به او گفتم چنان درد کشیده است، که آغوشی از درد را طلب میکند.مقابلم ایستاده، بدون ترس، با چهره ای غمگین، از من میخواهد که او را بکشم.

ششمین روز از سال جدید اینطور گذشت که دنیل بهم گفت دوتا بوم کوچیک میارم، من برای تو، و توی برای من بکش. چون هلال ماه دوست داشت، براش هلال ماه کشیدم.بهش گفتم برام کلاغ بکشه، چون خیلی کلاغ دوست دارم.میتونم بگم جز قشنگترین روز هایی بوده که توی این مدت داشتم.

من مدت هاست که قلبم را احساس نمیکنم، اما اگر تو بخواهی میتوانم به صدای قلبت گوش بدهم.

از پنجره اتاقم بارون داره میریزه روی صورتم، کاش میشد اجازه بدم بارون اتاقمو با خودش ببره.

چون بارونه آرزو میکنم.اما برای اولین بار آرزوهای خیلی زیادی توی ذهنم نقش نبست.وقتی بی حسی، هیچ چیزی برات اهمیت نداره.اما بازهم نمیتونم زیبایی بارون رو انکار کنم.چه آرزویی کنم؟ نمیدونم.باید بیشتر فکر کنم.این باید خوب باشه. "آرزو میکنم که زمستون آینده، توی برف ها بیدار بشم، قشنگ نیست؟"

این افراد برای اینکه مورد توجه همه باشن، بهترین شخصیت رو از خود نشون میدن، و وقتی حاضر نیستی، بدترین الفاظ رو بهت میدن.به همین دلیل همیشه با افرادی که مورد علاقه همه بودن مشکل داشتم.یک پوسته عالی برای رضایت دیگران میسازن و با تاکتیک پیش میرن.شما تا با چشمات اون چهره ی درونیش رو نبینی هرگز باور نمیکنی که این همون کسی بود که من میشناختم؟

اگر از من بپرسید از چه انسان هایی متنفر هستید، میگویم همان هایی که دو چهره برای شما به جای میگذارند.در مقابل شما یک چهره هستند و در غیاب شما چهره ای دیگر دارند.هیچوقت نتوانستم با این انسان ها کنار بیایم.بی گمان منفور ترین ها هستند. سرنوشت من هم با همین از خودراضی های گستاخ رقم خورده بود.می‌آمدند، شخصیت منفور خود را نمایان می‌کردند و میرفتند.

این اثر از دومیه هم بسیار برام جالب بود.تیرگی و روشنی، کنتراست، حیرتِ چهره هاشون، به خوبی خبر از یک واقعه هولناک رو میده.

بین این همه انسان منفور، واقعا این مدل از انسان ها کم پیدا میشه‌.