و بسی خوشحالم که ادامه ماجرا رو اونا رفتن خوابیدن چون در حالت های خیلی بدتری داشتم با زنده موندن و درس خوندن همزمان دست و پنجه نرم میکردم.

تا حالا شده کسی از درس خوندن بمیره؟?

هنوز وقت نکردم این لباسه رو از تنم دربیارم
اصلا جمعا ۱۰دقیقه هم چشمم اتاقم رو ندیده اون تایمی هم ک رفتم تو اتاق همونجا از خواب بیهوش شدم و بعدش باز اومدم پایین درس درس درس. تازه مث اینکه پلن حالاحالاها همینه تا اطلاع ثانوی. حالا ک بهش فکر میکنم من از وقتی از خونه اومدم غذا هم نخوردم. یعنی جمعه شب شنبه‌ظهر شنبه‌شب و امروز هم ما به ناهار نمیرسیم چون تو مرکز آزمونیم اون تایم.

نباید تو اووووج درس بیولوژی مولکولی و ژنتیک بغل دستیم بهم میگف تو پیش من نشین چون خیلی خوشگلی.
هرچی استاده حرف زد از سرم پرید. البته اینکه گوش نمیگیرم هم بی تاثیر نیست.

و یک بار میگم برای تمام در جواب اینایی که میگن از الان میشه؟؟؟
تویی ک میگی از الان میشه برنامت مشخصه تا روز کنکورت؟؟؟ میدونی باید چیکار کنی هرروز هرهفته هرماه؟؟ ( من تو برنامه بلند مدتم همه ی اینا مشخص بود. شاید یجاهایی در طول راه تغییر کرد نرسیدم یا هرچی اما راهم رو مشخص کرده بودم از اول جاده خاکی نمیرفتم لااقل)
اگه برنامت مشخصه چرا سوالت اینه ک از الان میشه؟ تو باید الان برنامه ات رو نوشته رو کاغذ برام میفرستادی میگفتی فلان روز تموم میکنی این تعداد آزمون میزنی و اینا آیا اگر همه ی اینکارارو مو به مو انجام بدم میشه یا نه؟؟
اگر هنوز برنامه ات رو ننوشتی و نمیدونی باید چجوری شروع کنی چجوری تموم کنی نگو از الان میشه؟ این الانی که میگی الان نیست. فرداست. فردایی که معلوم نیست کی برسه.

نیمه دوم سال تا ساعت ۹
یه رفیق مث من داشته باشین هروقت میخواین?چون میشینم پیش سرپرست ها مخشونو میخورم‌‌ ک کاریتون نداشته باشن.

البته اینم بگم وسط راه زنگ زد گفت سارینا یه خبر بد برات دارم کارت دانشجوییت تو کیف منه :))))))

هم اتاقیم رفت شهرشون. براش خرما گذاشتم بادوم گذاشتم گردو گذاشتم چندتا لقمه براش گرفتم واسه تو راه گرسنه نمونه. لباساشم گذاشتم تو چمدون تا دم درم براش بردم.فردا هم باید یسری مدارک و تعهدنامه هارو ببریم ساختمون مرکزی (کارای اداری) مال همه بچه هارو برداشتم ببرم براشون?
من امشب حس مامان بودن دارم خلاصه.

حس خوبیه وقتی به قصد آرشیو کردن زندگی خودت چنل میزنی و یهو به خودت میای میبینی کسایی کنارتن ک بهت انگیزع میدن واسه ادامه زندگی:))))

نمیدونم چی بگم چطوری حرف بزنم
فعلا نصف پیامای چنلتوخوندم ولی همین که توچنل سینا اسم پزشکی شیرازرودیدم نفهمیدم چطوراومدم توچنلت تااینجای چتاتو گریه کردم ذوق کردم دوباره ودوباره خوندم وخوشحالم ک باهات آشنا شدم حتی الانم نمیدونم چی تایپ میکنم نمیتونم جمله بندی کنم فقط وفقط ازت میخام بیشترحرف بزنی بیشتر ازحال اون روزات بگی