یک روز مرد جوانی از پدربزرگش پرسید:
«پدربزرگ، چطور در گذشته بدون تکنولوژی زندگی می‌کردید...
بدون کامپیوتر،
بدون پهپاد،
بدون بیت‌کوین،
بدون اینترنت،
بدون تلویزیون،
بدون کولر،
بدون ماشین،
بدون موبایل؟»

پدربزرگ پاسخ داد:
«همان‌طور که نسل تو امروز زندگی می‌کند...
بدون دعا،
بدون دلسوزی،
بدون احترام،
بدون اخلاق،
بدون تحصیلات واقعی،
با شخصیت‌های ضعیف،
بدون مهربانی انسانی،
بدون شرم،
بدون حیا،
بدون صداقت.

ما، کسانی که بین سال‌های 1930 تا 1980 متولد شدیم، انسان‌های خوشبختی بودیم. زندگی ما گواهی زنده است.»

---

خاطراتی از گذشته‌ای ساده:

وقتی بازی می‌کردیم یا دوچرخه‌سواری می‌کردیم، هرگز کلاه ایمنی نداشتیم.

بعد از مدرسه، خودمان تکالیفمان را انجام می‌دادیم و تا غروب در زمین‌های سبز بازی می‌کردیم.

با دوستان واقعی بازی می‌کردیم، نه دوستان مجازی.

وقتی تشنه می‌شدیم، از چشمه، آبشارها یا شیر آب می‌نوشیدیم، نه آب معدنی.

هرگز نگران بیمار شدن نبودیم، حتی وقتی با دوستانمان از یک لیوان یا بشقاب استفاده می‌کردیم.

هرگز چاق نمی‌شدیم، با اینکه هر روز نان و پاستا می‌خوردیم.

پاهای ما حتی با راه رفتن پابرهنه آسیب نمی‌دید.

بدون استفاده از مکمل‌های غذایی، سالم می‌ماندیم.

خودمان اسباب‌بازی می‌ساختیم و با آن بازی می‌کردیم.

والدینمان ثروتمند نبودند، اما به ما عشق می‌دادند، نه هدایای مادی.

ما موبایل، DVD، PSP، کنسول بازی، Xbox، بازی‌های ویدیویی، کامپیوتر، لپ‌تاپ یا چت اینترنتی نداشتیم... اما دوستان واقعی داشتیم.

بدون دعوت به دیدار دوستانمان می‌رفتیم و با خانواده‌شان غذا می‌خوردیم و لذت می‌بردیم.

خانواده‌ها نزدیک هم زندگی می‌کردند و از وقتشان با خانواده استفاده می‌کردند.

عکس‌های ما شاید سیاه و سفید بودند، اما خاطرات درون آن‌ها رنگارنگ بود.

---

«ما نسلی منحصربه‌فرد و فهمیده هستیم. ما آخرین نسلی بودیم که به والدین خود گوش دادیم، و اولین نسلی که مجبور به گوش دادن به فرزندانمان شدیم.»

«ما یک نسخه محدود هستیم.»

از ما بهره ببرید. از ما بیاموزید.
ما گنجینه‌ای هستیم که به‌زودی از دست خواهیم رفت.

?✍️ سپاس از نویسنده