💥 جشن #سده در ایران باستان

🔥دهم بهمن‌‌‌‏ماه در تاریخ ایران، روز " جشن #سده " است. "سده" که به معنای جشن نور و روشناییست، بر مبنای ۵۰ شب و روز مانده به نوروز، یا صد روز پس از یکم آبان، در ۱۰ بهمن هر سال جشن گرفته می‌‌‌‏شود و از این رو " سده " نام گرفته است.
🍃مردم ایران و دیگر مناطق پارسی زبان همچون افغانستان، تاجیکستان و پارسیان هند، از دیرباز این روز را با گردهم آمدن و برپاکردن آتش جشن می‎‌‌‌‏گرفتند. این سنت هنوز هم در بسیاری از شهرها مانند یزد، کرمان، نائین و دیگر مناطق جنوب شرقی ایران ادامه دارد.

جشن #سده که به لحاظ اهمیت، هم‌‌‌‏ردیف آئین‌های #نوروز و #مهرگان قرار دارد، جشن پیدایش #آتش است.

🍃ایرانیان معتقدند با رسیدن به دهم بهمن و روز سده، به‌‌‌‏تدریج از شدت سرمای زمستان کاسته شده و با برپایی این آتش بزرگ، قلب زمین گرم می‌‌‌‏شود؛ زمستان کم‌‌‌‏کم رخت بسته و جای خود را به بهار می‌‌‌‏دهد.
🍃در متون کهن ادبیات پارسی از سده و جشن پیدایش آتش بسیار سخن گفته شده‌‌‌‏است.
🔥فردوسی می‌گوید :
« هوشنگ پادشاه پیشدادی، که شیوه‌ی کشت و کار، کندن کاریز، کاشتن درخت … را به او نسبت می‌دهند، روزی در دامنه کوه ماری دید و سنگ برگرفت و به سوی مار انداخت و مار فرار کرد. اما از برخورد سنگها جرقه‌ای زد و آتش پدیدار شد ».

🍃ابوریحان بیرونی ، شیوه‌ی این آئین را، افروختن آتش بر بام‌ها که به دستور فریدون برمی‌‌‌‏شمارد و در" نوروزنامه" می‌‌‌‏گوید :
« آفریدون همان روز که ضحاک بگرفت جشن سده برنهاد و مردمان که از جور و ستم ضحاک رسته بودند، پسندیدند و از جهت فال نیک، آن روز را جشن کردندی و هر سال تا به امروز، آیین آن پادشاهان نیک عهد را در ایران و دور آن به جای می‌آورند».

🍃در حکایتی دیگر آمده‌‌‌‏است :
« در روز ایزد مهر ستاره‌‌‌‏ای که گرما بخش زمین است به زمین می‌‌‌‏آید و به زمین گرما می‌‌‌‏دهد و زمین این‌‌‌‏چنین از خواب برمی خیزد».

🍃محمد علی گلاب زاده مورخ و تاریخ‌‌‌‏نویس کنونی در گفت‌‌‌‏و‌گو با خبرگزاری مهر، می‌‌‌‏گوید :
« بدون شک جشن سده یکی از بزرگ‌‌‌‏ترین جشن‌‌‌‏های کهن ایرانی است که پس از هزاران سال همچنان برگزار می‌‌‌‏شود».

منبع: ایپک تایمز

#جشن_سده
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma

امروز چهارشنبه #تیر_شید
دهم بهمن‌ماه ۱۴۰۳ خورشیدی
روز مهر

در این خجسته روز #جشن_سده یکی از بزرگ‌ترین جشن‌های سالانه‌ی ایرانی‌مان را گرامی میداریم.

