Жырмен ғана жеткіземін лебізді,
Өмір мені әлі талай сынайды.
Өлеңіме арқау қылып негізгі,
Маған сені жақсы көрген ұнайды.

Қараша кеп, қаңырады солғын бақ,
Қайыңдар да - адамдарша жылайды.
Армандардың арасынан қол былғап,
Маған сені жақсы көрген ұнайды.

Кім түсінер күзге айналған күйімді,
Бір ой келіп қозғайды ғой мың ойды.
Тағдырымнан тартып алып сыйымды,
Маған сені жақсы көрген ұнайды.

Махаббатты жүрмесем де ұран ғып,
Жүрек дәйім сені ғана сұрайды.
Соңғы үмітті тағып алып - тұмар ғып,
Маған сені жақсы көрген ұнайды.

Жұлдыздар да жазғанымды жаттапты,
Өздерінше олар да өлең құрайды.
Қиялыма ерік беріп тәп-тәтті,
Маған сені жақсы көрген ұнайды.

Күдігіңді жауған қарға жеңдіріп,
Көңілдегі сейілтіп көк тұманды.
Бір бақыттың күтеріне сендіріп,
Маған сені жақсы көрген ұнайды.

Ғашықтардың шырқалады әні бір,
Күтуменен өткізермін жыл-айды.
"Сүймеймін", - деп айтсаң-дағы бәрібір,
Маған сені жақсы көрген ұнайды.

Авторы: Мұқағали Сейітқазы

Сен жоқсың

Қабат үйлер шырақтарын сөндіріп,
Түн жарымы болғанына сендіріп.
Қалғып-мүлгіп қала ұйқыға кетсе де,
Есігімнен келетіндей сен кіріп,
Тосудамын терезеге телміріп, -
Сен жоқсың!

Жанарымды жарты Айға тастадым,
Жарым көңіл жабырқаулы басқа мұң...
Құс жолында жүргендейсің серуендеп,
Менің емес, әнін айтып басқаның.
Қасіреттен айығар ем қас қағым
Сен жоқсың!

Гүл шоқтары құшағымнан артылып,
Жатар ма едім жалыныңа шарпылып.
Күн жауардың алдындағы теңіздей,
Теңіздегі шағаладай шарқ ұрып,
Сені іздедім, сабырымнан сарқылып,
Сен жоқсың!

Кірпігіммен жанарымды жасырып,
Елесіңе есім кете бас ұрып.
Құшағында бара жаттым тәтті ойдың,
Бір мұңымды бір мұңымнан асырып,
Қалғып кеттім, келер күнге асығып, -
Сен келдің!
Түсімде!

Авторы: Жазира Ахметова

Біз әлі кездесеміз

Біз әлі кездесеміз,бірақ қашан?!
Жабырқаймын осы ойға тұрақтасам,
Жалғыздық жырын жазып жүрмес едім,
Өзіңді ұнатпасам.

Біз әлі кездесеміз, бірақ қалай?!
Жанымда жүре алмадың жырақтамай.
Мендегі сабырлыққа салмақ салған,
Бітпейтін сынақтар-ай.

Біз әлі кездесеміз, бірақ қайда?!
Жауапсыз алам осы сұрақты ойға.
Өткен күн көңіліңде елес беріп,
Жаныңды жылатпай ма?

Көңілдің көгіндесің,құлат деме.
Естеліктер жаңғырып тұрад көне.
Алғашқы кездегідей алып ұшып
Біз әлі кездесеміз, бірақ неге?

Авторы: Дания Сәтбекқызы

МЕН ДЕ...

Өткеннен кеудеңде мұң қалды
Бұзбайды ол - өмірдің қалыбын.
Жүрсің бе, мен жазған жырларды
Білдірмей оқумен әлі күн.

Сағыныш берілер жиі өңге
Аяқты тоңдырмас байпақтай.
Мен жаққа білдірмей күйеуге
Қарап бір жүрсің бе, байқатпай.

