پرندگانِ بی‌سرزمین
سنگی قیمتی آورده بودند
می‌تابید به برقِ چشم‌ها
آن گوهرِ شب‌چراغ
شعاعِ آفتاب
که نور گرفته بود
از نورهای ذاتش

پر کشیده است
و زیست بومِ این پرنده‌ی مهاجر
جزیره‌ای دورست
وقتِ دل کندن است
بیهوده دل بسته بودی
که لحظه‌ای بود
و کوتاه

پدرم ازمرغانِ هوا بود
سرودی از مزامیر
قایقی که از دوردست آمده بود
دریا نشستگان
گویی از عهد عتیق آمده بودند
عُمری بر دریا بودند
سرودها در سینه اندوخته بودند
  مرغان بی سرزمین
بی قرار
پر گشودند زود
و با بادهای مغربی رفتند
ماندم از اهلِ خدا
بر این ساحل غریب
تا سرودی از مزامیر بخوانم

پروازِ دسته جمعی سارها را می‌بینی؟
و بادهای موسمی که چه می‌وزند
پرندگانِ مهاجر همه هم‌کوک شدند با باد
پرکشیدند از سرزمینی به سرزمینی دیگر

آن سوی این آب زنی نشسته برایت
چراغ به دست
باد را فرستاده به هر سو
دست تکان می‌دهد
برگرد
ای شاخه‌ی جدا شده
دور مانده
برگرد
آوارگی‌ت تمام شد
خانه به دوشی‌هات
*

دریایِ مرمره
معشوقه‌ی این بادم
گردونه‌ی خورشید
گُلِ باغ‌های اورشلیم

رزا جمالی

https://t.me/sedaelirav

Telegram

مجله ادبی لیراو ویژه شعر فارسی زبانان

شعرای این کانال با همین نام در کتابی منتشر ودر رادیو لیراو نیز خوانش خواهند شد . @sedaelirav برای ارسال آثار خود لطفن به آی دی زیر تماس بگیرید @akbri1349

#رزا_جمالی
پرندگانِ بی‌سرزمین
سنگی قیمتی آورده بودند
می‌تابید به برقِ چشم‌ها
آن گوهرِ شب‌چراغ
شعاعِ آفتاب
که نور گرفته بود
از نورهای ذاتش

پر کشیده است
و زیست بومِ این پرنده‌ی مهاجر
جزیره‌ای دورست
وقتِ دل کندن است
بیهوده دل بسته بودی
که لحظه‌ای بود
و کوتاه

پدرم ازمرغانِ هوا بود
سرودی از مزامیر
قایقی که از دوردست آمده بود
دریا نشستگان
گویی از عهد عتیق آمده بودند
عُمری بر دریا بودند
سرودها در سینه اندوخته بودند
مرغان بی سرزمین
بی قرار
پر گشودند زود
و با بادهای مغربی رفتند
ماندم از اهلِ خدا
بر این ساحل غریب
تا سرودی از مزامیر بخوانم
*
پروازِ دسته جمعی سارها را می‌بینی؟
و بادهای موسمی که چه می‌وزند
پرندگانِ مهاجر همه هم‌کوک شدند با باد
پرکشیدند از سرزمینی به سرزمینی دیگر

آن سوی این آب زنی نشسته برایت
چراغ به دست
باد را فرستاده به هر سو
دست تکان می‌دهد
برگرد
ای شاخه‌ی جدا شده
دور مانده
برگرد
آوارگی‌ت تمام شد
خانه به دوشی‌هات

دریایِ مرمره
معشوقه‌ی این بادم
گردونه‌ی خورشید
گُلِ باغ‌های اورشلیم

www.rosajamali.blogfa.com

#رزا_جمالی
ابعادِ مخفیِ کائنات
پیچیده‌تر از درکِ من شده بود
قرینه بودند چون دو چشم
در بازی سایه و نور جا به جا می‌شدند
بین هستی و زمان
جایی حقیقتی پنهان وجود داشت
که لمس آن ممکن نبود در وهم
می‌رفتند و می‌آمدند
رونوشت می‌گرفتند با ضریبی دربی نهایت
نقش‌ها در تیرگی جا می‌زدند به چشم زدنی
بر دامنش که بلند بود
چین و شکن می‌خوردند
نخی برای کوک زدن
که به چشمِ ذهن دیده می‌شد
لحظه را گره می‌زد به یگانگی
به رسیدن
تار و پودش گشوده می‌شد ازهم
درهم می‌رفت به سرگیجه‌‌ای
و دریک نقطه‌ی برخورد
یک به یک به هم می‌پیوستند
بودن چه بود
جز کوتاهیِ یک کلمه
تعریف هستی و زمان
به زبان ممکن نبود

آینه‌ها و درها در من بازمی‌شوند
دری در درهای آینه‌ها
باز می‌شوند درهای آینه‌ها
آینه‌ها در آینه‌ها
آینه ها در هم باز می‌شوند
در من راه مي‌روند
و زمان و مکان را یگانه می‌کنند
*

تندیسی‌ست که از من می‌ماند
برای فردا
این الهه‌ی آب‌ها
و الهه‌ی بادها
نگهبان رودها و بچه گنجشک‌ها
که برمی‌گردد هر وقت صدایش کنی
به هر آه وُ خنده‌ای

rosajamali.blogfa.com
[email protected]
@rosajamali

#رزا_جمالی

بازیگری با چهره‌ی گریان
که قرارست چهره‌ی خندان را بازی کند
عروسک خیمه‌شب بازی شدم
برای نقش‌های بدلی
بی نام وُ نشان
با نقاب وُ صورتک
برده‌ی رقصان
بی نرخ وُ کم بها
مترسکی ژنده پوش
یک آدمکِ فرضی
که نقشِ دلقک را خوب بازی می‌کند

قطعه زمینی‌ از پدرم بود
داده بودندش برای شکافتن
خرابه‌های آن دیوار هم
خانه‌ی پدری بوده روزی
ویرانه‌ای مانده برایم

یک متر لایِ این لجن
زخمی‌ست بی مرهم
و چه زود می‌کُشد این زهر
آن هشت پا
خبرمرگم را آورده
این بندپا
عقرب
زهرش را ریخته درونِ سرخرگم

چرا خوابم نمی برد؟
که با هر خواب فراموش می‌شوی تو
چقدر صدا بزنم تو را که شکل بیابی؟
چه بی‌نور شده این جهان
بدونِ تو

زمان را به دریا ریختم
و ماهی شناوری شد تا همیشه
نیمی‌‌ در آب بودم
نیمِ دیگرم با باد می‌رفت
#رزا_جمالی

www.rosajamali.blogfa.com

خوشنویسی از امیر مرادی‌فر

گیاهِ سرنگون
تو از آتش گذر کرده بودی
که پیراهنم نسوخته
و با تو مُرده است
و از تو زائیده است  

#رزا_جمالی

http://rosajamali.blogfa.com/post/238

#رزا_جمالی

صورتم را که در چشمه شستم
عروسک بی‌چهره شدم
بر چهره‌ها نگریستم
و هزار چهره شدم

#رزا_جمالی

صورتم را که در چشمه شستم
عروسک بی‌چهره شدم
بر چهره‌ها نگریستم
و هزار چهره شدم