شب آمد برافروخت آتش چو کوه
همان شاه در گرد او با گروه
یکی جشن کرد آن شب باده خورد
سده نام آن جشن فرخنده کرد
ز هوشنگ ماند این سده یادگار
بسی باد چون او دگر شهریار
کز آباد کردن جهان شاد کرد
جهانی به نیکی از او یاد کرد.
#فردوسی

گرامی می‌داریم این جشن بزرگ باستانی ایرانزمین‌ کهن پر گهر اهورایی‌مان را

برگزاری جشن سده و شکوه این جشن کهن سالانه‌ در ایران‌زمین شادباد❤

زنده باد فرهنگ زیبا و ناب ایران‌زمین‌مان
جاودان باد تمدن بزرگ باشکوه ایران‌زمین‌مان
پایدار باد تاریخ کهن و درخشان ایران‌زمین‌مان
پاینده باد آیین شاد و نیک نیاکان ایرانی‌مان‌

جشن‌#سده جشن آتش، جشن مهر، جشن پیروزی فروغ بر تاریکی شادباد.🌹
     ‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
🔥جشن سده در چهارشنبه ۱۵ آذرماه ۱۴۰۲ در سومین روز از هجدهمین نشست کمیته بین الدولی پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس ثبت جهانی شد. جشن سده با مشارکت کشور تاجیکستان تهیه و تدوین شده است
جشن سده، جشنی است که در آغاز شامگاه ۱۰ بهمن برگزار می‌شود. این جشن بیش از هزاران سال قدمت دارد (از زمان پیدایش آتش) و از کهن‌ترین جشن‌های ایرانشهر به‌شمار می‌رود #سده به‌عنوان یک میراث ایرانی است و اعضای جوامع را بدون توجه به سن، جنسیت و موقعیت اجتماعی گرد هم می‌آورد وجشن و همبستگی مردمان است. مردم از هر قومیت و هر مذهبی در این جشن باستانی شرکت می‌کنند این جشن با برگزاری مراسم روشن کردن آتش و حلقه زدن به دور آن، برگزاری مراسم مذهبی، قصه خوانی، شاهنامه خوانی، آواز و موسیقی، میزبانی و پذیرایی از میهمانان با غذاها و نان‌های خاص و آئینی، شیرینی و میوه همراه است.