Бәрібір өшпейді санада
Мейлі жей берейін ел қамын.
Жырымнан сезіліп қала ма,
Ішінде әйтеуір сен барың.

Демеймін, ренжіме «кел баққа»
Сене бер, ашылмас сыр құты.
Шығара алмаймын мен жоққа
Болғанмен сол сезім ұрлықы.

Оңаша кездерде жылынып,
Ішімнен бұлықсып, наздандым.
Оқысаң жырымды тығылып
Мен де оны жасырып жазғанмын.

Авторы: Елубай Әуезов

Келші, көзім, күн бетіңді көрейін,
Сүйші, сәулем, тұншығып мен өлейін.
Жет, жұлдызым, жылжып қана жібектей,
Жұлдызды — жүзік, Айды алқа ғып берейін.

Сөзің — сиқыр, есті тұман басқандай,
Ессіз жүрек дария болып тасқандай.
Күлкің, Күнім, күндей күміс табаққа
Мінсіз сұлу меруертті шашқандай.

Шашың — толқын, жүрегімнің жарына
Соғылды да, батты ұлы зарына.
Айнам, саған арнап жырлар жазамын,
Қаламымды малып жүрек қанына.

Жырларыммен кестелейін орамал,
Бүлдіргендей бөбектайым бетің бал.
Балға талай шыбын қонуға ұмтылар,
Ұмтылғанда орамалмен қағып қал.

Еркетайым, келсең егер қасыма,
Сәулелерден шоқ кадар ем басыңа.
Көз жасымнан меруерт тізіп берер ем,
Келші, күлмей көзден аққан жасыма.

Келші, көзім, Күн нұрына көмейін,
Сүйші — өлейін, «неге өлейін?» демейін.
Жет, жұлдызым, жылжып қана жібектей,
Жүлдызды — жүзік, Айды алқа ғып берейін.

Авторы: Мағжан Жұмабаев

Махаббаттың жазылмаған заңы

Жол бұралаң, сезім тура, oй тура,
Жол түскен соң болмас кейін қайтуға.
Сүйген адам сезімі үшін бақытты,
Болмайды оны бақытсыз деп айтуға.

Бұл жайлы көп мұңдаудың не орны бар,
Жандар да бар пәк сезімді қор қылар.
Махаббатты үйлену деп ойлайды
Құдіреттің құнын білмес сорлылар.

Аз ба өмірде жылап жүріп күлгендер,
Құр күлкінің қасіретін білгендер.
Ойлашы өзің, аз ба мынау әлемде
Сүймей, сенбей тағдыр қосып жүргендер.

Өмір солай, күйзеліс көп, жұлқыс көп,
Болсын, мейлі, дінің түзу, тұрмыс тоқ,
Сүймей, сенбей тағдыр қоссаң біреумен,
Махаббатта бұдан асқан қылмыс жоқ.

Авторы: Мұхтар Шаханов

КӨЗ АЛМАЙ НЕГЕ ҚАРАЙСЫҢ

Көрмеген бұрын кісің бе ем,
Қадалды неге жанарың?
Көп жанның мынау ішінен
Көз алмай неге қарадың?!

Бөтен сөз ешбір айтпайсың,
Кездесе қалсақ оңаша.
Ойланасың да, таппайсың
Жасқанған бейне балаша.

Елеусіз ғана сөз айтсам,
Құп алып, үнсіз қостайсың.
Қуанасың ғой бір қайтсам,
Көрмеген көптен достай шын.

Қадалса сенің жанарың,
Лүпілдеп жүрек... Солай шын...
Айтсаңшы, дал боп барамын,
Көз алмай неге қарайсың?!

Авторы: Фариза Оңғарсынова

ӘЙЕЛІМ...

Дүбірлерде тұрақ таппай дәйегім,
Жолдасқа да, құрдасқа да бай едім.
Сынай қарап, былай қарап ақыры,
Нағыз досты таңдап берді әйелім.

