ادمایی که جزییات یادشون میمونه خیلی به گا میرن...

‏بزرگسالی واقعا سخته. خودت افسرده‌ای. دوستات افسرده‌ن. در هر بگایی تنهایی. و در این میان همواره تلاش میکنی خودتو نکشی.

نمیدونم راه حلش کوتاه کردن موهامه یا پریدن از پشت بوم.

از یه جا به بعد توی زندگی
جای اشک
جای درد و دل
جای پرهیاهو بودن
جای فریاد زدن
فقط درد دست چپ و تیر کشیدن پشت پلکت میاد سراغت...

گاهی وقتا دیدن یه ویدیوی ۳۰ ثانیه ای از گذشته ، نیازمند جرعت زیادیه :)

گذشته آب از سرم ، هیچی مهم نیست واسم...

بعضی وقتا با کوچیک ترین اتفاق ها
بزرگترین زخم هات سر باز میکنن...

واسه قرینه بودن خط چشمام خیلی بیشتر از نخاله‌های زندگیم ارزش قائلم.

ولی جز تو حوصله ی هیچ کس رو ندارم :)

آدمى‌ست ديگر؛
حتّی در اقيانوس هم زنده مى‌ماند
اما گاهى در يک جرعه دلتنگى غرق می‌شود!