#جشنهای_باستانی
#جشن_سده
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma

۱ بهمن زادروز حکیم ابوالقاسم فردوسی

(زاده ۱ بهمن ۳۱۹ توس – درگذشته سال ۳۹۹ توس) حماسه‌سرای بزرگ، سراینده شاهنامه

او در روستای پاژ، از توابع طبران توس در خراسان دیده به جهان گشود. پدرش دهقان بود و ثروت و موقعیت قابل توجهی داشت. وی از کودکی به کسب علم و دانش پرداخت و به خواندن داستان علاقه‌مند بود.
همانگونه که در زندگی‌نامه فردوسی آمده است، آغاز زندگی وی هم‌ زمان با جنبش نوزایش در میان ایرانیان بود که از سده سوم هجری آغاز شده و دنباله و اوج آن به سده چهارم رسید. فردوسی از همان روزگار کودکی، بیننده کوشش‌های مردم پیرامونش برای پاسداری ارزش‌های دیرینه بود و خود نیز در چنان زمانه و زمینه‌ای پا به‌پای بالندگی جسمی به فرهیختگی رسید و رهرو سخت‌گام همان راه شد.
کودکی و جوانی فردوسی در زمان سامانیان سپری شد. شاهان سامانی از دوستداران ادب فارسی بودند. آغاز سرودن شاهنامه را برپایه شاهنامه ابومنصوری از زمان سی‌سالگی فردوسی می‌دانند، اما با مطالعه زندگی‌نامه فردوسی، می‌توان چنین برداشت کرد که وی در جوانی نیز به سرایندگی می‌پرداخته‌ و چه بسا سرودن داستان‌های شاهنامه را در همان زمان و برپایه داستان‌های کهنی که در داستان‌های گفتاری مردم جای داشته‌اند، آغاز کرده است. از میان داستان‌های شاهنامه که گمان می‌رود در زمان جوانی وی گفته شده باشد، می‌توان داستان‌های بیژن و منیژه، رستم و اسفندیار، رستم و سهراب، داستان اکوان دیو و داستان سیاوش را نام برد.
شاهنامه پرآوازه‌ترین سروده فردوسی و یکی از بزرگ‌ترین نوشته‌های ادبیات کهن پارسی است. شاهنامه، منظومه مفصلی است که از حدود ۶۰ هزار بیت تشکیل شده و دارای ۳ دوره اساطیری، پهلوانی و تاریخی است. شاهنامه روایت نبرد خوبی و بدی است و پهلوانان، جنگجویان این نبرد دائمی در هستی‌اند. پهلوانانی همچون فریدون، سیاوش، کیخسرو، رستم، گودرز و طوس از این دسته هستند. شخصیت‌های دیگری نیز همچون ضحاک و سلم و تور وجودشان آکنده از شرارت و بدخویی و فساد است.
فردوسی پس از سرودن نزدیک به بیست سال در تکمیل آن کوشید. این سال‌ها هم‌زمان با برافتادن سامانیان و برآمدن سلطان محمود غزنوی بود. فردوسی در سال ۳۹۴ هجری قمری در ۶۵ سالگی بر آن شد که شاهنامه را به سلطان محمود اهدا کند و از این‌رو دست به کار تدوین ویرایش تازه‌ای از شاهنامه شد. او در ویرایش دوم، بخش‌های مربوط به پادشاهی ساسانیان را تکمیل کرد. پایان ویرایش دوم شاهنامه در سال ۴۰۰ هجری قمری در ۷۱ سالگی او بوده است.
وی شاهنامه را در شش یا هفت دفتر به دربار غزنه نزد سلطان محمود فرستاد. به گفته خود فردوسی، سلطان محمود «نکرد اندر این داستانها نگاه» و پاداشی هم برای وی نفرستاد. از این رویداد تا پایان زندگانی، فردوسی بخش‌های دیگری نیز به شاهنامه افزود که بیشتر در گله و انتقاد از محمود و تلخ‌‌کامی سراینده از اوضاع زمانه بوده‌است. فردوسی در روزهای پایانی زندگی، خود را ۸۰ ساله و جای دیگر ۷۶ ساله خوانده است.
وی را در شهر توس، در باغی که متعلق به خودش بود، به خاک سپردند.
از زمان خاکسپاری فردوسی، آرامگاه او چندین بار ویران شد. در سال ۱۳۰۲  به دستور «میرزا عبدالوهاب شیرازی» والی خراسان، محل آرامگاه را تعیین کردند و ساختمانی آجری در آنجا ساختند.
پس از تخریب تدریجی این ساختمان، انجمن آثارملی به اصرار رئیس و نایب ‌رئیس، «محمدعلی فروغی» و «حسن تقی‌زاده» بنای آرامگاه فردوسی با جمع‌آوری هزینه این کار از مردم و بدون استفاده از بودجه دولتی در ۱۳۰۴ آغاز شد و آرامگاهی ساختند که در سال ۱۳۱۳ افتتاح شد.
شاهنامه متعلق به همه اقوام ایرانی از کرد تا آذری و لر و بلوچ و خراسان و گیلکی است و همه در این کتاب اقوام آریایی ایران نامیده شده‌اند.
یونسکو شاهنامه فردوسی را یکی از سه اثر برجسته جهان معرفی کرده است.

#پارسی_را_پاس_بداریم
#فردوسی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

امروز آدینه #ناهید_شید
۴ آبان ماه  ۱۴۰۳ خورشیدی #جشن_آبانگان *?*دهمین روز ماه در گاه‌شمار باستانی
آبــــان نام دارد 

?روز آبان از ماه آبان در گاهشمار باستانی، جشن آبانگان میباشد که در تقویم کنونی کشورمان، برابر با چهارم آبان ماه میباشد.**

**⚘جشن ارجمندی آب‌ها، سرچشمه زندگی و بالندگی، بن‌مایه‌ی شادابی و تازگی شادباش

? آبانگان، جشنی برای ارجمندی آب‌های روان، از جشن‌های ماهیانه‌ی ایرانیان است که در روز چهارم آبان‌ماه بر پا‌یه‌ی سالنمای رسمی کشور برگزار می‌شود.