Сіңіп қалған бала кезден санамда,
Әйел — сыншы, әйел күшті ғаламда.
Білектіге бой бермейтін баяғы,
Жеңгемізден жеңіліпті ағам да.

Тауысайын дауа болған қай емін?,
Жиынқұмар, серілікке сай едім.
Үй көрмейтін түздің тарлан тағысын,
Үйкүшікке айналдырды әйелім.

Әйел — құтың, әйел сенің бақытың,
Әйел — кітап күндіз мейлі оқы түн.
Ашып-жауып өтіп жатыр қараумен,
Көп бетіне, көкбетіне уақытым.

Көріп едің көштерінен қай елдің?
Оңбайды деп бар ма айтуға дәлелің?
Ебін тауып төркініне жыл сайын,
Бастайтын да, қостайтын да әйелім.

Барлық шуақ әйелдерден тарайды,
Ес білгелі естіген сөз талайғы.
Қонақ біткен үйге келсе алдымен,
Әйелімнің қабағына қарайды.

Таңдады әйел үй, дүние, көлікті,
«Кім билікті бұған қашан беріпті?».
Күпінгенмен деп осылай көңілім,
Бірте-бірте оған-дағы көніпті.

Қалады әйел, қалағанын алыпты,
Барам десе, барар жерге барыпты.
Семірді әйел, одан кейін арыпты,
Жақпайды екен өмір оған қалыпты.

Онсыз сірә өмір сүру қиын-ды,
«Былай еткен, олай қылған тиімді»
Қосып жүріп тиынына тиынды,
Таңдап өзі алып берді киімді.

Таңдады әйел, тыңдамаған не қалды?
Жас қырықтың қақпасына тақалды.
Өстіп жүріп «Тозды ғой» деп төсегің,
Таңдап алып бермес пе екен Тоқалды?!

Айта берем қай қылығын, әлегін,
Күнде өстіп өзгертеді әлемін.
Әйел деген... Дәрісі жоқ диагноз,
Еркек біткен таба алмас әй... емін.

Авторы: Самат Нарегеев

Тереземнен енген кезде көк аспан,
Көңіл шіркін көк аспанмен таласқан.
Көк аспаннан көрем тұнық көзіңді
Ақ жүзіңе ай секілді жарасқан.

Ғашық жаны қайдан табар миятты?!
Көкіректен сазы бөлек күй ақты.
Көл-көсір боп, көз жетпейтін көкжиек –
Саған деген сағынышым сияқты.

Қара жерге жауған аппақ қар қандай,
Аппақ неткен, аппақ неткен армандай!
Ақша қарды «адалдығың» деп білем,
(Адал адам білмейді ғой жанды алдай).

Құзар шыңға құс боп ұшар өлеңім,
Сен ғой, қалқам, өлеңім де, сенерім.
Сондықтан да табиғаттан тек қана
Мен өзіңді, тек өзіңді көремін...

Авторы: Рахат Қосбармақ

Жастық

(қысқартылып алынған)

...Боз үйге кіріп,
Буының құрып,
Жарыңның барсаң қасына,
Сипалап жүріп,
Төсегін біліп,
Тигенде қолың басына,
Ақылың кетіп, жан қалар,
Ғашығың сонда аңғарар.

Қолынан тартып,
Білегін артып,
Ақ тамақтан шөп етіп,
Тал бойың еріп,
Тіліңді беріп,
Сүлдерің қалар ес кетіп.
Ах, дүние, дүние!
Сонда ақылға кім ие?!

Есіңді жиып,
Иіскелеп сүйіп,
Оған да көңілің басылмай,
Тілекті алып,
Тоятың қанып,
Құйылып түскен лашындай,
Арманың бітіп жымыңдап,
Төсінде жатсаң тынымдап.

Авторы: Шәкәрім Құдайбердиев