نیاز داشتم که الان دانش آموز بودم و فردا رو بخاطر بین تعطیلی بودن ، نمیرفتم مدرسه🫠

یه جا خوندم نوشته بود:
آدم ممکنه شادیش رو به خیلیا بگه، ولی غم رو نه، غمِ آدم محرم میخواد؛
عمیقا این جمله به دلم نشست.♥️

با شرایط سخت کنار میام
ولی حسرت اینکه همه چیز می‌تونست طور دیگه پیش بره،
همیشه تو دلم می‌مونه.

ولی ما محکومیم به زندگی!
مهم نیست دیشب چی گذشت..
صبح که بیدار میشی باید چای هل رو دم کنی و لقمه پنیر گردوت رو بپیچی
و زره رو بپوشی بری تو روزمره زندگی?
راه دیگه ای نیست!

غصه نخور، همیشه که همینطور نمی‌مونه^^

یه روز دوتایی فرار می‌کنیم

و‌ چه بسیار «حالت چطوره؟» هایی که معنی‌اش، «دلم برایت تنگ شده بود» و نفهمیدند.

ببین من کلاً کنار میام،کنار میام،کنار میام
یهو از همون کنار میرم

نیاز به اون نفس راحتی دارم که بعد از خوب تموم شدن همه چیز میخوام بکشم و بگم دیدی بالاخره شد؟

بعد از مدتی، درد خصوصی میشه و گفتنش به دیگران لطفی نداره، شروع انزوا از همین نقطه‌ست.