? در گاه‌شمار باستانی روز دهم هر ماه آبان نامیده می‌شود و آبانگان روز آبان از ماه آبان است.

?️ایرانیان برابر آیین، هرگاه نام روز و نام ماه برابر می‌شد آن روز را جشن برپا می‌کردند.

?️ایرانیان راستین برای گرامی‌داشت  آب‌ها، روز آبانگان به کنار جوی‌ها و قنا‌ت‌ها رفته و در پیوند با آب و آبان، فراوانی بارش را خواهان می‌شوند، پروردگار و داده های نیک او را می‌ستایند.

?️ ایرانیان در آرزوهای خود، خوشبختی را نه تنها برای خود، بلكه برای همه مردمان گیتی آرزو می‌كرده‌اند.

? ای آناهید، ای نیک، ای تواناترین، اینک مرا این كامیابی فراز ده كه به ارجمندی به یک خوشبختی بزرگ دست یابم. آن خوشبختی‌ای كه، هر كس دست یابد به هر آنچه دوست می‌دارد و هر آنچه زندگی خوش و خرم را به‌كار می‌آید.

? آب در کنار سه (عنصر) آخشیج دیگر (خاک، هوا، آتش) در میان ایرانیان باستان از ارزشمندی ویژه‌ای برخوردار بوده است.

⚘واژه‌ی آبان در فرهنگ ایران، آب، نماد آب‌های پاک و روان است و آبان‌گان جشنِ ارج نهادن و پاس داشتن از آب‌های پاک روی زمین است. آب، مایه‌ی زندگی است هر جا نباشد بیابان (بی‌آبان) زاید و زندگی تیره‌وتار شود.

?️ ایران از دیرباز با بارش کم و بی‌آبی روبه‌رو بوده است. از این‌رو، شیوه‌ی زندگی مردمان این سرزمین با نگرش به ارزشمندی آب پایه‌گذاری شده است.

?️ چهارم آبان‌ماه، جشن نیک و فرخنده آبانگان بر همه‌ی ایرانیان راستین و فرهنگ‌دوستان همایون باد.?#جشنهای_باستانی#آبانگان#نائین_ما ?** @Naeene_Ma

امروز سه‌شنبه #بهرام_شید
۱ آبان ماه ۱۴۰۳ خورشیدی

آبان( به چم: آب ها )برگرفته از نام ایزد تمام سرچشمه آبهای پاک روی زمین.

?گاهشمار ایرانی مناسبتهای آبان ماه

۱ آبان ، روز بزرگداشت بیهقی

۲ آبان ، قرارداد ننگین گلستان در زمان خاندان قاجار

۴ آبان، #جشن_آبانگان برابر با ۱۰ آبان گاهشمار باستانی، گرامیداشت ایزد سرچشمه تمام آبهای پاک زمین و ایزد آبهای روان (آناهیتا)

۷ آبان ، روز جهانی بزرگداشت کوروش بزرگ 

۱۲ آبان ، سالروز تاسیس کاسپین (قزوین) به دستور شاپور یکم ، روز قزوین

۱۳ آبان ، روز بزرگداشت دانشگاه گندی شاپور

۱۴ آبان ، روز بزرگداشت نیروی دریایی ارتش ملی ایران

۱۵ آبان ، جشن میانه پاییز

۱۶ آبان ، پیروزی تاریخی ایرانیان در برابر روم ، روز بزرگداشت شاپور یکم

۲۰ آبان ، روزی که بحرین استان چهاردهم ایران اعلام شد ، روز پلیس ملی ایران (شهربانی)

