمان‌دهی اقتصادی را پذیرفته‌اند که تحت تأثیر اصول سوسیالیستی در چارچوب اجتماعی-کورپراتیستی فاشیستی است، مانند چین. به عنوان مثال، اقتصاد چین در سال 2020 به میزان 2.3 درصد رشد کرد و با رکود جهانی مخالفت کرد و تولید ناخالص داخلی آن از 101.6 تریلیون یوان فراتر رفت.

?در همان سال، چین شاهد افزایش 2 درصدی در تولید ناخالص داخلی سرانه بود و درآمد سرانه آن را برای دو سال متوالی بیش از 10000 دلار حفظ کرد. چین در طی سیزدهمین برنامه پنج ساله خود به رشد اقتصادی قابل توجه، افزایش درآمد قابل تصرف و کاهش قابل توجه فقر روستایی دست یافت. بانکداری بدیهی است که یکی از مهمترین عوامل در نحوه عملکرد یک اقتصاد است. نرخ سود وام ها و انتشار ارز توسط بانک ها تعیین می شود که به نوبه خود می تواند به طور قابل توجهی بر عملکرد اقتصاد تأثیر بگذارد.

? سابقه بانکداری آزاد لیبرتارین عمدتاً نامطلوب بوده است که نمونهآن استرالیا در اواخر قرن نوزدهم است. در طول دهه 1860، سیستم بانکی استرالیا بر اساس استاندارد طلایی بدون کنترل قیمت یا سرمایه، بدون بانک مرکزی و بدون بیمه سپرده های دولتی عمل می کرد. این فقدان مقررات اجازه جریان های سرمایه سفته بازکنترل نشده را داد که منجر به گسترش بیش از حد اعتبار بین سال های 1881 و 1890 شد.

? حباب اموال و دارایی های مالی حاصل در نهایت ترکید و باعث رکود تورمی- بدهی شد و استرالیا را در رکود شدید فرو برد. بری آیچنگرین و موگ آدالت در تحقیقاتخود درباره این رویدادها و تأثیر آنها بر اقتصاد استرالیا بحث می کنند.

? طرفداران آزادسازی اقتصادی اغلب به این نکته اشاره می کنند که کشورهای سوسیالیستی در تحلیل های مختلف نتوانسته اند به وضعیت «پردرآمد» برسند، و استدلال می کنند که اقتصادهای سرمایه داری در این ردیف بر رقبای سوسیالیستی خود برتری دارند. این موضع به عنوان شاهدی قطعی از پیروزی سرمایه داری تلقی می شود. برعکس، کسانی که به سوسیالیسم تمایل دارند، اثربخشی یک مدل اقتصادی را نه با دستمزدهای تعیین‌شده توسط کارفرما، بلکه از طریق معیارهای رضایت، استانداردهای زندگی، و ابزارهایی مانند «شاخص توسعه انسانی» (HDI) ارزیابی می‌کنند.

?یک مطالعهسازمان ملل در سال 1990 نمرات HDI را در سراسر جهان بررسی کرد و تعدادی از کشورهای سوسیالیست مارکسیست مانند بلغارستان، کوبا، چکسلواکی، جمهوری دموکراتیک آلمان، هنگ کنگ (پس از ادغام با چین)، مجارستان، لهستان، رومانی، اتحاد جماهیر شوروی و یوگسلاوی - در رده بالای توسعه انسانی، هر کدام با شاخص HDI بالای 0.800 اعلام کرد.

? یک نظرسنجینشان داد که بخش قابل توجهی از مردم جمهوری‌های یوگسلاوی سابق به دوران سوسیالیستی با نگاهی مثبت نگاه می‌کنند. به طور خاص، 81 درصد صرب‌ها، 77 درصد بوسنیایی‌ها و هرزگوینی‌ها و 65 درصد مقدونی‌ها معتقدند که در دوران سوسیالیسم بهتر زندگی می‌کردند. تنها 4 درصد از صرب ها انحلال یوگسلاوی را مثبت می دانستند، در حالی که تنها 6 درصد از بوسنیایی ها و 15 درصد از مونته نگروها همین احساس را داشتند. از سوی دیگر، 55 درصد از کروات ها و 41 درصد از اسلوونیایی ها این جدایی را سودمند می دانستند، در حالی که 23 درصد از کروات ها و 45 درصد از اسلوونیایی ها آن را مضر می دانستند. در کوزوو که در سال 2008 اعلام استقلال کرد، 75 درصد از این جدایی استقبال کردند و تنها 10 درصد ابراز پشیمانی کردند.

?منتقدانی مانند بن شاپیرو از مقررات زدایی، دولت محدود و بازارهای آزاد حمایت می کنند و از رویکردی فرافردیگرا حمایت می کنند. با این حال، استدلال می‌شود که چنین فلسفه‌ای منجر به نابرابری شدید، یک مجتمع نظامی-صنعتی گسترده، فقر گسترده و یک پلوتوکراسی می‌شود، همانطور که در تحقیقات مارتین گیلنز از دانشگاه پرینستون و بنجامین پیج از دانشگاه نورث وسترن نشان داده شده است. آنها 1800 سیاست ایالات متحده را که از سال 1981 تا 2002 تصویب شده بود، مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند که ترجیحات گروه های ثروتمند و کسب و کار به طور قابل توجهی بر سیاست های دولت نسبت به افراد عادی آمریکایی تأثیر گذاشته است. یافته‌های آنها، که نشان می‌دهد اکثریت تأثیر تعیین‌کننده‌ای بر نتایج سیاست‌گذاری ندارند، با جزئیات بیشتری در MinnPostو The Daily Evergreen مورد بحث قرار گرفته‌اند
@Italyww2 ??