۲۱ آبان ، زادروز نیما یوشیج

۲۴ آبان ، زادروز و روز بزرگداشت عبدالرحمان محمد جامی

۲۵ آبان ، ورزش زورخانهای و چوگان ایران در میراث جهانی یونسکو ثبت شد

۲۶ آبان ، آزاد سازی سوسنگرد

۲۸ آبان ، سالگرد جنگ قادسیه

۲۹ آبان ، روز بزرگداشت حسن پیرنیا نایینی ، ملقب به مشیرالدوله

۳۰ آبان ، روز بزرگداشت فارابی

#گاهشمار
#نائین_ما
? @Naeene_Ma

امروز آدینه #ناهید_شید
۲۷ مهر ماه ۱۴۰۳ خورشیدی

سرود ای ایران ۸۰ ساله شد

تمامی ایرانی ها با شنیدین سرود ای ایران حس وطن دوستانه ای خواهند داشت. اگر چه این سرود، سرود ملی کشور ایران نیست ، اما محبوبیت و معروفیت بالایی دارد. این سرود با الهام از شرایط دوره های سخت در ایران ساخته شده است

سرود « ای ایران »  نام یکی از مشهورترین سرودهای میهنی وملی گرایانه ایران ؛ ساخته روح الله خالقی است که می‌توان آن را سرود ملی  غیررسمی ایرانیان دانست این سرود به ثبت ملی رسیده‌است

پیشینهٔ این ترانه به دوران جنگ جهانی دوم در ایران بازمی‌گردد. در آبان ۱۳۲۳  زمانی که متفقین   ایران را اشغال کرده‌ بودند. ایدهٔ این شعراز دیدن وضعیت اسفبار کشور، بخصوص اهتزاز پرچم  متفقین در پادگان استرآباد  به شاعر الهام شد

روزی حسین گل گلاب در راه ملاقات با اقای خالقی درخیابان شاهد درگیری دو افسر ایرانی و انگلیسی بود که در آن وضع افسر اجنبی به افسر ایرانی که درجه بالاتری نیز نسبت به آن داشت سیلی میزند و سرباز ایرانی به خاطر شرایط وقت که ایران در اشغال متفقین بود هیچ کاری نمی کند. گل گلاب با دیدن این صحنه با چشمانی اشکبار به دیدار خالقی میرود و جریان را بازگو میکند.
او می گوید شعری خواهم گفت تا ایران و روح ایرانی در آن زنده بماند. خالقی نیز می گوید که من اهنگ آن را تنظیم میکنم و بنان که آنجا بود نیز می گوید من هم شعر را خواهم خواند
سپس گل گلاب همانجا روی تکه کاغذی شروع به کار میکند و پس از چند ساعت شعر اماده می شود و خالقی تنظیم اهنگ آن را طی چند روز بعد اماده می کند. اما درآن زمان به دلیل  وضعیت  وقت کشور تا مدتها اجازه خواندن به آن داده نمی شود

سرود «ای ایران» دقیقا در ۲۷ مهر ماه سال ۱۳۲۳ در تالار دبستان نظامی (دانشکده افسری فعلی) و در حضور جمعی از چهره‌های فعال در موسیقی ایران متولد شد.استقبال و تأثیر این سرود باعث شد که وزیر فرهنگ وقت، هیئت نوازندگان را به مرکز پخش صدا دعوت کرد تا صفحه‌ای از آن ضبط و همه روزه ازرادیو تهران  پخش شود

شعر این سرود را «حسین گل گلاب» استاد دانشگاه تهران سروده بود و ویژگی‌های خاصی داشت:
اول این که تک‌تک واژه‌های به کار رفته در سروده، فارسی است و در هیچ‌یک از ابیات آن کلمه‌ای معرب یاغیر فارسی وجود ندارد. سراسر هر سه بند سرود، سرشار از واژه‌هاى خوش‌تراش فارسى است

زبان پاکیزه‌اى که هیچ واژه بیگانه در آن راه پیدا نکرده است، و با این همه هیچ واژه‌اى نیز در آن مهجور و ناشناخته نیست و دریافت متن را دشوار نمى‌سازد.
دومین ویژگی سرود «ای ایران» در بافت و ساختار شعر آن است، به‌گونه‌ای که تمامی گروه‌های سنی، از کودک تا بزرگ‌سال می‌توانند آن را اجرا کنند. همین ویژگی سبب شده تا این سرود در تمامی مراکز آموزشی و حتی کودکستان‌ها قابلیت اجرا داشته باشد.
و بالاخره سومین ویژگی‌ای که برای این سرود قائل شده‌اند، فراگیری این سرود به لحاظ امکانات اجرایی است که به هر گروه یا فرد، امکان می‌دهد تا بدون ساز و آلات و ادوات موسیقی نیز بتوان آن را اجرا کنند. سرود ای ایران، به دور از اندیشه بَدان، بعد از گذشت ۸۰ سال همچنان زنده است و خود را بازتولید معنایی می‌کند.

فیلم مستند مرز پرگهر که در سال ۱۳۸۹ به تهیه‌کنندگی و کارگردانی مهندس هومن ظریف (روزنامه‌ نگار، مستند ساز و کارمند روزنامه اطلاعات) تولید شد، به شرح تفصیلی زندگی، اندیشه و آثار دکتر حسین گل‌گلاب می‌پردازد و درباره چگونگی ساخته‌شدن سرود ملی “ای ایران” با بازماندگان آفرینندگان این سرود به بحث می‌نشیند.

#ای_ایران
#سرود_ملی
#نائین_ما
? @Naeene_Ma

امروز یکشنبه #مهرشید
۲۱ امرداد ۱۴۰۳خورشیدی
?بزرگداشت آریوبرزن و یوتاب

(سالروز جانفشانی آریوبرزن و خواهرش یوتاب در حماسه دروازه پارس)

در چنین روزی ۲۳۵۱ سال پیش، آغاز حماسه‌ی دروازه‌ی پارس (دربند پارس)، ایستادگی قهرمان ملی #آریوبرزن و جان‌فشانی میهن‌پرستان از خودگذشته‌ای است که در برابر تازش گجسته‌ی مقدونی تا واپسین دم تاب آوردند.

آریوبَرزَن نام یکی از شاهزادگان هخامنشی و سردار ایرانی بود که در برابر سپاه اسکندر مقدونی ایستادگی کرد و خود و سربازانش تا واپسین تن کشته شدند. بر پایه‌ی یادداشت‌های به دست آمده از کالیستنس تاریخ‌نگار اسکندر، 12 آگوست سال ۳۳۰ پیش از میلاد، نیروهای اسکندر مقدونی در پیشروی از سوی جنوب به سوی پرسپولیس پایتخت پادشاهی آن زمان ایران (استان فارس کنونی)، در منطقه دربند پارس که منطقه‌ای کوهستانی و سخت گذر و تنها مکان قابل دستیابی از جنوب بسوی پارس بوده‌است، باز ایستادند و در این منطقه درگیری میان اسکندر و آریو برزن رخ داد. به گفته همراهان اسکندر پس از ورود به دره‌های بیمناک دربند پارس، با وجود انبوه درختان و ازدیاد باران، خورشید را به مدت سه شبانه روز به‌چشم ندیدند. اسکندر با یک هنگ ارتش ایران به فرماندهی آریوبرزن روبه‌رو شد. این هنگ چندین روز از ادامه‌ی پیشروی ارتش ده‌ها هزار تن اسکندر جلوگیری کرده بود. ارتش چند هزاری اسکندر که پیشتر مصر، بابل و شوش را گرفته بود و در سه جنگ، داریوش سوم را شکست و فراری داده بود. سرانجام این هنگ با محاصره کوه‌ها و یورش به افراد آن از ارتفاعات بالاتر از پای درآمد و فرمانده آریوبرزن نیز کشته شد. ناآشنایی اسکندر با منطقه به سود پارسیان بود ولی یک چوپان که تاریخنگاران نامش را لی‌بانی نوشته‌اند راه گذر از کوهستان را به مقدونیان نشان می‌دهد و اسکندر می‌تواند آریوبرزن و یارانش را به دام اندازد. گفته می‌شود اسکندر پس از پایان جنگ آن اسیر را به خاطر خیانت می‌کشد.
#یوتاب (به معنی درخشنده و بی‌مانند) خواهر آریو برزن نیز فرماندهی بخشی از سپاهیان برادر را بردوش داشت و در کوه‌ها راه را بر اسکندر بست. یوتاب همراه برادر به مقابله با سپاه اسکندر رفتند و به شوند(دلیل) نبود نیروی کافی همگی به دست سپاه اسکندر کشته شدند. آریوبرزن نماد پایداری ایرانی و یارانش شرافتمندانه به خاک غلتیدند و جان خود را در راه ایران و ایرانی نثار كردند.

پاینده ایران و ایرانی

#تاریخ_ایران
#نائین_ما
? @Naeene_Ma

امروز چهارشنبه #تیر_شید
۱۰ امرداد ۱۴۰۳ خورشیدی

#جشن_چله_تابستان
جشن چله تابستان، از جشن‌های ایران باستان به شمار می‌آید که در روز دهم امرداد برگزار می‌شد؛ هرچند که گردوغبار روزگار بر آن نشسته و فراموش شده است.
ایرانیان باستان راه رسیدن به خدا را در جشن و شادی می‌دیدند و باورمند بودند از آنجا که خداوند برترین آفریننده و انسان بهترین آفریده او است، دوست دارد بنده‌اش را سرزنده و شاد ببیند.
یکی از زیباترین چهره تاریخ دیرین ایران، آیین‌ها و جشن‌هایی هستند که بسیاری از آن‌ها در گذر زمان دگرگون شده‌اند یا به دست فراموشی سپرده شده‌اند. بی‌گمان نگهداری و زنده کردن جشن‌هایی همچون جشن چله تابستان و همین گونه سپردن آن‌ها به آیندگان، خویشکاری(وظیفه) هر فرد میهن‌دوست و دوستداران فرهنگ ایران زمین است.
جشن چله تابستان یا چله تموز از دوران بسیار کهن در جغرافیای ایران بزرگ وجود داشته است؛ گرچه ریشه تاریخی دقیق آن روشن نیست.
جشن چله تابستان با نامهای دیگری همچون جشن نوروزبل، جشن نیلوفر در گوشه‌وکنار ایران برگزار می‌شود که همگی از برپایی جشنی بزرگ در میانه‌های فصل تابستان در ایران باستان آگاهی میدهند.

❤جشن چله تموز بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد ?

#جشنهای_باستانی
#چله_تابستان
#جشن_تموز
#نائین_ما
? @Naeene_Ma

#خاطرات

۲۲ سال درس دادم:
۱- هیچگاه لیست حضور و غیاب نداشتم.
(چون کلاس باید اینقدر جذاب باشد که بدون حضور و غیاب شاگردت به کلاس بیاید)

۲- هیچگاه سعی نکردم کلاسم را غمگین و افسرده نگه دارم!
(چون کلاس، خانه دوم دانش آموز هست)

۳-هر دانش آموزی دیر آمد، سر کلاس راهش دادم!
(چون میدانستم اگر ۱۰ دقیقه هم به کلاس بیاید؛ یعنی احساس مسئولیت نسبت به کارش)

۴- هیچگاه بیشتر از دو بار حرفم را تکرار نکردم.
(چون اینقدر جذاب درس میدادم که هیچکس نگفت بار سوم تکرار کن)

۵- هیچگاه ۹۰ دقیقه درس ندادم!
(چون میدانستم کشش دانش آموز متوسط و کم هوش و باهوش با هم فرق دارد)

۶- هیچگاه تکلیف پولی برای کسی مشخص نکردم!
(چون میدانستم ممکن است بچه ای مستضعف باشد یا یتیم..)

۷- هیچگاه دانش آموزی درب دفتر نفرستادم.
(چون میدانستم درب دفتر ایستادن یعنی شکستن غرور)

۸- هیچگاه تنبیه تکی نکردم و گروهی تنبیه کردم!
(چون میدانستم تنبیه گروهی جنبه سرگرمی هست ولی تنبیه تکی غرور را میشکند)

۹- همیشه هر دانش آموزی را آوردم پای تخته، بلد بود.
(چون میدانستم که کجا گیر میکند نمیپرسیدم!)

✍ #پروفسور_حسابی

#آموزش_پرورش
#آموزگار
#نائین_ما
? @Naeene_Ma